به گزارش پایگاه خبری تحلیلی تسریر به نقل از دیلی‌میل، یکی آنها اولین فرد در جهان است که با وجود پارگی کامل نخاغ توانسته بار دیگر آزادانه حرکت کند.
به گفته محققان سوئیسی، این دستگاه با تحریک ناحیه‌ای از نخاع که عضلات تنه و پا را فعال می‌کند، کار می‌کند و به قدری اثربخش بوده است که بیماران تنها یک روز پس از فعال کردن آن توانستند بایستند و راه بروند.
این ایمپلنت بوسیله هوش مصنوعی کنترل می‌شود و نورون‌ها را از طریق یک ضربان‌ساز که درون شکم فرد قرار گرفته است، فعال می‌کند.
“میشل روکاتی”(Michel Roccati) ۲۹ ساله که به مدت چهار سال پس از تصادف با موتورسیکلت از ویلچر استفاده کرده بود، یکی از سه مردی بود که در این آزمایش شرکت کرد.
نخاع او به طور کامل قطع شده بود و هیچ احساسی در پاهایش نداشت. تاکنون هیچ کس با چنین جراحتی قادر به راه رفتن نشده بود.
او می‌گوید: چند قدم اول باورنکردنی بود. رویایی که به حقیقت پیوست. من طی چندماه گذشته تمرینات شدیدی را پشت سر گذاشته‌ام و اهدافی برای خودم تعیین کرده‌ام. برای مثال اکنون می‌توانم از پله‌ها بالا و پایین بروم و امیدوارم تا بهار امسال بتوانم یک کیلومتر راه بروم.
دو بیمار دیگر نیز در این تحقیقات شرکت داشتند اما این دو نفر می‌خواستند ناشناس بمانند.
محققان خاطرنشان کردند که دستگاه آنها درمانی برای جراحات نخاعی نیست و این فناوری پیچیده‌تر از آن است که بتوان از آن در زندگی روزمره استفاده کرد. با این وجود آنها از این ایمپلنت به عنوان پیشرفتی خیره‌کننده یاد می‌کنند.
پروفسور “گرگوار کورتین”(Gregoire Courtine)، رهبر پروژه، از موسسه فناوری فدرال سوئیس در لوزان، می‌گوید: ایمپلنت نرم و جدید ما به گونه‌ای طراحی شده که زیر مهره‌ها و مستقیما روی نخاع قرار می‌گیرد. آنها می‌توانند نورون‌های تنظیم کننده گروه خاصی از عضله را فعال کنند. با کنترل این ایمپلنت ما می‌توانیم کاری مشابه مغز انجام دهیم و نخاع را به همان طریق فعال کنیم و بیمار می‌تواند به طور طبیعی بایستد، راه برود، شنا یا دوچرخه سواری کند.
زمانی که این ایمپلنت و یک ضربان‌ساز درون بدن بیمار قرار می‌گیرند می‌توان دستگاه را با دو کنترل از راه دور فعال کرد.
این کنترل‌ها روی واکر فرد قرار می‌گیرند. زمانی که بیمار دکمه سمت راست را می‌فشارد پای چپ بلند می شود و چندین اینچ جلو می‌رود. هنگامی که دکمه سمت چپ را می‌فشارد نیز اتفاقی مشابه برای پای راست می‌افتد.
دیوید مزی ۳۳ ساله از سوئیس نیز در مطالعه قبلی شرکت داشته است.
او در حادثه‌ی ژیمناستیک در سال ۲۰۱۰ فلج شد و به او گفته شد که هرگز نمی‌تواند راه برود اما او حالا قادر است یک چهارم مایل راه برود.
برای آن که بیماران با برنامه‌های تحریک عصبی هر حرکت آشنا شوند، آموزش گسترده‌ای لازم است.
پروفسور کورتین می‌گوید: بیماران می‌توانند فعالیت مورد نظر را روی تبلت انتخاب کنند و دستورالعمل‌های مربوطه به ضربان‌ساز قرار گرفته در شکم منتقل می‌شود.
او پیشرفتی که آنها در طول یک روز پس از نصب ایمپلنت داشتند را شگف‌آور خواند.
تا کنون ۹ نفر به کمک این فناوری توانایی راه رفتن پیدا کرده‌اند اما از آنجا که این وسیله بسیار پیچیده است هیچ یک از آن برای انجام فعالیت‌های روزانه استفاده نمی‌کنند بلکه از آن به عنوان روشی برای تقویت عضلات و بهبود سلامت استفاده می‌کنند.
به گفته‌ی پروفسور کورتین، هنوز راه درازی برای استفاده از این فناوری در زندگی روزمره در پیش است.
