به گزارش پایگاه خبری تحلیلی تسریر، محقق ارشد «فن یانگ»، دانشجوی دکترا در مؤسسه کارولینسکا در استکهلم سوئد، می‌گوید: «اگر مطالعات آینده از یافته‌های ما حمایت کند، اجرای غربالگری زودهنگام برای عوامل خطر مانند چاقی، فشار خون و دیابت در کودکان متولد شده از مادرانی که غم و اندوه را تجربه کرده اند، و همچنین اتخاذ اقدامات پیشگیرانه می‌تواند به طور قابل توجهی به کاهش نارسایی و سایر بیماری‌های قلبی عروقی کمک کند.»
در این مطالعه، داده‌های بیش از ۶.۷ میلیون تولد در دانمارک و سوئد بین سال‌های ۱۹۷۳ تا ۲۰۱۶، بررسی شد و تیم تحقیق بر غم و اندوه مادر به عنوان نوعی از استرس دوران بارداری تمرکز کردند.
از میان شرکت کنندگان، بیش از ۱۶۷۰۰۰ نفر استرس دوران بارداری را به دلیل سوگواری در سال قبل یا در طول بارداری تجربه کرده بودند. در طول دوره پیگیری (میانگین دوره کمی بیش از ۲۴ سال بود)، بیش از ۴۸۰۰ فرزند مبتلا به نارسایی قلبی تشخیص داده شدند. تنها اشکال شدید غم و اندوه مادر، به ویژه مرگ شریک زندگی یا یک فرزند دیگر، با خطر بالاتر نارسایی قلبی در مراحل بعدی زندگی برای کودکان مرتبط بود.
محققان پیشنهاد کردند که استرس مادر در دوران بارداری ممکن است محیط نامساعدی را در رحم ایجاد کند و به طور بالقوه منجر به پیامدهای نامطلوب بارداری شود و بر سلامت قلب کودک در مراحل بعدی زندگی تأثیر بگذارد. با این حال، یانگ بر اهمیت در نظر گرفتن سوگ شدید مادر به عنوان یک عامل خطر بالقوه برای نارسایی قلبی در آینده تأکید کرد.
برای به حداقل رساندن تأثیر طولانی مدت استرس دوران بارداری بر سلامت کودک، محققان پیشنهاد کردند که زنان باردار به دنبال حمایت باشند و از راهبردهای مقابله با غم خود استفاده کنند. با این حال، آنها همچنین خاطرنشان کردند که مادران باردار نیازی به وحشت در مورد احتمال ابتلای فرزندان خود به نارسایی قلبی ندارند، زیرا نارسایی قلبی در جوانان، اتفاقی نادر است.
در نارسایی قلبی، قلب نمی‌تواند خون غنی از اکسیژن کافی را به اندام‌های بدن پمپ کند. نارسایی قلبی قابل درمان نیست، اما علائم آن برای بهبود کیفیت و طول عمر قابل درمان است.
انتهای پیام
