به گزارش تسریر، این سرفه‌ها عمدتاً خشک هستند و اغلب به آنها «ضعیف حاد» می‌گویند، به این معنی که بیش از سه هفته پس از عفونت باقی می‌مانند، اما کمتر از هشت هفته. سرفه های پس از عفونی شایع هستند و از هر چهار نفر یک نفر مبتلا به عفونت دستگاه تنفسی فوقانی را تحت تاثیر قرار می دهد.
این مقاله انواع عفونت‌هایی را که منجر به سرفه‌های طولانی‌مدت می‌شوند و همچنین نحوه تشخیص و درمان آنها توسط ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی را شرح می‌دهد. همچنین نکاتی در مورد چگونگی کاهش خطر سرفه های پس از عفونی و به طور کلی عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی ارائه می دهد.
علل سرفه های طولانی مدت بعد از عفونت
عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی به هر گونه عفونتی گفته می شود که در هر جایی از بینی، سینوس ها، گلو (فارنکس) یا جعبه صدا (حنجره) رخ دهد. علائم معمولاً ۷ تا ۱۴ روز طول می کشد و ممکن است شامل تب، سرفه، گلودرد، گرفتگی یا آبریزش بینی، عطسه، سردرد و دردهای عضلانی باشد. اعتقاد بر این است که سرفه های طولانی مدت ناشی از تخلیه مخاطی به گلو (چکیدن پس از بینی) یا التهاب مربوط به عفونت اولیه است.
اکثریت قریب به اتفاق عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی توسط ویروس ها ایجاد می شود و همه اینها می توانند باعث سرفه طولانی مدت شوند:
آنفولانزا
پاراآنفلوانزا
آدنوویروس
راینو ویروس (سرماخوردگی)
سنسیشیال تنفسیویروس (RSV)
معمولاً عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی ممکن است توسط باکتری هایی مانند هموفیلوس آنفولانزا یا استرپتوکوک پنومونیه ایجاد شوند. اگر این باکتری ها سینوس های شما را آلوده کنند، آنچه به عنوان سینوزیت باکتریایی شناخته می شود، عفونت می تواند تا زمانی که با آنتی بیوتیک درمان نشوید، سرفه های پس از عفونی را شبیه سازی کند.
همچنین عوامل خطر خاصی وجود دارند که احتمال سرفه پس از عفونی را افزایش می دهند. اینها شامل داشتن یک عفونت تنفسی فوقانی است که باعث ایجاد مقادیر زیادی مخاط و یا ناتوانی در پاکسازی مخاط به اندازه کافی از ریه ها می شود. خطر سرفه های پس از عفونی نیز هر چه مدت طولانی تری بیمار مبتلا به عفونت دستگاه تنفسی فوقانی باشد، افزایش می یابد.
سرفه های پس از عفونی تقریباً همیشه ناشی از عفونت های ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا است. عفونت هایی که باعث ترشح زیاد مخاط می شوند، می توانند خطر را افزایش دهند، به خصوص اگر نتوانید به اندازه کافی ریه های خود را پاکسازی کنید. خطر نیز همزمان با طول مدت عفونت افزایش می یابد.
سرفه های طولانی بعد از عفونت چگونه تشخیص داده می شوند؟
تشخیص سرفه پس از عفونی بالینی است، به این معنی که اساساً بر اساس علائم و معاینه فیزیکی شما است.ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی از شما سؤالاتی در مورد زمان شروع علائم سرماخوردگی، چیستی آنها، ویژگی‌های سرفه فعلی‌تان و اینکه آیا علائم دیگری دارید می‌پرسد.
آنها همچنین موارد حیاتی شما را بررسی می کنند (مثلاً تب، ضربان قلب و غیره) و یک معاینه فیزیکی انجام می دهند که در طی آن به داخل بینی شما نگاه می کنند و با گوشی پزشکی به صداهای قلب و ریه شما گوش می دهند. با این حال، ممکن است پزشک شما بخواهد سایر علل احتمالی سرفه طولانی شما را رد کند، از جمله:
آسم
سرطان ریه
سیگار کشیدن
پنومونی یا برونشیت
سینوزیت باکتریایی
نارسایی احتقانی قلب
بیماری ریفلاکس معده (GERD)
سیاه سرفه ( Bordetella pertussis)
استفاده از مهارکننده های ACE (داروهایی که معمولا برای درمان فشار خون بالا استفاده می شوند)
بسته به مشکوک بودن آنها به هر یک از اینها، ممکن است نیاز به انجام آزمایش های مختلف دیگر قبل از حرکت به یک برنامه درمانی باشد. برای مثال، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است عکس‌برداری از قفسه سینه را سفارش دهد . با تشخیص سرفه پس از عفونی، یافته ها باید طبیعی باشد.
همچنین ممکن است آزمایشاتی مانند توموگرافی کامپیوتری (CT) از سینوس ها یا قفسه سینه یا آزمایش پایش pH (سطح اسیدیته در مری شما را اندازه گیری کند ).
چه زمانی باید به دنبال مراقبت پزشکی بود؟
اگر سرفه و هر یک از علائم زیر را تجربه کردید، فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی است:
تب مداوم
درد قفسه سینه
سرفه کردن خون
خستگی غیرمعمول
کاهش وزن بی دلیل
استفراغ در حین یا بعد از سرفه
خس خس سینه یا مشکل در تنفس
سرفه کردن مقادیر قابل توجهی مخاط (سرفه مرطوب)
سرفه پس از عفونی معمولاً با معاینه فیزیکی و بررسی علائم شما قابل تشخیص است. ممکن است آزمایش‌های اضافی برای رد علل دیگر مانند آسم تجویز شود. خس خس سینه، سرفه کردن مقدار زیادی مخاط و تب همه نشانه هایی هستند که شما باید در اسرع وقت مورد ارزیابی قرار بگیرید.
سرفه های طولانی مدت بعد از عفونت چگونه درمان می شود؟
سرفه پس از عفونی می تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی شما تأثیر بگذارد. ممکن است خوابیدن یا انجام کارهایتان در خانه یا محل کار برایتان مشکل باشد.
هنگامی که تشخیص سرفه پس از عفونی تایید شد، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی از شما سوالاتی می پرسد تا مشخص کند که آیا سرفه طولانی مدت شما به دلیل چکه های بعد از بینی است یا تغییرات التهابی ناشی از عفونت. برنامه درمانی شما از آنجا مشخص می شود. برای جلوگیری از عوارض جانبی مضر یا تداخلات دارویی، حتماً با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد درمان هایی که قصد انجام آن را دارید، مشورت کنید.
داروهای ترشح پشت حلق
سرفه های مربوط به ترشحات پشت حلق با آنتی هیستامین هایی مانند دیهیست (کلماستین) یا کلر-تریمتون (کلرفنیرامین) درمان می شود. اگرچه این آنتی هیستامین های خاص نسبت به داروهای جدیدتر آرام بخش تر هستند، اما در به حداقل رساندن سرفه پس از ویروسی موثرتر هستند.
اگر نمی‌توانید اثرات آرام‌بخش این داروها را تحمل کنید، پزشک ممکن است اسپری بینی مانند آستلین (آزلاستین)، تسکین آلرژی فلوناز (فلوتیکاسون پروپیونات) یا اسپری بینی Atrovent (ایپراتروپیوم بروماید) را پیشنهاد کند.
آنتی هیستامین های زیر نیز ممکن است امتحان شوند:
کلاریتین (لوراتادین)
آلگرا (فکسوفنادین هیدروکلراید)
زیرتک (سیتریزین هیدروکلراید)
داروهای ضد التهاب
سرفه پس از عفونی مربوط به تغییرات التهابی در بافت راه هوایی مشابه آسم درمان می شود. ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است آزمایش چالش متاکولین را انجام دهد که در آن دارویی را تنفس می‌کنید که راه‌های هوایی شما را باریک می‌کند. اگر بر توانایی شما برای تنفس خوب تأثیر بگذارد، بسته به شدت علائم، یک یا چند نوع از داروهای زیر برای شما تجویز می شود:
پردنیزون خوراکی
کورتیکواستروئیدهای استنشاقی
آنتاگونیست گیرنده لوکوترین، مانند سینگولیر (مونتلوکاست)
اگر آزمایش نشان ندهد که راه‌های هوایی حساس دارید، ممکن است پزشک Atrovent HFA (ایپراتروپیوم بروماید استنشاقی) را تجویز کند.
داروهای سرفه بدون نسخه
اگرچه شواهد علمی زیادی برای حمایت از مصرف آنها وجود ندارد، بسیاری از مردم به داروهای بدون نسخه روی می آورند تا به تسکین سرفه خود نیز کمک کنند. داروهای سرکوب کننده سرفه مانند شربت سرفه دلسیم داروهایی هستند که رفلکس سرفه را مسدود می کنند. آنها معمولا حاوی ماده تشکیل دهنده دکسترومتورفان هستند.
قطره های سرفه یا قرص های گلو نیز معمولاً برای کنترل سرفه پس از عفونی، صرف نظر از علت زمینه ای استفاده می شوند.
قطره های سرفه اغلب حاوی ترکیبی از مواد شامل عسل، منتول، روغن اکالیپتوس و دکسترومتورفان هستند. متاسفانه فایده این قرص ها جای سوال دارد. در واقع، متخصصان گمان می‌کنند که قطره‌های سرفه شاید برای کنترل سرفه شما بهتر از مکیدن یک تکه آب نبات سفت نباشد. همچنین نگرانی وجود دارد که منتول، که گلوی شما را خنک و بی‌حس می‌کند، در واقع ممکن است سرفه شما را بدتر کند.
درمان های خانگی برای سرفه های پس از عفونت
برخی از درمان های خانگی روش های معقولی برای مدیریت سرفه پس از عفونی هستند. حتی ممکن است برخی از افراد نسبت به سایر روش های درمانی آرامش بخش تر باشند.
روغن اوکالیپتوس
روغن اکالیپتوس یک مایع بی رنگ یا زرد کم رنگ است که دارای تعدادی فواید بالقوه برای سلامتی از جمله تسکین سرفه پس از عفونی است. اعتقاد بر این است که روغن اکالیپتوس با شل کردن خلط فرد سرفه را آرام می کند. می توانید از آن با استنشاق بخار روغن اکالیپتوس استفاده کنید (به ازای هر ۳/۴ آب جوش ۱۲ قطره روغن اکالیپتوس بریزید). همچنین می توانید یک محصول بدون نسخه حاوی روغن مانند Vicks VapoRub را روی پوست سینه خود بمالید. به خاطر داشته باشید که روغن اکالیپتوس نباید در کودکان کمتر از ۲ سال یا در دوران بارداری یا شیردهی استفاده شود.
همچنین مهم است که هرگز روغن اکالیپتوس را مصرف نکنید، زیرا اگر از طریق دهان مصرف شود سمی است.
حتی زمانی که روغن اکالیپتوس استنشاق یا روی پوست استعمال می‌شود، ممکن است با داروهای مختلف تداخل داشته باشد، بنابراین اگر از آن استفاده می‌کنید، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید.
عسل و چای یا قهوه
نوشیدن چای مخلوط با عسل یک درمان خانگی کلاسیک برای درمان سرفه آزاردهنده است. کارشناسان احتمال می دهند اثر دارویی عسل به دلیل خواص آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی آن باشد. برای بزرگسالان مبتلا به سرفه پس از عفونی، نوشیدن قهوه با عسل در آن نیز سرفه را تسکین می دهد.
در یک مطالعه، از نزدیک به ۱۰۰ شرکت‌کننده بزرگسال با سرفه‌های تحت حاد یا مزمن پس از عفونی خواسته شد که محلول خاصی حاوی قهوه یا عسل، استروئیدها یا گایفنزین بنوشند. پس از نوشیدن محلول هر هشت ساعت به مدت یک هفته، فراوانی سرفه های شرکت کنندگان اندازه گیری شد.
نتایج نشان داد که مخلوط عسل و قهوه به طور قابل توجهی در کاهش سرفه شرکت کنندگان بهتر از استروئیدها یا گایفنسین بود. کارشناسان بر این باورند که کافئین قهوه دارای خواص ضد التهابی است و ممکن است به باز کردن راه های هوایی شما کمک کند تا بتوانید راحت تر نفس بکشید.
به دلیل خطر ابتلا به بوتولیسم نوزاد هرگز به کودک کمتر از ۱۲ ماه عسل ندهید. همچنین، باید از دادن چای یا قهوه کافئین دار به کودکان خودداری کنید.
رطوبت ساز
با انتشار رطوبت در هوا، یک مرطوب کننده ممکن است به پاکسازی مخاط و کاهش سرفه کمک کند. برخی از مرطوب‌کننده‌ها ممکن است ویژگی‌ای داشته باشند که به شما امکان می‌دهد روغن‌های ضروری مانند اکالیپتوس یا روغن نعناع را برای تسکین بیشتر سرفه اضافه کنید. برای کودکان، حتما از یک مرطوب کننده خنک کننده استفاده کنید. مرطوب کننده ها یا بخارسازهای مه گرم اگر خیلی به بخار نزدیک شوند می توانند کودک شما را بسوزانند. همچنین برای جلوگیری از رشد باکتری ها و کپک ها، در صورت امکان، رطوبت ساز خود را روزانه تمیز کنید.
غرغره با آب نمک
غرغره آب نمک ممکن است با شل شدن و شستن خلط گلو به کاهش سرفه کمک کند. برای غرغره کردن آب نمک، نصف قاشق چایخوری نمک را به یک فنجان آب گرم اضافه کنید و مخلوط کنید تا حل شود. سپس، یک جرعه از آب نمک بنوشید، سر خود را به عقب خم کنید، حدود ۱۰ ثانیه غرغره کنید و سپس آن را تف کنید. اگر مطمئن نیستید که آیا کودک خردسال شما می تواند آب را به طور قابل اعتماد بیرون بیاورد، باید از انجام این کار اجتناب کنید.
چگونه از سرفه های طولانی بعد از عفونت پیشگیری کنیم؟
برای جلوگیری از ابتلا به بیماری دستگاه تنفسی فوقانی و متعاقب آن سرفه های پس از عفونی، می توانید چند قدم ساده بردارید.
این مراحل عبارتند از:
دست های خود را مرتب با آب و صابون بشویید.
تماس نزدیک با افرادی که سرفه یا عطسه می کنند را به حداقل برسانید.
از دست زدن به چشم، بینی و دهان خودداری کنید.
به طور منظم مکان های مشترک خانه و محل کار خود را ضد عفونی کنید.
در مورد واکسیناسیون خود (به عنوان مثال، آنفولانزا، سیاه سرفه، ذات الریه، و کووید-۱۹ ) به روز باشید.
اگر با عفونت دستگاه تنفسی فوقانی بیمار شدید، استراحت دادن به بدن مهم است. اگرچه تضمینی برای جلوگیری از سرفه پس از عفونی نیست، اما به بدن شما فرصت بهتری برای بهبودی سریع و کامل می دهد. مطالعات نشان می دهد که خطر سرفه های پس از عفونی با طول مدت بیماری افزایش می یابد.
یکی دیگر از عواملی که ممکن است در خطر سرفه پس از عفونی نقش داشته باشد، درمان کم عفونت دستگاه تنفسی فوقانی است. اگر ترشح زیاد مخاط وجود داشته باشد، ممکن است به خوبی از خلط آور استفاده کنید تا به پاکسازی مخاط کمک کند نه اینکه اجازه دهید آن در ریه ها بماند. از یک متخصص پزشکی مشاوره بگیرید.
همچنین منطقی است که سعی کنید از محرک های محیطی بالقوه ای که ممکن است باعث تحریک یا بدتر شدن سرفه شما شوند، مانند گرد و غبار یا دود، اجتناب کنید.
