به گزارش تسریر به نقل از لایوساینس، به طور معمول، پس از دریافت عضو پیوندی، گیرندگان عضو باید تا پایان عمر خود از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی استفاده کنند تا از پس زدن اندام توسط سیستم ایمنی بدن جلوگیری شود. این موضوع گیرندگان عضو را در معرض افزایش خطر ابتلا به عفونت‌ها و سرطان‌ها قرار می‌دهد. این در حالی است که داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی تضمین کننده اینکه بدن عضو پیوندی را پس نزند، نیستند.
به منظور کاهش یا از بین بردن نیاز به داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی، پزشکان سلول‌های بنیادی مغز استخوان فرد اهدا کننده عضو را همراه با اندام جدید به فرد گیرنده عضو، پیوند زدند. این سلول‌های بنیادی مغز استخوان به انواع مختلفی از سلول‌های خونی تبدیل می‌شوند، از جمله انواع سلول‌های ایمنی به نام لنفوسیت‌ها که هر ماده خارجی را در بدن علامت‌گذاری و نمایش می‌دهند. از نظر تئوری، از آنجا که این سلول‌های بنیادی از فرد اهداکننده عضو می‌آیند، بدن فرد گیرنده، عضو تازه پیوند شده را به عنوان اندام آشنا تشخیص می‌دهد و در نتیجه خطر پس زدگی کاهش می‌یابد. متأسفانه، پیوند سلول‌های بنیادی خطر بزرگی دارد و آن بیماری به نام “پیوند علیه میزبان”(graft-versus-host) است، که در آن سلول‌های ایمنی جدید به سلول‌های سالم بدن فرد گیرنده عضو حمله می‌کنند.
اکنون، پزشکان دانشگاه “استنفورد” رویکرد جدیدی برای پیوند کلیه و سلول‌های بنیادی به بیماران پیش گرفته‌اند و تاکنون هیچ یک از سه بیماری که با این روش درمان شده‌اند، بیماری شدید “پیوند علیه میزبان” را تجربه نکرده‌اند و به سرکوب طولانی‌مدت سیستم ایمنی نیاز نداشته‌اند. محققان روز چهارشنبه(۱۵ ژوئن) در مجله پزشکی نیوانگلند نتایج این تحقیقات را گزارش دادند.
دکتر “آمیت توار”(Amit Tevar)، مدیر بخش جراحی برنامه پیوند کلیه و پانکراس در مرکز پزشکی دانشگاه پیتسبورگ که در این تحقیق شرکت نداشته است، به ان‌بی‌سی نیوز گفت: این یک پیشرفت است.
گیرندگان عضو پیوندی عبارتند از “کروز داونپورت”(Kruz Davenport) هشت ساله و خواهر هفت ساله‌اش “پیزلی”(Paizlee) و همچنین یک کودک دیگر مبتلا به بیماری نادر سیستم ایمنی به نام Schimke immuno-osseous dysplasia (SIOD) بودند. این بیماری با بیماری مزمن کلیه که باعث نیاز به پیوند کلیه می‌شود، ارتباط دارد و همچنین باعث نارسایی مغز استخوان می‌شود و بیمار باید پیوند سلول‌های بنیادی انجام دهد. در سه کودک حاضر در این مطالعه جدید، یک نفر از والدین هر کودک، سلول‌های بنیادی و کلیه به کودکان اهدا کردند. ابتدا پزشکان پیوند سلول‌های بنیادی را تکمیل کردند. سپس، پنج تا ۱۰ ماه بعد، هنگامی که کودک در شرایط بهبودی پس از پیوند قرار گرفت، پزشکان کلیه همان والد را به کودک پیوند زدند.
این سه بیمار اکنون به مدت ۲۲ تا ۳۴ ماه با کلیه‌های جدید و کاملاً کارآمد خود زندگی کرده‌اند. دکتر “آلیس برتینا”(Alice Bertaina)، استادیار بخش اطفال در دانشگاه استنفورد و نویسنده اصلی این مطالعه، در بیانیه‌ای گفت: این کودکان هر کاری انجام می‌دهند: به مدرسه می‌روند، به تعطیلات می‌روند، ورزش می‌کنند. آنها یک زندگی کاملاً عادی دارند.
علاوه بر عدم نیاز به داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی، بیماری SIOD در هر سه کودک درمان شده است.
“جسیکا داونپورت”(Jessica Davenport)، مادر “کروز” و “پیزلی”، می‌گوید: آنها معجزه‌هایی هستند که راه می‌روند. واقعاً جالب است که آنها راه را برای سایر خانواده‌ها هموار می‌کنند تا همان چیزهایی را که ما تجربه کرده‌ایم تجربه کنند.
این روش که محققان آن را “DISOT برای پیوند دوگانه ایمنی/ عضو جامد”(DISOT for dual immune/solid organ) نامیده‌اند، در روز ۲۷ مه تأییدیه سازمان غذا و دارو آمریکا(FDA) را برای درمان بیماران مبتلا به شرایط خاصی که بر کلیه‌ها تأثیر می‌گذارد، دریافت کرد. محققان انتظار دارند که در آینده این روش به عنوان یک گزینه درمانی برای بسیاری دیگر از افراد که نیاز به پیوند کلیه دارند، تأیید شود. آنها همچنین قصد دارند این روش را برای سایر عضوهای پیوندی مورد بررسی قرار دهند.
