به گزارش پایگاه خبری تحلیلی تسریر، اکثر کودکان در سال‌های نخست زندگی بیماری سرخک را تجربه می‌کنند؛ این بیماری ویروسی که بسیار مسری است با لکه‌های پوستی قرمز، تب و التهاب خود را نشان می‌دهد و از طریق آب مایعات مخاطی بدن و تنفس منتقل می‌شود. در ادامه به بررسی خطرات سرخک در کودکی و مراقبت از کودکان مبتلا می‌پردازیم:
راه‌های سرایت سرخک
سرخک یا سرخجه یک بیماری ویروسی در کودکان است که توسط یک ویروس RNA از خانواده پارمیکسوویریده ایجاد می‌شود؛ این بیماری به شدت واگیردار است و حتی از طریق تنفس نیز منتقل می‌شود. هنگامی که کودک مبتلا به سرخک، سرفه، عطسه یا حتی صحبت می‌کند، ویروس در هوا منتقل شده و حتی روی اجسام می‌نشیدن که همین عامل موجب می‌شود، ویروس به افراد مختلف سرایت و کودکان و بزرگسالان را درگیر کند.
علائم سرخک در کودکان
بیماری سرخک در ابتدا نهفته است و به مرور زمان علائم خود را نشان می‌دهد. علائم اولیه بیماری حدود ۱۰ تا دو هفته بعد از ورود ویروس به بدن شروع می‌شود که این علائم معمولاً تب، آبریزش بینی، قرمزی چشم و وجود لکه‌های ریز سفید در دهان است و با گذشت زمان روی پوست لکه‌های قرمزی پدیدار می‌شود که این لکه‌ها ابتدا روی صورت و گردن کودک ایجاد می‌شود و به مرور کل بدن را می‌پوشاند. مرحله دوم بیماری با تب، گلودرد و علائم خفیف مشابه سرماخوردگی همراه است و در مرحله سوم برون‌ریزی شدید پوستی رخ می‌دهد. در مرحله چهارم کودک نشانه بالینی ندارد، اما هنوز بیماری در بدن وجود دارد و می‌تواند به سایر افراد منتقل شود.
درمان سرخجه در کودکان
سرخک هنوز درمان مشخصی ندارد زیرا برای رفع علائم باید دوره آن طی شود. علاوه بر آن بهترین درمان برای سرخک پیش‌گیری از ابتلاء است؛ بنابراین حتماً نسبت به تزریق واکسن سرخک اقدام کنید و شرایط نوزاد را در محیط‌های شلوغ کنترل کنید و اگر در مهدکودک یا سایر نقاط از بیماری سرخک شخصی اطلاع دارید، بهتر است تا پایان بیماری وی، فرزندتان را در خانه نگه دارید. گفتنی است که کمبود ویتامین A در کودکان، علائم سرخک را شدیدتر و دردناک‌تر می‌کند؛ بنابراین بهتر است مصرف هویج، لبنیات و زرده تخم‌مرغ را به برنامه غذایی خود اضافه کنید.
به گزارش خبرنگار ایمنا، سرخک یکی از مسری‌ترین بیماری‌های ویروسی جهان است که افراد بسیاری را تاکنون درگیر کرده است. کودکان و بزرگسالان می‌توانند از تماس بدنی، سرفه، عطسه و حتی تنفس این بیماری را به یکدیگر انتقال دهند؛ این بیماری به واسطه وجود واکسن در بسیاری از نقاط جهان کاهش یافته، اما هنوز در نقاط گوناگونی افرادی هستند که دچار این بیماری می‌شوند.
بیماری سرخک در بزرگسالان
افرادی که در کودکی واکسن سرخک یا دیگر نمونه‌های ترکیبی را دریافت نکرده و سیستم ایمنی ضعیفی دارند، بیشتر از سایر افراد در معرض ابتلاء به سرخک هستند. دانشجویان، دانش‌آموزان، پرسنل درمانی، پرستاران، بهداران و کسانی که به شکل مداوم در حال سفر هستند، نیز از جمله گروه‌هایی محسوب می‌شوند که در معرض این بیماری قرار می‌گیرند.
علائم سرخک در بزرگسالان چیست؟
علائم سرخک بزرگسالان شامل تب، راش پوستی در تمام بدن، آبریزش بینی، سرخی چشم، سرفه خشک، اسهال و درد گوش است و در برخی موارد این بیماری موجب عفونت گوش و گلودردهای شدید نیز می‌شود.
مراحل بیماری سرخک
به شکل میانگین ویروس سرخک بین ۱۰ تا ۱۲ روز بعد از ورود به بدن علائم خود را نشان می‌دهد، اما طیف استاندارد بروز علائم ممکن است بین هفت تا ۲۱ روز طول بکشد. دوره حضور سرخک بدون علامت در بدن به دوره نهفته معروف است که پس از پایان آن و با بروز اولین علائم، به مرور زمان پوست از لکه‌های قرمز پوشیده می‌شود که این لکه‌ها صورت، بدن، دست، پا، گردن و گلو را کاملاً پر می‌کند.
علائم سرخک در بارداری
شدیدترین و خطرناک‌ترین اثرگذاری این بیماری مربوط به زنان باردار است. متخصصان زنان باردار را در برابر سرخک آسیب‌پذیر می‌دانند به همین دلیل باید پیش از اقدام به بارداری و در صورت عدم تزریق واکسن حتماً گلوبین ایمنی اینتراونوس یا عامل IGIV را دریافت کرد. به طور کلی علاوه بر زنان باردار تمام کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند باید، بهتر است این گلوبین را دریافت کنند زیرا ممکن است واکسن برای این افراد کافی نباشد. به دلیل اینکه سرخک به شدت ویروسی است، اگر مادر باردار به آن مبتلا شود، به سرعت از راه جفت به جنین منتقل شده و مشکلات مادرزادی و عصبی را به همراه می‌آورد.
در هشت هفته اول بارداری، درصد ابتلای جنین بین ۵۰ تا ۸۰ درصد است و در ماه‌های بعدی این درصد کاهش می‌یابد به طوری که در سه ماه آخر به کمتر از ۱۰ درصد می‌رسد. در سه ماه اول بارداری قلب و اعضای بدن جنین در حال شکل‌گیری است و حمله سرخک می‌تواند دچار اختلالاتی مانند مشکلات قلبی، کبد تکامل نیافته، آب مروارید مادرزادی، ناشنوایی و خون‌ریزی پوست شود، همچنین در موارد خاص این ویروس می‌تواند مستقیم به سراغ سیستم عصبی مرکزی رفته و نوزاد را دچار تشنج و عقب‌ماندگی مغزی کند.
