به گزارش پایگاه خبری تحلیلی تسریر، نوروپاتید یا ضعف اعصاب، اصطلاحی تخصصی است که به نشانه‌هایی از اختلالات عصبی گفته می‌شود و موجب تضعیف عملکرد برخی از قسمت‌های بدن می‌شود. در واقع ضعف اعصاب موجب ضعف و بی‌حرکتی اعضای بدن می‌شود که در پاره‌ای از مواقع دائمی و در برخی دیگر موقتی است. اگرچه بسیاری از افراد ضعف اعصاب را بیماری به حساب نمی‌آورند، اما این اختلال مادر همه بیماری‌ها در بدن است؛ به گونه‌ای که اگر فردی دچار ضعف اعصاب عمومی شود، قطعاً عملکرد کلی اندام بدن وی مختل می‌شود. این اختلال به شکلی است که گاهی افرادِ دچار ضعف اعصاب به فلج موقت تمام اعضا مبتلا می‌شوند که این شرایط امکان دارد دائمی یا موقت باشد
اگر بخواهیم سلامت بدن و روح را تضمین کنیم باید ضعف اعصاب را برطرف کرده و روان خود را در شرایط نرمال قرار دهیم؛ چراکه اگر افراد دچار اختلالات روحی و روانی شوند قطعاً بعد از آن به ضعف اعصاب دچار می‌شوند که مادر تمام بیماری‌های بدن است. پس برای اینکه بتوانیم بسیاری از بیماری‌های بدنی را کنترل کنیم باید ضعف اعصاب را درمان کنیم. راه‌های بسیاری برای درمان ضعف اعصاب از جمله سنتی و علمی وجود دارد. برای بررسی بیشتر این موضوع با محمدحسین پورعباییان، دکترای روانشناسی گفت‌وگویی انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید:
ملاک‌های تشخیص ضعف اعصاب، براساس ICD10 چیست؟
ملاک‌های تشخیصی براساس ICD10 برای ضعف اعصاب حداقل باید یکی از علائم از جمله: شکایت مدام و ناراحت‌کننده از احساس فرسودگی پس از تلاش مختصر ذهنی مانند تلاش برای انجام وظایف روزانه که نیاز به تلاش ذهنی زیادی ندارد و شکایت مداوم و ناراحت‌کننده از احساس خستگی و ضعف جسمی پس از فعالیت مختصر است. احساس درد، ناراحتی عضلانی، سرگیجه، سردردهای تنشی، اختلال خواب و ناتوانی برای آرام‌سازی و تحریک‌پذیری از علائم دیگر ضعف اعصاب است.
تخلیه آمین‌های مغزی باعث چه چیزی می‌شود؟
فرضیه تخلیه معتقداست، استرس طولانی سبب کاهش سطح عصب می‌شود و شباهت قاطعی با مفهوم فرسودگی عصبی دارد. تخلیه آمین‌های مغزی سبب پیدایش نشانه‌هایی از افسردگی و اضطراب می‌شود.
هنگام که فرد دچار افسردگی شود بدن وی دچار چه تغییراتی از درون خواهد شد؟
در افسردگی فعالیت پایین دوپامین نورونی دیده می‌شود همچنین دستگاه‌های آدرنرژیک و و نورآدرنرژیک درگیر شده و میزان سروتونین پایین می‌آید. در بیماران مبتلا به اختلالات خلقی و اضطراب انواع بی‌نظمی‌های نوروآندوکرین گزارش شده است.
اضطراب و افسردگی بر کدام محورهای بدن تأثیر می‌گذارد؟
عمده‌ترین تأثیرات اضطراب و افسردگی بر محورهای هورمون رشد تیروئید و فوق کلیه خود را نشان می‌دهد.
اضطراب باعث ایجاد چه تغییرات هورمونی می‌شود؟
اضطراب باعث کاهش ترشح شبانه ملاتونین، کاهش سطح پایه هورمون محرکه فولیکولی FSH و کاهش سطح تستسترون می‌شود که این هورمون‌ها در حالت استرس طولانی و ضعف اعصاب دستخوش تغیرات اساسی خواهند شد.
چرا تشخیص افتراقی مشکل است؟
ضعف‌اعصاب باید از اختلالات افسردگی و اختلال شبه جسمی به‌صورت جداگانه تشخیص داده شود؛ ازآنجاکه بسیاری نشانه‌های ضعف اعصاب با هر یک از این اختلالات هم‌پوشانی دارد و ممکن است به دنبال این اختلالات بروز کند، تشخیص افتراقی ممکن است بی‌نهایت دشوار باشد.
بیمارانی که دچار اختلالات اضطرابی هستند چه علائمی دارند؟
علائم افسردگی در بیماران دچار اختلالات اضطرابی شایع نیست. بیماران دچار خودبیمارانگاری هستند و اغلب از اضطراب و بدریخت انگاری بدن خود شکایت می‌کنند.
روان‌شناس قبل از تشخیص ضعف اعصاب باید به چه نکاتی توجه کند؟
روان‌شناس پیش از آنکه ضعف اعصاب را تشخیص دهد باید ملاک‌های تشخیصی اضطراب، افسردگی و اختلالات شبه جسمی را به طور جداگانه مورد بررسی قرار دهد.
نشانه اصلی ضعف اعصاب در بیماران چیست؟
نشانه اصلی ضعف اعصاب، تاکید بیمار بر خستگی‌پذیری، ضعف و نگرانی، کاهش کارایی جسمی و ذهنی است.
علائم غالب ضعف اعصاب چیست؟
بروز اختلالات جنسی در کنار گرگرفتگی، ضعف حافظه، بدبینی، کاهش تحمل به صدا و نور، سوءهاضمه، تپش قلب، مشکلات گوارشی، تعریق بیش از حد و احساس نگرانی و ناامیدی از دیگر نشانه‌هایی است که می‌تواند به تشخیص صحیح ضعف اعصاب یا خستگی روحی کمک کند.
ضعف اعصاب در چه دورانی شایع‌تر است؟
ضعف اعصاب اغلب در نوجوانی یا میانسالی بروز می‌کند. این اختلال در صورت درمان نشدن معمولاً به صورت مزمن بروز کرده و ممکن است بیمار در اثر وجود یک یا چند علامت ناتوان شود به طوری که تمام کارکردهای وی مختل شود.
ضعف اعصاب در دوران کودکی و بزرگسالی چگونه بروز می‌کند؟
ضعف اعصاب در دوران کودکی احتمالاً با مشکلاتی مانند نمرات پایین و مدرسه‌گریزی مشاهده شود. در بزرگسالی عملکرد شغلی تخریب می‌شود یا ممکن است بیمار چنان ناتوان شود که کار کردن برایش غیرممکن شود.
آیا ضعف اعصاب روی ارتباطات فرد با دیگران تأثیر می‌گذارد؟
بله، ضعف اعصاب روابط اجتماعی زناشویی و بین فردی را دچار مشکل می‌کند. امروزه دامنه گزینه‌های درمانی وسیع است ولی برای درمان پیش‌آگاهی مؤثر است. در افرادی که اختلالات‌شان در کودکی مشخص و درمان نشود، بیماری حالت مزمن می‌گیرد.
مهم‌ترین درمان ضعف اعصاب چیست؟
درمان مفهوم کلیدی است. درمان فعلی ضعف اعصاب، آگاهی پزشک از اینکه علائم بیمار خیالی نبوده و این نشانه‌ها عینی هستند که در اثر هیجاناتی ایجاد می‌شوند یکی از مهم‌ترین درمان‌های ضعف اعصاب است. باید برای پزشک محرز شود که این علائم بر دستگاه عصبی خودمختار تأثیر گذاشته و کارکردهای بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
درمان استرس و ضعف اعصاب چه زمانی باید آغاز شود؟
درمان باید با پیگیری طبی دقیق شروع و مشخص شود که آیا این علائم جسمی نسبت به درمان حساس بوده یا خیر؛ اگر چنین است چه درمانی احتمالاً بهترین نتایج را به دست می‌دهد. باید به بیمار اطمینان داد که تجویز دارو مانند مسکن‌ها و مسهل‌ها فقط در صورتی علائم را تخفیف می‌دهد که همزمان با مداخله روان‌درمانی همراه شود.
در درمان ضعف اعصاب چگونه می‌توانیم به بیمار کمک کنیم؟
در درمان ضعف باید به بیمار کمک شود تا استرس‌های زندگی و روش‌های کنار آمدن با آن‌ها را بشناسد و در ضمن بینشی ایجاد شود که بین مسائل ذهنی و جسمی خود تداخل ایجاد نکند.
روش‌های درمان ضعف اعصاب چیست؟
یکی از روش‌های درمان ضعف اعصاب، دسترسی به داروهای مؤثر بر روان است که سبب بهبود چشمگیری در گزینه‌های درمانی شده است. عوامل سروتونرژیک مثل فلوکستین اثرات ضد اضطرابی و ضد افسردگی دارد که مفیدترین خانواده دارویی برای درمان این بیماری هستند. سایر داروهای ضد افسردگی‌ها هم در درمان مؤثر است. پزشک در مورد تجویز داروهایی که ضررهای آن بیشتر است باید مراقب باشد چون این بیماران به خود درمانی و استفاده نابجا از دارو مشهور هستند.
مصرف دارو توسط بیماران در درمان ضعف اعصاب تا چه زمانی باید ادامه پیدا کند؟
بسیاری اوقات ممکن است که این داروها برای مدت زمان طولانی تجویز شود؛ در چنین مواردی بیماران داروهای خود را به میزان ثابتی مصرف می‌کنند؛ مثلاً ۱۵ میلی‌گرم آمفتامین روزانه در برنامه این بیماران وجود دارد و به ندرت مقدار داروها را افزایش می‌دهند تا وابستگی به وجود نیاید.
آیا می‌توان درمان تستسترون را جایگزین سایر درمان‌های ضعف اعصاب کرد؟
بله. در موارد خاص ممکن است برای بیمارانی که سطح تستسترون پایین یا در حد مرزی دارند، از درمان جایگزین تستسترون استفاده کرد؛ ولی درمان درازمدت با تستسترون عوارض جانبی وخیمی مانند سرطان پروستات را به دنبال دارد. آمفتامین‌ها و متیل فنیدات نیز ممکن است در درمان خستگی مزمن و فقدان احساس لذت مؤثر باشد.
