به گزارش پایگاه خبری تحلیلی تسریر، دکتر مژگان ناقل اظهار کرد: بعضا افراد احساس می‌کنند در فضای مجازی ایمن‌تر هستند و می‌توانند احساس تنهایی که در رابطه اصلی با همسر خود دارند را با پناه بردن به فضای مجازی و رابطه فرا زناشویی پر کنند.
این روانشناس با بیان اینکه ارتباطات فرا زناشویی و در فضای مجازی به ارتباط زناشویی آسیب می‌زند، تصریح کرد: زوجین در چنین شرایطی تصور می‌کنند با چک کردن دائم همسر در فضای مجازی می‌توانند از روابط فرا زناشویی همسر آگاه شده و از این امر جلوگیری کنند حال آنکه به هیچ عنوان چک کردن همسر و کنترل‌گری به مدیریت این مساله کمک نمی‌کند.
وی ادامه داد: در این شرایط اگر افراد احساس می‌کنند رابطه آنها با همسر سرد شده و همسرشان در ارتباط با فرد دیگری است، تنها باید خلاء های ارتباطی خود و همسر را پیدا کرده و میزان فاصله گرفتن از یکدیگر را بررسی کنند و ببینند چه قسمت‌هایی از روابطشان نیازمند اصلاح است چراکه چک کردن صرف گوشی همسر از خیانت او جلوگیری نمی‌کند.
وی کنترل گری در روابط زوجین را منجر به زیر سلطه بردن افراد دانست و با بیان اینکه دوست داشتن و عشق همواره توام با اعتماد به طرف مقابل است، گفت: در واقع دوست داشتن درست با عشق بی قید و شرط و احساس ایمنی همراه است. اگر دائما در این فکر هستیم که همسر ما چه می‌کند، در واقع ارتباط ما با او ناایمن است چراکه ارتباط ایمن یعنی در هر شرایطی بدانیم حضور همسر تضمین شده است و ترسی برای از دست دادن او نداشته باشیم.
به گفته ناقل، زمانی که زوجین دائما احساس ترس، نا امنی و گناه دارند می‌توان گفت در رابطه کنترل گرایانه‌ای هستند و این کنترل در روابط را می‌توان به نوعی سوء استفاده از طرف مقابل نیز تلقی کرد که کاملا آسیب زننده است.
این روانشناس با ذکر مثالی تصریح کرد: مثلا بعضا افراد از اینکه وقتی را با دوستان خود و بدون حضور همسر صرف کرده‌اند احساس گناه می‌کنند. این امر مصداق یک رابطه کنترل گرایانه است. در یک رابطه کنترل گرایانه وقتی یکی از زوجین مشغول برنامه‌های خود است، همسر او ناراحت شده و دائما به زن یا شوهرش احساس گناه القا می‌کند که چرا این کار را بدون همسر انجام می‌دهد. بعضا در این روابط حالت‌های حسادت به شدت دیده می‌شود و یا اینکه تلفن یکی از زوجین دائما توسط همسر چک می‌شود که مبادا زن یا شوهر وارد رابطه‌ای فرا زناشویی شود.
وی همچنین این را هم گفت که انتقاد کردن‌های مداوم نیز می‌تواند از جمله دیگر نشانه‌های روابط کنترل گرایانه باشد که در نهایت منجر به کاهش اعتماد به نفس و ایجاد حس نا امنی در زوجین می‌شود.
این روانشناس در پایان سخنان خود درباره علت بروز چنین رفتارهای کنترل گرایانه نیز توضیح و هشدار داد: این رفتارها اکثرا از اختلالات شخصیت و دل بستگی‌های ناایمن دوران کودکی نشات می‌گیرد. در واقع این رفتارها ناشی از ترسهای درونی فرد کنترل گر نظیر ترس از رها شدن است که نه تنها به گرم شدن رابطه کمکی نمی‌کند بلکه اثرات مخربی بر رابطه زوجین می‌گذارد و رابطه را به سمت فاصله گرفتن می‌برد.
