به گزارش پایگاه خبری تحلیلی تسریر، کم‌توجهی-بیش فعالی یک بیماری طولانی‌مدت (مزمن) است که باعث اختلال در عملکرد اجرایی می‌شود؛ به این معنی که توانایی فرد را برای مدیریت احساسات، افکار و اعمال خود مختل می‌کند.
بسیاری از مردم فکر می‌کنند که ADHD محدود به دوران کودکی است؛ در حالی که این تصور اشتباه است. اختلال ADHD در بزرگسالان هم دیده می‌شود، اما در حقیقت ریشه در دوران کودکی فرد دارد.
شواهد نشان می‌دهد که تفاوت‌هایی در مغز، شبکه‌های عصبی و انتقال‌دهنده‌های عصبی (نوروترنسمیترها) افراد مبتلا به ADHD وجود دارد. درمان بیماری ADHD بزرگسالان با بیش فعالی کودکان یکسان است و اغلب شامل دارودرمانی و روان‌درمانی می‌شود.
علائم اختلال کم‌توجهی-بیش فعالی
افراد مبتلا به ADHD معمولا:
-
برای انجام یک کار یا وظیفه مشخص در مدت زمان طولانی تمرکز کافی ندارند.
-
فراموش می‌کنند چه وظایفی بر عهده‌شان گذاشته شده است. همچنین ممکن است کارها را به ترتیب انجام ندهند.
-
با کوچک‌ترین محرکی دچار حواس‌پرتی می‌شوند و تمرکز خود را برای ادامه کار از دست می‌دهند.
-
آرام ماندن و تحرک نداشتن حتی برای مدت کوتاه برای آن‌ها دشوار است.
-
دائما وسط حرف دیگران می‌پرند. در حقیقت، منتظر ماندن برای به پایان رسیدن صحبت دیگران برای آن‌ها سخت است.
عوارض بیش فعالی
اختلال ADHD می‌تواند به مشکلات زیر منجر شود:
-
عملکرد ضعیف در مدرسه یا محل کار
-
مصرف الکل یا مواد مخدر
-
تصادفات مکرر یا سایر حوادث
-
روابط متشنج
-
سلامت ذهنی و فیزیکی ضعیف
اختلال ADHD باعث ایجاد سایر مشکلات سلامت روان نمی‌شود. اما بعضی از اختلالات ممکن است همراه با ADHD ایجاد شوند. این اختلالات عبارت‌اند از:
-
اختلالات خلقی: بعضی از افراد مبتلا به ADHD ممکن است افسردگی، اختلال دوقطبی یا سایر اختلالات خلقی را تجربه کنند. تمام مشکلات خلقی لزوما به طور مستقیم مربوط به ADHD نیستند، اما الگوی تکراری شکست‌ها و ناکامی‌های مرتبط با ADHD می‌تواند افسردگی را بدتر کند.
-
اختلالات اضطرابی: اضطراب هم در افراد مبتلا به ADHD شایع است. اضطراب به نگرانی، عصبانیت و سایر نشانه‌ها منجر می‌شود.
-
اختلالات شخصیتی: افراد مبتلا به ADHD بیشتر از دیگران در معرض خطر ابتلا به اختلالات شخصیتی مانند اختلال شخصیت مرزی یا اختلال شخصیت ضد اجتماعی هستند.
-
ناتوانی در یادگیری: کسانی که ADHD دارند ممکن است در امتحانات خود نمره کمتری دریافت کنند.
دلایل ابتلا به بیش فعالی
این اختلال در بین کودکان بسیار شایع است. حتی در بزرگسالان هم ممکن است مشاهده شود. با این حال، هنوز دانشمندان به طور قطعی دلیل اصلی ایجاد آن را نمی‌دانند.
متخصصان سلامت روان بر این باورند که علاوه بر عوامل محیطی و ژنتیکی، بعضی از عوامل عصبی هم می‌توانند باعث ADHD شوند. بر اساس تحقیقات، کاهش دوپامین نقش مهمی در بروز ADHD دارد. این ماده شیمیایی با انتقال سیگنال‌های عصبی به عملکرد طبیعی مغز کمک می‌کند. به همین دلیل، باید آن را عامل مهمی در واکنش‌های عاطفی دانست.
یکی از بخش‌های مهم مغز قشر خاکستری آن است که باعث کنترل بعضی از رفتارها و عملکردهای انسان (مانند تصمیم‌گیری، گفتار و حرکات عضلات) می‌شود. در تحقیقات متخصصان به این نتیجه رسیده‌اند که حجم قشر خاکستری مغز در افراد مبتلا به ADHD کمتر از دیگران است.
عوامل خطر ابتلا به ADHD
اصلی‌ترین عوامل تاثیرگذار بر ایجاد اختلال کم‌توجهی-بیش فعالی شامل موارد زیر هستند:
-
ژنتیک
-
سیگار کشیدن، مصرف مواد مخدر و الکل در دوران بارداری
-
قرار گرفتن در معرض آلاینده‌های محیطی مانند سرب و سموم دفع آفات
-
تولد نوزاد نارس با وزن بسیار کم
-
صدمات مغزی در دوران جنینی یا نوزادی
راه‌های درمان ADHD
هدف از درمان این اختلال، مدیریت و کنترل خشم و رفتارهای غیر عادی است تا فرد بتواند با دیگران راحت‌تر ارتباط برقرار کند. برنامه درمانی ADHD معمولا شامل موارد زیر است:
-
روان‌درمانی
-
دارودرمانی برای افزایش سطح دوپامین و نوراپی‌نفرین در مغز
-
آموزش مهارت‌های اجتماعی و بهبود عزت نفس
تسریر مراقب سلامتی شماست!
