به گزارش پایگاه خبری تحلیلی تسریر، لکنت زبان اختلالی در گفتار است که در آن صداها، هجاها یا کلمات تکرار یا طولانیتر از حد معمول بیان میشوند و فرد نمیتواند کلمات را به صورت پیوسته ادا کند. افرادی که لکنت دارند، میدانند چه میخواهند بگویند، اما به سختی آن را بیان میکنند. برای مثال ممکن است یک کلمه، یک هجا، حروف بیصدا و صدا دار را تکرار یا به صورت طولانی بیان کنند. یا اینکه حین سخنرانی ممکن است متوقف شوند، زیرا به یک کلمه یا صدای مشکلدار بر میخورند.
لکنت زبان چیست؟ (معنی لکنت)
لکنت ممکن است در میان کودکان کوچکتر به عنوان بخش طبیعی از یادگیری صحبت باشد. در کودکان کوچکتر ممکن است هنگامی که توانایی گفتاری و زبانی آنها به اندازه کافی پیشرفت نکرده تا بتوانند آنچه که میخواهند را بگویند دچار لکنت باشند. با این حال، گاهی اوقات لکنت یک وضعیتی مزمن است که تا بزرگسالی ادامه مییابد. این نوع لکنت زبان میتواند بر روی اعتماد به نفس و تعاملات فرد با دیگران تاثیر بگذارد. کودکان و بزرگسالانی که لکنت دارند ممکن است از درمانهایی مانند گفتار درمانی، استفاده از دستگاههای الکترونیکی برای بهبود روان بودن گفتار و درمان شناختی رفتاری بهرمند شوند.
علائم لکنت زبان چیست؟
علائم لکنت زبان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
-
دشواری در شروع یک کلمه، عبارت یا جمله
-
طولانی کردن یک حرف یا صدا در یک کلمه
-
تکرار کردن یک صدا، بخش یا کلمه
-
سکوت مختصر برای هجا یا کلمات خاص، یا مکث در یک کلمه
-
اضافه کردن کلماتی مانند um هنگامی که گفتن کلمهی بعد دشوار است
-
تنش بیش از حد و حرکت صورت و اندام فوقانی برای فهماندن کلمه
-
اضطراب به هنگام صحبت کردن
-
ناتوانی در برقراری ارتباطی موثر
-
مشکلات گفتاری لکنت ممکن است با هر کدام از علائم زیر دیده شود:
-
چشمک زدن سریع
-
لرزش لبها و فک
-
تیک صورت
-
تکان خوردن سر
-
قفل کردن مشتها
علل لکنت زبان چیست؟
ترکیبی از عوامل متعدد میتواند موجب لکنت شود. علل احتمالی لکنت زبان عبارتند از:
-
اختلال در کنترل حرکت گفتار: برخی شواهد نشان میدهند که اختلال در کنترل گفتار مانند زمانبندی و ناهماهنگی حسی و حرکتی میتواند منجر به لکنت زبان شود.
-
ژنتیک: به نظر میرسد لکنت زبان به دنبال برخی اختلالات ژنتیکی دیده میشود.
-
آسیب مغزی: شیوا و روان صحبت کردن به دنبال علل دیگری نیز میتواند دچار اختلال شود. سکته مغزی، آسیبهای مغزی و سایر اختلالات مغزی میتواند موجب کندی در گفتار، مکث یا تکرار صداها شود.
-
آسیب احساسی: شیوا و روان صحبت کردن نیز میتواند به دنبال زمینههای احساسی و اضطرابی نیز مختل شود. افرادی که لکنت زبان ندارند نیز ممکن است به دنبال فشارهای روحی و عصبی دچار لکنت زبان شوند. مشکلات گفتاری که پس از یک ضربهی عاطفی ظاهر میشوند (لکنت روانی) غیر معمول هستند و مانند لکنتهای رشدی نیستند.
درمان لکنت زبان چیست؟
لکنت زبان ممکن است در هر سنی رخ دهد. پاتولوژیست گفتار و زبان پس از ارزیابیهای کامل میتواند در مورد بهترین روش درمان تصمیم بگیرد. برای درمان کودکان و بزرگسالانی که لکنت دارند، روشهای مختلفی در دسترس هستند. از آنچا که متغیرهای مختلف و نیازهای فردی متفاوت است، یک روش یا ترکیبی از روشهایی که برای یک فرد موثر است ممکن است برای فرد دیگر مفید نباشد. لکنت ممکن است با درمان به طور کامل برطرف نشود، اما میتواند مهارتهای کمککننده زیر را به فرد آموزش دهد:
-
پیشروی در روانی کلام
-
بهبود ارتباطات موثر
-
مشارکت کامل در فعالیتهای شغلی، اجتماعی و مدرسه
چند مثال از از روشهای درمان که اثر بخشی آن اثبات نشده، عبارتند از:
-
گفتار درمانی: گفتار درمانی به شما یاد میدهد که سرعت گفتار خود را کم کنید و بدانید که چه موقع دچار لکنت میشوید. شما ممکن است هنگام شروع گفتاردرمانی به آرامی و عمدا صحبت کنید اما با گذشت زمان الگوی گفتاری طبیعیتری داشته باشید.
-
ابزارهای الکتریکی: ابزارهای الکترونیکی متعددی برای افزایش روان گفتار وجود دارد.
-
درمان رفتاری شناختی: این نوع روان درمانی میتواند به شما کمک کند تا بتوانید روشهای تفکر را که موجب بدتر شدن لکنت شما میشود را شناسایی کرده و تغییر دهید. همچنین میتواند در حل مشکلات مربوط به لکنت زبان مانند اعتماد به نفس، اضطراب و استرس به شما کمک کند.
-
تعامل کودک و والدین: مداخله والدین در تکنیکهای تمرین در خانه، بخش مهمی از کمک به کودک برای مقابله با لکنت به ویژه در برخی روشها است. برای تعیین بهترین روش برای فرزندتان، از راهنماییهای پاتولوژیست گفتار و زبان کمک بگیرید.
عوارض لکنت زبان چیست؟
لکنت میتواند موجب هر کدام از عوارض زیر شود:
-
اشکال در ارتباط با دیگران
-
مضطرب بودن هنگام صحبت کردن
-
صحبت نکردن یا اجتناب از موقعیتهایی که نیاز به صحبت کردن دارد
-
فقدان موفقیتهای شغلی، اجتماعی و تحصیلی
-
اعتماد به نفس پایین
تسریر مراقب سلامتی شماست!