به گزارش پابگاه خبری تحلیلی تسریر، زگیل‌های تناسلی جزو شرایطی محسوب می‌شوند که اگر چه به‌طور کامل درمان شدنی نیستند اما دارو برای زگیل تناسلی می‌تواند علائم و عوارض آن را کنترل و مدیریت کند. زگیل‌ها از بین می‌روند، اما ویروس اچ‌پی‌وی همچنان در بدن باقی می‌ماند تا بعدها توسط سیستم ایمنی بدن دفع شود. این یعنی هیچ درمان قطعی برای خود ویروس عامل زگیل تناسلی وجود ندارد و صرفا روش‌های درمان می‌توانند عوارض ناشی از این ویروس را برطرف کنند.
یکی از روش‌های کنترل عوارض و درمان زگیل تناسلی، دارو درمانی است که معمولا به شکل کرم، ژل یا پمادهای موضعی، داروهای ضدقارچی یا ضد ویروسی ارائه می‌شوند. زگیل تناسلی بعد از چند وقت نمایان میشود و باید برای درمان زائده‌ها اقدام کرد. داروهای موضعی برای درمان زگیل تناسلی عبارتند از:
-
آنتی‌ویروس‌های موضعی مانند آسیکلوویر یا پنسیکلوویر که به صورت کرم یا ژل به مهار تکثیر ویروس هرپس در منطقه مبتلا کمک می‌کنند.
-
کرم‌ها و ژل‌های حاوی موادی مانند لیدوکائین یا بنزوکائین، درد و خارش مرتبط با زگیل تناسلی را کاهش می‌دهند.
-
پماد ایمی‌کیومد جهت تقویت سیستم ایمنی برای مقابله با زگیل‌های تناسلی است. حین درمان با ایمی‌کیومد تا زمانی که پماد روی پوست قرار دارد، باید از رابطه جنسی خودداری کنید. چرا که ممکن است باعث نازک شدن و پارگی کاندوم شود و به پوست سالم بدن آسیب برساند. مصرف این پماد ممکن است باعث تغییر رنگ پوست در ناحیه مصرف شود.
-
کرم‌های موضعی پودوفیلین و پودوفیلیکس می‌توانند بافت زگیل‌ها را از بین ببرند. پودوفیلیکس برای استفاده داخلی نیست و مصرف آن در بارداری توصیه نمی‌شود. عوارض جانبی آن عبارتند از حساسیت و تحریک پوستی، درد و سوزش.
-
اسید تری کلرواستیک برای سوزاندن زگیل تناسلی تجویز شده از طرفی برای درمان زگیل‌های داخلی هم استفاده میشود. این دارو ممکن است باعث آسیب پوست سالم، حساسیت و تحریک پوستی یا درد شود.
-
پماد سینکاتچینز برای درمان زگیل‌های تناسلی داخل بدن و زگیل‌های داخلی و اطراف ناحیه مقعدی تجویز میشود. مصرف آن ممکن است باعث تغییر رنگ پوست، خارش یا سوزش و درد شود.
لیست دارو های زگیل تناسلی
۱. کرم ها و پمادها
| انواع دارو | مثال |
|---|---|
| ضد التهاب موضعی | هیدروکورتیزون |
| ضد حساسیت | دیپروپیونات سدیم |
| ضد قارچ | کلوتریمازول یا میکونازول |
بررسی نوع کرم مورد استفاده برای زگیل تناسلی
۲. دارو های ضد قارچی
-
آنتی‌قارچ‌ها مانند فلوکونازول یا ایتراکونازول
-
کرم‌ها و پمادهای ضد قارچ موضعی مانند کلوتریمازول یا میکونازول
۳. ضد ویروس ها
-
ضد ویروس‌های موضعی مانند آسیکلوویر یا فامسیکلوویر
۴. داروی پودوفیلوکس
پودوفیلوکس یک داروی موضعی برای درمان زگیل تناسلی است که خواص ضدویروسی دارد. پودوفیلوکس به عنوان مهارکننده میتوز عمل کرده و با تثبیت مرحله جدایی کروموزوم‌ها در زمان تقسیم سلولی، باعث توقف رشد سلول‌ها میشود. داروی پودوفیلوکس در قالب ژل یا محلول موضعی در دسترس است و توصیه میشود که در مدت زمان معینی روی زگیل‌های تناسلی تحت نظارت پزشک مصرف شود. این دارو تنها برای استفاده موضعی است و باید از تماس با پوست سالم و مصرف در دوران بارداری و شیردهی خودداری شود.
۵. داروی پودوفیلین
داروی پودوفیلین، هم محصول موضعی دیگری برای درمان زگیل تناسلی است که عملکرد مشابهی با پودوفیلوکس دارد، اما ترکیبات آن متفاوت است. پودوفیلین به صورت محلول موضعی و با استفاده از اسفنج یا قطره‌چکان روی زگیل‌های تناسلی استفاده میشود و سلول‌های زگیل تناسلی را از بین می‌برد.
۶. داروی ایمی کیمود
داروی ایمی‌کیمود به‌عنوان تعدیل‌کننده سیستم ایمنی بدن برای درمان زگیل‌های تناسلی استفاده میشود. در بیماران دارای نقص سیستم ایمنی که به زگیل تناسلی مبتلا هستند، داروی ایمی‌کیمود باعث تحریک تولید اینترفرون آلفا و سایر سیتوکین‌های مختلف شده و به صورت غیرمستقیم فعالیت ضدویروسی دارد. از میان بیمارانی که زگیل‌های ناحیه تناسلی‌شان با استفاده از کرم ایمی‌کیومد ۵ درصد برطرف شده، ۴۴ درصد تا هفته هشتم درمان از شر بیماری رها شدند و ۶۹ درصد هم تا هفته دوازدهم از زگیل‌ها خلاص شدند.
۷. اسید بی کلرواستیک و اسید تری کلرواستیک
اسید تری کلرواستیک، داروی شیمایی است که برای سوزاندن زگیل های تناسلی به‌کار می‌رود همچنین برای درمان زگیل های داخلی هم تجویز میشود. این مایع مستقیم روی زگیل‌ها مالیده میشود و تنها باید توسط پزشک متخصص روی زگیل‌های ناحیه تناسلی و مقعدی زده شود. یکی از عوارض احتمالی اسید بی کلرواستیک و اسید تری کلرواستیک، احتمال آسیب دیدگی پوست سالم اطراف زگیل‌ها است.
۸. سینکاتچینز
سینکاتچینز نسبت به داروی ایمی‌کیومد، درمان مقرون به صرفه‌تری محسوب میشود که درصد موفقیت بالاتری دارد. سینکاتچینز گزینه مناسبی برای درمان زگیل‌های داخل واژن، آلت تناسلی مردانه یا رکتوم نیست. به‌علاوه اینکه، این دارو برای زگیل تناسلی تنها با نسخه پزشک قابل تهیه است.
۹. اینترفرون
اینترفرون نوعی آمپول تزریقی است که برای درمان بیماری‌هایی مانند هپاتیت B و C، سرطان لنفوم، ملانوم بدخیم (سرطان پوست) و زگیل تناسلی تجویز میشود. اینترفرون‌ها موادی هستند که در خود بدن تولید شده تا با عفونت و تومورها مقابله کنند.
۱۰. فرمالدئید
فرمالدئید ۵ درصد را می‌توان داروی مناسبی برای زگیل‌های تناسلی در بیمارانی دانست که نگران مسائل زیبایی ظاهری بوده، به امکانات لازم برای کرایوتراپی دسترسی ندارند و می‌خواهند روش‌های درمان خانگی را انجام دهند.
۱۱. رتینوئید های موضعی
رتینوئیدهای موضعی، به ویژه ترتینوئین (Tretinoin) و تازاروتن (Tazarotene)، در برخی موارد برای درمان زگیل تناسلی استفاده می‌شوند. این داروها از خانواده رتینوئیدها هستند و برای درمان زگیل تناسلی باید تحت نظارت پزشک استفاده شوند. رتینوئیدهای موضعی به صورت کرم یا ژل موضعی روی زگیل‌های تناسلی اعمال شده و به عنوان عوامل آنتی‌ویروسی، ضخامت زگیل‌های پوستی را کاهش داده و از بین می‌برند.
۱۲. سالیسیلیک اسید موضعی
سالیسیلیک اسید یک ترکیب شیمیایی است که به عنوان ماده تقویت‌کننده سلولی پوست عمل می‌کند. این دارو با کاهش ضخامت زگیل‌های پوستی و تقویت ریزساختار پوست، می‌تواند به درمان زگیل‌های تناسلی کمک کند. سالیسیلیک اسید به صورت ژل، کرم، لوسیون یا پوشش روغنی موضعی در دسترس است. قبل از استفاده از آن، حتما درباره میزان و نحوه مصرف با پزشک خود مشورت کنید. برخی عوارض جانبی سالیسیلیک اسید موضعی شامل خشکی، التهاب، تحریک و ترک‌های پوستی هستند.
۱۳. آسیکلوویر
آسیکلوویر، یک داروی ضد ویروسی است که برای درمان عفونت‌های ویروسی مانند عفونت‌های هرپس سیمپلکس و زگیل تناسلی استفاده میشود. آسیکلوویر معمولا به صورت قرص، کرم یا ژل موضعی و همچنین به صورت محلول وریدی تجویز میشود و به عنوان مهارکننده واکنش زنجیره‌ای ویروسی عمل کرده و تکثیر ویروس را در بدن کاهش می‌دهد.
۱۴. فلوئورواوراسیل (FU)
فلوئورواوراسیل (FU) یک داروی آنتی‌متابولیت است که برای درمان برخی انواع سرطان و ضایعات پوستی استفاده میشود. اما برای درمان زگیل تناسلی (عفونت هرپس تناسلی)، عموما نمی‌توان از فلوئورواوراسیل به عنوان درمان اولیه استفاده کرد. درمان زگیل تناسلی معمولا شامل داروهای ضد ویروسی مانند آسیکلوویر میشود.
۱۵. داروی کانتاریدین
داروی کانتاریدین (Cantaridin) یک ترکیب شیمیایی برای درمان زگیل تناسلی و درمان عفونت‌های قارچی و واژنی استفاده می شود. با این حال، باید توجه داشته باشید که استفاده از کانتاریدین برای درمان زگیل تناسلی به طور رسمی و متعارف تایید نشده است و باید تحت نظارت پزشک متخصص مصرف شود.
روش‌های مختلفی برای درمان زگیل تناسلی وجود دارند مانند کرایوتراپی، لیزر، جراحی یا دارو درمانی. در مواردی که زگیل‌ها کوچک باشند یا امکان انجام سایر روش‌های درمانی میسر نشود، دارو برای زگیل تناسلی تجویز میشود. داروها برای زگیل تناسلی بیشتر به شکل موضعی مصرف می‌شوند و از تقسیم سلولی جلوگیری می‌کنند. در برخی موارد ممکن است این داروها باعث ایجاد تحریک پوستی، التهاب، درد یا عفونت قارچی و علائم شبیه سرماخوردگی شوند.
تسریر مراقب سلامتی شماست!
