بیماری هیدروسفالی و اثرات آن بر روی بدن

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی تسریر، بیماری هیدروسفالی هیدروسفالی به عنوان “آب روی مغز” نیز شناخته می‌شود. این به دلیل تجمع غیرطبیعی مایع مغزی نخاعی (CSF) در قسمت داخلی مغز (بطن‌های مغز) ایجاد می‌شود. سیستم بطنی متشکل از چهار بطن است که با گذرگاه‌های باریکی به هم متصل شده‌اند. CSF قبل از خروج به حفره‌ای که فضای زیر عنکبوتیه نامیده می‌شود، از طریق بطن‌ها جریان می‌یابد. مغز و نخاع را می‌پوشاند و معمولاً به جریان خون بازجذب می‌شود.

علائم هیدروسفالی

هیدروسفالی بسته به علت و نوع آن متفاوت است. علائمی که معمولا در بزرگ‌سالان جوان مشاهده می‌شود عبارت‌ند از:

• سردردهای مزمن

• تاری یا دوبینی

• مشکل در راه رفتن

• اختلال در کنترل مثانه

• از دست دادن حافظه

• خستگی

• اشتهای ضعیف

• استفراغ، حالت تهوع و خواب آلودگی

علت بروز بیماری هیدروسفالی

مایع مغزی نخاعی آب شوری است که در داخل بطن‌ها ساخته می‌شود. در اطراف مغز و نخاع جریان می‌یابد و آن‌ها را بالشتک می‌کند. هم‌چنین مواد مغذی را به مغز می‌فرستد و مواد زائد را از بین می‌برد. سپس در جریان خون جذب می‌شود و CSF جدید و تازه جای آن را می‌گیرد.

بیماری هیدروسفالی ممکن است رخ دهد اگر:

• جریان CSF مسدود می‌شود (به نام هیدروسفالی انسدادی).

• CSF کافی در جریان خون جذب نمی‌شود (به نام هیدروسفالی ارتباطی).

علل بیماری هیدروسفالی عبارت‌اند از:

• اسپینا بیفیدا: زمانی که نخاع نوزاد به طور کامل رشد نمی‌کند

• عفونت در دوران بارداری

• عوارض نارس بودن ( تولد زودهنگام)

• خونریزی در مغز (سکته مغزی یا آسیب مغزی)

• تومور مغزی

• عفونت در مغز

درمان بیماری هیدروسفالی

بسته به سن و علائم بیمار، گزینه‌های مختلفی برای تشخیص بیماری هیدروسفالی وجود دارد. یک تشخیص معمولاً همیشه شامل تکنیک‌های تصویربرداری مانند: سونوگرافی، توموگرافی کامپیوتری (CT) یا توموگرافی رزونانس مغناطیسی (MRT) است. با کمک تکنیک‌های تصویربرداری، شکل و اندازه بطن‌ها قابل مشاهده می‌شود.

داروها

به نظر می‌رسد برخی داروها، به ویژه استازولامید و فوروزماید، با اثر بر شبکه مشیمیه، بافت داخل بطنی که این مایع را تولید می‌کند، سطح CSF را کاهش می‌دهند. با این‌حال، تکیه صرف به دارو برای درمان هیدروسفالی خوب نیست و بهتر است به طور موقت یا در مواردی که سایر روش‌ها امکان‌پذیر نیست، از آن استفاده شود.

بنابراین، کدام یک بهترین است؟ یک پاسخ کلی وجود ندارد. کاملاً به سن، سلامتی، جراحی‌های قبلی و عوامل دیگر بستگی دارد. رایج‌ترین و مستندترین آن‌ها سیستم‌های شانت هستند، اما در موارد خاص (مانند هیدروسفالی انسدادی)، ETV ممکن است گزینه بهتری باشد. در پایان، این به بیماری بیمار و انتخاب جراح مغز و اعصاب بستگی دارد که فهرستی از درمان‌ها را ارزیابی کند و تعیین کند که کدام یک برای شرایط منحصر به فرد بهترین است.

روش آندوسکوپی

در صورت بیماری هیدروسفالی غیر ارتباطی، روش آندوسکوپی (بطن سوم آندوسکوپی (ETV)) اغلب درمان انتخابی است. از طریق یک سوراخ کوچک در سر، جراح از یک آندوسکوپ برای رفع انسداد یا باز کردن بطن‌ها استفاده می‌کند که به CSF اجازه می‌دهد دوباره گردش کند.

جراحی هیدروسفالی

رایج‌ترین روش کاشت یک سیستم شنت است که به CSF بیش از حد اجازه می‌دهد از طریق یک لوله سیلیکونی نازک از مغز به قسمت دیگری از بدن، معمولاً شکم، جریان یابد. از اینجا مایع به جریان خون جذب می‌شود. شنت شامل یک کاتتر و یک دریچه برای کنترل جریان CSF و اطمینان از فشار طبیعی مغز است. جراحی شانت توسط جراح مغز و اعصاب مجرب انجام می‌شود. قبل از عمل به بیماران یک بیهوشی عمومی داده می‌شود که معمولاً کم‌تر از یک ساعت طول می‌کشد.

بعد از جراحی بیماری هیدروسفالی

نگران نباشید! جراحی هیدروسفالی با کیفیت بالا به گونه‌ای طراحی شده است که برای تمام عمر کاشته شود. با این وجود، ممکن است لازم باشد برای معاینه منظم به جراح مراجعه کنید تا فشار دریچه تنظیم شود. علاوه بر این، مشاوره های مکرر شانس تشخیص عوارض احتمالی را می‌دهد. همان‌طور که هر جراحی، جراحی شانت نیز ممکن است ایجاد شود که تحت عنوان عوارض هیدروسفالی شناخته می‌شود. هنگامی که علایم جدید رخ می‌دهد، باید به پزشک خود مراجعه کنید.

تسریر مراقب سلامتی شماست!