کور رنگی چیست؟ آیا ارثی است؟

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی تسریر، کور رنگی زمانی رخ می‌دهد که رنگ‌ها را به صورت عادی نمی‌بینید، زیرا برخی از سلول‌های مخروطی (سلول‌های عصبی) در چشم‌ها از بین رفته یا به درستی عمل نمی‌کنند. سلول‌های مخروطی، نور و تصاویر را هنگامی که وارد چشم شما می‌شوند پردازش می‌کنند.

سپس سیگنال‌هایی را به مغز ارسال می‌کنند که به شما این امکان را می‌دهند تا رنگ را درک کنید. در شرایطی که این سلول‌ها ناکارآمد باشند، ممکن است در دیدن تفاوت بین برخی از رنگ‌ها یا درک روشنایی رنگ‌ها مشکل داشته باشید. کور رنگی معمولاً از طریق یک جهش ژنتیکی به ارث می‌رسد.

کور رنگی چگونه است؟

برخی از افراد به‌اشتباه گمان می‌کنند که تمام افراد مبتلا به کور رنگی نمی‌توانند هیچ رنگی را ببینند. اما این گونه نیست و اکثر افراد مبتلا به کور رنگی طیف گسترده‌ای از رنگ‌ها را می‌بینند، تنها برخی از رنگ‌ها را نسبت به سایر انسان‌ها متفاوت می‌بینند.

علائم کور رنگی

برخی از علائمی که افراد مبتلا به کور رنگی به آن‌ها دچار می‌شوند شامل موارد زیر هستند:

• مشکل در دیدن رنگ‌ها و روشنایی رنگ‌ها به روش معمول
• ناتوانی در تشخیص تفاوت‌های رنگ‌های مشابه

بسیاری از افراد مبتلا به کور رنگی نمی‌دانند که به این عارضه مبتلا هستند چرا که آنها همیشه رنگ‌ها را به یک شکل دیده‌اند بنابراین متوجه نمی‌شوند که چیزی در مورد دید رنگ آنها متفاوت است.

علت کور رنگی

کور رنگی دلایل مختلفی دارد از جمله:

• علل ارثی: این اختلال در مردان شایع‌تر از زنان است. این افراد با یک ژن جهش‌یافته یا معیوب متولد می‌شوند.
• بیماری‌ها: گاهی کور رنگی اکتسابی است و در طول زمان رخ می‌دهد. برخی از بیماری‌هایی که می‌توانند باعث کور رنگی شوند عبارت‌اند از: کم خونی داسی شکل، دیابت، دژنراسیون ماکولا، بیماری آلزایمر، بیماری MS، گلوکوم، بیماری پارکینسون، اعتیاد به الکل و سرطان خون. در شرایطی که بیماری عامل کور رنگی باشد، ممکن است یک چشم بیشتر از دیگری تحت تاثیر قرار بگیرد و در صورت درمان بیماری زمینه‌ای، کمبود رنگ هم اغلب بهتر می‌شود.
• داروهای خاص: برخی از داروها می‌توانند درک فرد از رنگ‌ها را تغییر دهند. برای مثال برخی از داروهایی که برای بیماری‌های خودایمنی، مشکلات قلبی، فشار خون بالا، اختلال نعوظ، عفونت‌ها، اختلالات عصبی و مشکلات روانی استفاده می‌شوند ممکن است چنین عوارضی داشته باشند.
• بالا رفتن سن: توانایی فرد برای دیدن رنگ‌ها با افزایش سن به تدریج کمتر می‌شود.
• مواد شیمیایی: قرار گرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی در محل کار (مانند کربن دی سولفید و کودها) ممکن است باعث ازبین‌رفتن توانایی تشخیص رنگ شود.

راه‌ های درمان کور رنگی

در حال حاضر، هیچ درمان پزشکی برای افراد مبتلا به کور رنگی ارثی وجود ندارد. اگر به کور رنگی اکتسابی مبتلا شده‌اید، پزشکتان اختلال زمینه‌ای مسبب کور رنگی را درمان می‌کند یا دارویی که باعث مشکل بینایی شده را عوض می‌کند. این ممکن است به بهبود دید رنگ شما کمک کند.

۱. عمل کور رنگی

هیچ نوع جراحی از جمله لیزر چشم قادر نیست که کور رنگی را درمان کرده یا بهبود بخشد. تاکنون چیزی به اسم جراحی کور رنگی وجود نداشته که بتواند توانایی دیدن رنگ‌های جدید را برای این بیماران به ارمغان آورد. اکثر افرادی که درجات مختلفی از کور رنگی را تجربه می‌کنند، می‌توانند یاد بگیرند با شرایط خود سازگار شوند، بدون این که این بیماری تاثیر قابل‌توجهی بر زندگی روزمره‌شان داشته باشد.

۲. درمان کور رنگی با دارو

هیچ داروی خاصی وجود ندارد که بتواند کور رنگی را درمان کند. این بیماری با دارو یا سایر روش‌ها قابل‌درمان نیست و بیمار باید نحوه زندگی کردن با آن را بیاموزد.

۳. درمان کور رنگی با لنز (لنز کور رنگی)

برخی از بیماران مبتلا به کور رنگی، از لنزهای تماسی استفاده می‌کنند. بهتر است بدانید که این لنزها نوعی درمان محسوب نمی‌شوند و فقط به مغز کمک می‌کنند که رنگ‌های مختلف را بهتر درک کند.

۴. درمان کور رنگی با عینک کور رنگی

شاید نام عینک کور رنگی را شنیده باشید. چنین عینک‌هایی به افرادی که مبتلا به کور رنگی خفیف هستند کمک می‌کنند که بهتر رنگ‌ها را تشخیص دهند. عینک‌ها کنتراست بین رنگ‌ها را افزایش می‌دهند تا افراد مبتلا به کور رنگی، بتوانند تفاوت‌ها را واضح‌تر ببینند. البته این عینک‌ها این امکان را فراهم نمی‌کنند که فرد، رنگ جدیدی را ببیند. بهتر است بدانید که این عینک‌ها درمان نیستند و هیچ مشکلی را در سلول‌های مخروطی اصلاح نمی‌کنند. پزشک تعیین‌کننده است که آیا عینک کور رنگی برای شما مناسب است یا خیر.

۵. درمان کور رنگی در طب سنتی

گیاهان دارویی اثر چندان قوی ندارند که بتوانند بیماری مثل کور رنگی را درمان کنند یا علائم آن را کاهش دهند. بنابراین طب سنتی در درمان این عارضه کارآمد نیست.

راه‌ های پیشگیری از کوررنگی

نمی‌توانید از کور رنگی ارثی جلوگیری کنید. با این حال، ممکن است بتوانید خطر کور رنگی اکتسابی را تا حدی کاهش دهید. برای مثال، می‌توانید آزمایش‌های سالانه را انجام دهید تا در صورت وجود بیماری‌هایی که باعث کور رنگی می‌شوند، آن‌ها را زود تشخیص دهید. همچنین معاینات چشمی منظم را فراموش نکنید. می‌توانید از پزشکتان بپرسید که آیا داروهایی که مصرف می‌کنید ممکن است باعث کور رنگی شود و در صورت امکان می‌توان داروی جایگزینی تجویز کرد یا خیر. در آخر یک سبک زندگی سالم را دنبال کنید تا از هر نوع بیماری در امان باشید.

تسریر مراقب سلامتی شماست!