به گزارش پایگاه خبری تحلیلی تسریر، دردهای عضلانی و استخوانی در افراد میانسال و سالخورده وجود دارد که بیماری پلی میالژیا روماتیکا یکی از انواع مختلف آن است. این بیماری اغلب در سن ۷۰ سالگی بروز پیدا می‌کند و شیوع آن در زیر ۵۰ سال بسیار نادر است. معمولا پلیمیالژیا روماتیکا حدود پنج سال در بدن فرد باقی می‌ماند، با این حال بسته به ویژگی و توانایی بدن هر فرد می‌تواند مدت ماندگاری متفاوتی در افراد مختلف داشته باشد.
اگر شما فرد سالخورده‌ای در خانواده خود دارید که دائما از درد و سفتی عضلات سر و گردن خود شاکی است تا انتهای این مقاله همراه ما باشید تا شما را با علت، علائم و بهترین درمان بیماری پلیمیالژیا روماتیکا آشنا کنیم.
پلی میالژیا روماتیکا چیست؟
بیماری پلی میالژیا روماتیکا (Polymyalgia rheumatica) وضعیتی است که باعث درد، سفتی و التهاب در عضلات اطراف شانه، گردن و باسن می‌شود. علائم و نشانه‌های این بیماری که با حروف اختصاصی PMR نشان داده می‌شود معمولا به سرعت شروع خواهند شد و در صبح‌ها شدت بیشتری دارد.
دردهای ناشی از این بیماری با خشکی و سفتی در عضلات و استخوان‌ها همراه هستند که وجه تمایز پلیمیالژیا روماتیکا محسوب می‌شود. اغلب افراد مبتلا به پلیمیالژیا روماتیکا بدن درد بیماری را مشابه دردهای عضلانی آنفولانزا می‌دانند با این تفاوت که دردهای عضلانی بیماری PMR بسیار آزاردهنده خواهند بود و زندگی فرد را پس از مدتی مختل می‌کنند. خوب است بدانید بیماری پلیمیالژیا روماتیکا یک عارضه رایج در سنین پیری است که در برخی موارد زندگی فرد برای مدتی مختل خواهد شد.
بیماری پلیمیالژیا روماتیکا با آرتریت گیجگاهی چه ارتباطی دارد؟
آرتریت گیجگاهی یا آرتریت تمپورال که به آن آرتریت سلول غول‌آسا هم می‌گویند ارتباط نزدیکی با بیماری پلی میالژیا روماتیکا دارد. اغلب ۱۵ درصد افراد مبتلا به پلیمیالژیا روماتیکا به بیماری جدی و خطرناک آرتریت تمپورال مبتلا می‌شوند.
آرتریت گیجگاهی باعث التهاب در شریان‌های بزرگ (رگ‌های خونی که خون و مواد مغذی را از قلب به بافت‌های بدن می‌برند) و آسیب رساندن به آن‌ها خواهد شد. از آن جایی‌که برخی شریان‌های آسیب دیده خون را به جمجمه از جمله شقیقه‌ها می‌رسانند، این بیماری آرتریت جمجمه یا تمپورال نام گرفته است.
علائم پلی میالژیا روماتیکا (PMR)
نشانه‌های این بیماری به سرعت ایجاد می‌شوند و علاوه‌بر دردهای عضلانی شامل موارد زیر هستند:
- ضعف
- خستگی
- کم‌خونی
- افسردگی
- تب خفیف
- کاهش وزن
- تعریق زیاد
- تب مخصوصا هنگام شب
- احساس بیماری و ناخشنودی
- بی‌خوابی ناشی از دردهای عضلانی
- احساس سفتی اطراف شانه و باسن مخصوصا صبح‌ها و بعد از استراحت
- سردرد مخصوصا در ناحیه شقیقه (اگر با آرتریت گیجگاهی همراه باشد سردرد بسیار شدیدتر خواهد بود)
علت بروز بیماری پلی میالژیا روماتیکا یا آرتریت گیجگاهی
در حال حاضر به‌طور دقیق علت ایجاد بیماری PMR مشخص نیست. پزشکان بر این باورند که پلیمیالژیا روماتیکا نوعی بیماری التهابی خودایمنی است. بدین معنی که سیستم ایمنی بدن به بافت سالم حمله می‌کند. سن را می‌توان فاکتور بسیار مهمی در بروز این بیماری دانست. زیرا پلی میالژیا روماتیکا یا آرتریت گیجگاهی در افراد زیر ۵۰ سال گزارش نشده است. بنابراین می‌توان شروع آن را با روند پیری و افزایش سن مرتبط دانست. از طرف دیگر عوامل ژنتیکی و محیطی مانند عفونت‌ها می‌توانند در ایجاد آن نقش مهمی داشته باشند.
روش تشخیص پلیمیالژیا روماتیکا و آرتریت گیجگاهی
بر اساس معیارهای جدید مطرح شده توسط کالج آمریکایی روماتولوژی و اتحادیه اروپا علیه روماتیسم، پزشکان افراد بالای ۵۰ سال را که دارای ۲ یا ۳ مورد از گزینه های زیر باشند، مشکوک به بیماری پلی میالژیا روماتیکا خواهند بود.
- درد شانه که در دو طرف احساس شود.
- درد جدید در لگن گزارش شده باشد.
- سفتی صبحگاهی که حداقل به مدت ۴۵ دقیقه طول بکشد.
- آزمایش خون نشان دهنده سطح بالایی از التهاب باشد.
- در مفاصل کوچک دست و پا تورم وجود ندارد و آزمایش خون بیماری آرتریت روماتوئید را رد کرده باشد.
این معیارهای جدید به ارزیابی درمان‌های موجود برای پلی میالژیا روماتیکا کمک می‌کنند. همه افراد مبتلا به این بیماری باید برای آرتریت گیجگاهی یا همان آرتریت تمپورال آزمایش دهند. این کار با گرفتن شرح حال از بیمار و معاینه فیزیکی آغاز می‌شود.
از آن جایی‌که نیمی از افراد مبتلا به بیماری پلیمیالژیا روماتیکا دچار آرتریت گیجگاهی خواهند شد، در صورت وجود نشانه‌های بیماری پزشک برای اطمینان بیشتر بیوپسی شریان تمپورال انجام می‌دهد. این نمونه‌برداری توسط بخشی از شریان واقع در خط مو یا جلوی گوش گرفته می‌شود.
بیماری‌های مشابه با پلیمیالژیا روماتیکا کدامند؟
برخی از بیماری‌ها را این عارضه اشتباه گرفته می‌شوند که عبارتند از:
- سرطان
- عفونت‌ها
- روماتیسم مفصلی
- انواع بیماری‌های عضلانی
- التهاب عروق خونی (واسکولیت)
- ناهنجاری‌های شیمیایی و هورمونی
مدیریت و درمان بیماری پلیمیالژیا روماتیکا (PMR)
در حال حاضر هیچ درمان شناخته شده‌ای برای این بیماری وجود ندارد. اما می‌توان پلی میالژیا روماتیکا یا آرتریت گیجگاهی را با کورتیکواستروئیدها (Corticosteroids) کنترل کرد. کورتیکواستروئیدها نوعی داروی ضدالتهاب قوی هستند که برای کاهش علائم هر دو بیماری مورد استفاده قرار می‌گیرند.
دارو درمانی
بهترین درمان پلی میالژیا روماتیکا یا آرتریت گیجگاهی استروئیدها هستند که به شکل پردنیزون (prednisone) استفاده می‌شوند تا از بروز عوارض جدی جلوگیری شود. دوز پایین این نوع درمان معمولا برای بیماری پلیمیالژیا روماتیکا تجویز خواهد شد و دوزهای بالاتر برای درمان آرتریت تمپورال یا همان آرتریت گیجگاهی مورد نیاز است.
استروئیدها می‌توانند عملکرد سلول‌های التهابی که باعث بروز این بیماری می‌شود را کاهش دهند. بدین شکل آسیب بافتی به حداقل خواهد رسید. پزشک معمولا بر اساس فاکتورهایی مانند سن، وجود سایر بیماری‌ها و داروهای مصرفی دوز مورد نظر را تجویز می‌کند.
ورزش درمانی
انجام تمرینات ورزشی به بهبود دردهای عضلانی کمک می‌کنند. شما می‌توانید با تمرینات ورزشی مانند شنا، پیاده‌روی، حرکات کششی، دوچرخه سواری و آهسته دویدن دردهای عضلانی خود را کاهش دهید یا در اکثر مواقع آن‌ها را به‌طور کامل برطرف کنید. فعالیت بدنی منظم و اصولی همراه با مصرف دارو برای کنترل و بهبود این بیماری بسیار موثر است.
عوارض پلیمیالژیا روماتیکا (PMR)
عوارض این بیماری شامل دردهای استخوانی و عضلانی است که زندگی فرد را برای مدتی مختل می‌کند. در این میان مصرف داروهای ضدالتهاب برای درمان بیماری ممکن است باعث بروز عوارضی شوند که نیاز به ارزیابی پزشکی دارد.
آن‌ها عبارتند از:
- احتمال ابتلا به فشار خون وجود دارد.
- داروهای ضدالتهاب باعث تضعیف استخوان‌ها می‌شوند، از همین‌رو آزمایش تراکم استخوان برای بیماران مبتلا به PMR ضروری است.
- استروئیدها احتمال ابتلا به عفونت را افزایش می‌دهند، بنابراین علائمی مانند سرفه، تب شدید یا نفس تنگی را به پزشک اطلاع دهید.
- خطرات عروقی یکی‌دیگر از عوارض این بیماری است که معمولا پزشک روزانه یک آسپرین با دوز پایین تجویز می‌کند.
نتیجه بیماری پلی میالژیا روماتیکا
بیماران مبتلا به پلی میالژیا روماتیکا یا آرتریت گیجگاهی با نظارت دقیق و درمان مناسب می‌توانند طول عمر و سبک زندگی طبیعی داشته باشند. با تشخیص به‌موقع و پیگیری دقیق برای درمان می‌توان دوز استروئیدها را به حداقل رساند و از عوارض بیماری جلوگیری کرد.
تسریر مراقب سلامتی شماست!
