به گزارش پایگاه خبری تحلیلی تسریر، به نقل از خبرگزاری مهر، صادق روشندل، با عنوان این مطلب که اختلال طیف اوتیسم یک اختلال نورولوژیک یا رشدی عصبی است که تأثیر مستقیم بر رفتار و تعامل اجتماعی فرد دارد، گفت: افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است مشکلاتی در برقراری ارتباط کلامی، تعاملات اجتماعی، و تحلیل مسائل پیچیده و عملکرد اجرایی داشته باشند.
وی افزود: علائم اوتیسم می‌تواند در هر فرد متفاوت باشد و درجات شدت آن نیز متغیر است، به برخی از علائم اوتیسم اشاره کرد و افزود: مشکلات در برقراری ارتباطات کلامی، عدم توانایی در تفهیم و تعبیر احساسات دیگران، حرکات تکراری و کلیشه‌ای، حساسیت شدید به تغییرات محیطی، عدم توانایی در برقراری ارتباط چشمی، علاقه شدید به روال‌ها و روتین‌ها و نقص در مهارت‌های شناختی؛ از جمله علائم اوتیسم هستند.
رئیس کمیته فنی انجمن گفتاردرمانی ایران، با عنوان این مطلب که اختلال طیف اوتیسم یک اختلال مزمن است و کاربرد واژه بیماری برای توصیف آن صحیح نیست، افزود: در حال حاضر هیچ درمان دائمی برای اوتیسم وجود ندارد، اما با مدیریت مناسب و استفاده از روش‌های توانبخشی، مانند گفتاردرمانی و کاردرمانی، می‌توان بهبود قابل توجهی در علائم آن داشت.
روشندل تاکید کرد: یکی از فاکتورهای مهم در درمان و توانبخشی اوتیسم مداخله زودهنگام از بدو تشخیص و همان سنین ۲ الی ۳ سالگی توسط گفتاردرمانگر و کاردرمانگر است.
وی ادامه داد: آسیب شناسان گفتار و زبان (گفتاردرمانگران) نقش مهمی در درمان و توانبخشی اختلالات طیف اوتیسم دارند. آنها با استفاده از روش‌های توانبخشی و آموزشی، به کمک افراد مبتلا به اوتیسم در بهبود مهارت‌های زبانی، گفتاری ارتباطی و اجتماعی آنها می‌پردازند.
روشندل به نقش گفتاردرمانگران در درمان اختلالات طیف اوتیسم اشاره کرد و گفت: ارزیابی و تشخیص؛ گفتاردرمانگران با انجام ارزیابی‌های تخصصی شامل آزمون‌های استاندارد تشخیصی، گفتاری و زبانی، به تشخیص دقیق توانایی‌ها و نیازهای زبانی و گفتاری فرد مبتلا به اوتیسم می‌پردازند.
وی افزود: طراحی برنامه‌های توانبخشی؛ بر اساس نیاز هر فرد، گفتاردرمانگران برنامه‌های توانبخشی مناسب برای بهبود مهارت‌های گفتاری، زبانی و ارتباطی فرد را طراحی و اجرا می‌کنند.
روشندل ادامه داد: آموزش مهارت‌های اجتماعی؛ گفتاردرمانگران به فرد مبتلا به اوتیسم کمک می‌کنند تا مهارت‌های اجتماعی خود را تقویت و بهبود یابند، از جمله می‌توان به برقراری ارتباط چشمی، تعاملات اجتماعی و فهم احساسات دیگران، اشاره کرد.
عضو هیأت مدیره انجمن علمی گفتاردرمانی ایران تاکید کرد: به طور کلی، گفتاردرمانگران با ارائه خدمات توانبخشی و آموزشی مناسب، به فرد مبتلا به اوتیسم کمک می‌کنند تا مهارت‌های زبانی، گفتاری و اجتماعی خود را بهبود بخشیده و استقلال فردی بیشتر و موثرتری در جامعه داشته باشد.
انتهای پیام
