به گزارش پایگاه خبری تحلیلی تسریر، به نقل از خبرگزاری آنا، حتما کودکی را دیده اید که برای خوابیدن جدا از پدر و مادر مقاومت می کند روان‌شناس‌ها اعتقاد دارند این موضوع می‌تواند علل مختلفی مثل ترس از تنهایی، کابوس شبانه، اضطراب و استرس بالا،احساس نا امنی، دلبستگی ، رفتار ناایمن، ترس از رفتن والدین، نداشتن برنامه خواب منظم و خسته نبودن هنگام خواب داشته باشد.
مرضیه پورصالحی، عضو هیئت علمی روانشناسی دانشگاه آزاد در رابطه با این موضوع گفت: جدا کردن کودک از والدین معمولا در سن ۳ سالگی پیشنهاد می‌شود.این سن زمانی است که مباحثی از جمله اضطراب جدایی، دیگر مطرح نیست و کودک از مرحله رشد عبور کرده و در بیان نیازهای خود به استقلال و توانمندی رسیده است و خیال والدین از اینکه آسیبی متوجه کودک نباشد راحت است.
وی افزود: معمولا در سنین رشد اولیه ما تفاوت جنسیتی برای کودک قائل نیستیم و بیشتر تفاوت‌های منحصر به فرد برای کودکان مطرح است مثلا یکی از همین تفاوت‌ها میزان و شدت اضطراب جدایی است یعنی کودکانی که اضطراب جدایی را با شدت بیشتری نشان می‌دهند باید این روال تدریجی‌تر برایشان انجام شود. برای مثال در هفته چند شب کودک قدرت انتخاب برای جدا خوابیدن داشته باشد تا اینکه بخواهیم یک قانون سفت و سخت را در قبال کودک ایجاد کنیم
این روانشناس کودک و نوجوان در خصوص عواقب آسیب جدا کردن سریع و بدون برنامه کودک از والدین هنگام خواب افزود: آسیب زمانی ایجاد می‌شود که والدین بدون توجه به نیاز‌ها و تنش‌های درونی کودک موضوعی مثل جدا کردن مکان خواب را به او تحمیل کنند. در این صورت تنش‌هایی در کودک ایجاد می شود که به اسم محرومیت هیجانی در بزرگسالی در قالب یک طرحواره ناسازگار فرد را همراهی می‌کند. افرادی که در دوره کودکی به نیازهایشان توجه‌ای نشود و با نیازهایشان همدلی صورت نگیرد و حمایت هایی که از والدین در دوره های مختلف رشدی انتظار دارند برای آنها اعمال نشود دچار محرومیت هیجانی خواهند شد.
پور صالحی با بیان اینکه هر زمان که نیاز های کودک در دوره های رشدی متفاوت را برآورده می‌کنیم مثل این است که آجر به آجر روان سالم برای کودک می‌سازیم تا در آینده از آن استفاده کند گفت: عدم توجه به نیازهایی مثل نیاز به استقلال زود هنگام، افراد را در آینده دچار خلاء می‌کند. این استاد دانشگاه گفت: برای جدایی فرزند از والدین هنگام خواب، باید کودک را تنها در اتاقی برای خواب قرار دهیم و حتما در این‌باره با او صحبت کنیم و متناسب با سطح توان او عمل کنیم همچنین حتما درباره نگرانی های کودک با او صحبت کنیم و حتی بعد از تنها خوابیدن تجربه های کودک را بشنویم.
طی اخرین مباحث پژوهشگران راه حل هایی برای حل این مسئله ارائه کرده اندکه مهم ترین آنها تعیین کردن برنامه مشخص، استفاده از جملات مثبت و انگیزشی همچنین فضای مناسبی در اتاق است. روانشناسان اعتقاد دارند ، در صورت نداشتن امکان خرید تخت، می توانید مکانی در خانه را به کودک اختصاص دهید، تخت و یا محل خواب کودک را با مشارکت خود کودک، تزیین یا رنگ کنید، می‌توانید همراه کودک به بازار بروید، پارچه بخرید و با همکاری فرزندتان ملحفه و روبالشتی بدوزید، چراغ کوچکی را در اتاق هنگام خواب، روشن نگاه دارید، در شب های اول کنارش باشید. کتاب و قصه بخوانید و به او بگویید که وقتی خوابش برد به تخت خودتان می روید، شب هایی را همگی کنار هم بخوابید و به طور کلی یک ارتباط سالم و خوب با کودک می تواند مشکل بدخوابی کودک را حل کند.
انتهای پیام
