رنج زیبایی از کی بر زنان تحمیل شد؟

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی تسریر، به نقل از خبرگزاری آنا، مفهوم رنج زیبایی از قرن ۱۹ میلادی در صنعت لوازم آرایش ترویج یافت. فعالان این صنعت تا جایی پیش رفتند که موادی سمی و خطرناک، چون آرسنیک و رادیوم را به مواد آرایشی افزودند. در گذشته، مردم برای بهبود ظاهر خود از امکانات واقعاً عجیبی استفاده می‌کردند.

به عنوان مثال، زنان در دوره رنسانس برای درشت نشان دادن چشمان خود از یک گیاه سمی و مرگبار به نام تاجریزی استفاده می‌کردند. آن‌ها حتی برای خلاص شدن از شر مو‌های زائد به سراغ مدفوع گربه می‌رفتند. رومیان باستان نیز روش‌های خاص خود را داشتند. یکی از دارو‌هایی که آن‌ها برای درمان لکه‌های پوستی استفاده می‌کردند، پودر روده خشک‌شدۀ تمساحی بود که فقط از گل‌های معطر تغذیه می‌کرد. 

پروفسور جیل برک (Jill Burke)، استاد تاریخ هنر، در کتاب خود: «چگونه زن دوران رنسانس باشیم» می‌نویسد: «زنان در گذشته به‌طور ناآگاهانه یا از روی بی‌پروایی از موادی سمی و کشنده برای خودنمایی استفاده می‌کردند که یک عرف زن‌ستیزانه و قدیمی است.». برک در این کتاب شرح می‌دهد که چگونه زنان در قرن شانزدهم از معجونی شامل آرسنیک آسیاب‌شده و سرب به‌عنوان محصول مراقبت پوست استفاده می‌کردند. در گزارش پیش رو که برگرفته از مجله گاردین است، ۱۰ مورد از سمی‌ترین اقداماتی که زنان در چند قرن گذشته با هدف زیبایی به آن روی آورده‌اند، شرح داده می‌شود. 

ابزار اصلاح ابرو و مانیکور

در دوران روم باستان، مردان مو‌های بدن خود را برای بهبود عملکرد ورزشی حذف می‌کردند، اما زنان به دلیل فشار جامعه ناچار به انجام این کار شدند. نویسندگان رومی این پیام را منتقل کردند که مو‌های بدن نامطلوب است و زنان باید آن را حذف کنند تا جذابیت بیشتری داشته باشند. بازتاب این نگرش در اکتشافات باستان‌شناسی در شهر باستانی شراپ‌شایر انگلستان و بریتانیای رومی نیز دیده شده است؛ در این یافته‌ها و در حمام‌های باستانی، موچین‌هایی برای کندن مو‌های زائد و نوعی ابزار برای باز کردن الیاف و پشم پیدا شده است. 

در ۱۹۳۷ یک شرکت فرانسوی که محصولات آرایشی برای کاهش چین و چروک و افزایش گردش خون پوست تولید می‌کرد در تبلیغات وسیع خود ادعا کرده بود که محصولاتش درخششی فوق‌العاده به پوست می‌دهد و دارای رادیوم است. این شرکت با زیرکی، فردی به نام آلفرد کوری را استخدام کرد تا تداعی‌کنندۀ نام ماری کوری (کاشف رادیوم) باشد، البته این فرد نسبتی با این دانشمند نداشت و حتی ماری کوری و همسرش پیر کوری از این شرکت به دلیل سوءاستفاده از نام آن‌ها شکایت کردند.

خمیر زیبایی الیزابت اول

اینکه آیا الیزابت اول از یک ماده آرایشی به نام سفیداب ونیزی حاوی سرب استفاده می‌کرده پرسشی است بی‌پاسخ؛ چرا که هیچ مدرکی برای تأیید این موضوع وجود ندارد. به همین دلیل، گروهی از پژوهشگران که در حوزه رنسانس تحقیق می‌کنند انواعی از خمیر‌های قدیمی را که برای صورت استفاده می‌شده مورد آزمایش قرار دادند و نتیجه نشان داد که آن‌ها دارای چربی گوسفند، ویتامین‌ ای و نوعی آنتی‌اکسیدان بودند. 

گِن لاغری و درمان یبوست

گِن‌های برقی در گذشته به‌عنوان راه حلی برای مشکلات مزاجی تبلیغ می‌شدند. استفاده از گن لاغری که بدن فرد را به‌شدت فشرده می‌کند وضعیت مزاجی افرادی را که از یبوست رنج می‌بردند بهبود می‌بخشید. سازوکار این گِن مشخص نبود، اما ادعا‌های تبلیغاتی آن نشان می‌داد که می‌تواند به رشد قفسه سینه نیز کمک کند، درست شبیه چیزی که امروز برخی سلبریتی‌ها در رسانه‌های اجتماعی تبلیغ می‌کنند. 

صابون آغشته به آرسنیک 

در دهه ۱۸۵۰ گزارش‌هایی درباره افرادی منتشر شد که در اتریش آرسنیک می‌خوردند تا پوست صورتشان صاف و بی‌عیب باشد! این روند باعث شد که ماده آرسنیک به محصولات زیبایی مانند کرم و صابون راه پیدا کند که رنگ‌پریدگی مطلوبی به افراد می‌بخشید. محصولات زیبایی دارای آرسنیک برای مردم مضر بودند، زیرا گلبول‌های قرمز خون را از بین می‌برد و به همین دلیل رنگ‌پریدگی ایجاد می‌کرد. 

ماشین الکتریکی ورزش

یکی از ماشین‌های ورزشی اولیه که خانم‌ها برای آب کردن چربی‌ بدن خود از آن استفاده می‌کردند مانند یک چنگال در قسمت میان‌تنه قرار می‌گرفت و چند وردنۀ مکانیزه را با فشار بسیار زیاد روی بدن می‌غلتاند و با ارسال امواج الکتریسیته به کاهش گوشت اضافی کمک می‌کرد.

رژیم زیبایی اِدواردی برای بانوان

پرخوری و افزایش وزن مشکلی همیشگی است که بانوان دوران سلطنت ادوارد هفتم (دهه اول قرن بیستم) برای مقابله با آن از راه‌حلی عجیب استفاده می‌کردند. آن‌ها در حمامی از آهن‌ربا‌ها غوطه‌ور می‌شدند تا ماساژ الکتریکی بگیرند و چربی‌های اضافه خود را آب کنند که مخاطرات زیادی داشت. 

تتو یا خالکوبی

خالکوبی یک عمل باستانی است که قدمت آن به عصر یخبندان و به بیش از ۸۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح باز می‌گردد و کاربرد‌های مختلفی از جمله زیبایی، اهداف مذهبی و یا نشان دادن مقام و شجاعت داشته است. مردم دوران باستان از مواد طبیعی مانند پوست آجیل، زغال چوب، گیاه و دوده برای ایجاد رنگ‌های درخشان استفاده می‌کردند و آن‌ها را با استفاده از خار، استخوان یا سوزن در پوست خود حک می‌کردند. معروف‌ترین نمونه قدیمی از خالکوبی یا تتو مربوط به جسد «مرد یخی» است که در  ۱۹۹۱ در مرز ایتالیا و اتریش کشف شد و قدمت آن به ۵۲۰۰ سال پیش برمی‌گردد. آمریکای جنوبی طولانی‌ترین سابقه خالکوبی در جهان را دارد.

فِر کردن مو با رادیوم

در اوایل قرن بیستم برای فر کردن موی بانوان از ماده خطرناک رادیوم استفاده می‌کردند که عنصری شیمیایی و رادیواکتیو است حتی نوعی نمک حمام آغشته به رادیوم و خمیردندان‌های دارای رادیوم نیز در آن دوران تبلیغ می‌شدند. فر کردن مو با ماده رادیواکتیو ریزش شدیدی به همراه داشته است.

آب‌درمانی

قدمت آب‌درمانی که امروزه به اسپا شناخته می‌شود به هزاران سال قبل برمی‌گردد که در دوران روم باستان و یونان قدیم نیز وجود داشته است. این سنت قدیمی در ۱۹۶۸ دوباره در اروپا رواج پیدا کرد ضمن آنکه مالیدن خیار و چند نوع میوه دیگر روی پوست در سالن‌های اسپا نیز به آن افزوده شد که البته هنوز خواص آن برای زیبایی پوست اثبات نشده است.