به گزارش پایگاه خبری تحلیلی تسریر، به نقل از خبرگزاری فارس، گاهی اوقات بعضی پدر و مادرها برای اینکه فرزند خود را آرام کنند، گوشی موبایل را در اختیار او قرار میدهند تا با گوشی سرگرم شود و بهانه گیری نکند. در دورهای هم که کرونا مهمان ناخوانده مردم جهان شد و درس و مدرسه به سمت و سوی مجازی شدن رفت خانوادهها مجبور شدند برای فرزندان خود گوشی موبایل، تبلت یا هر وسیله ارتباطی دیگر تهیه کنند تا فرزندانشان مشکلی برای تحصیل نداشته باشند. در مواردی اما مشغول شدن زیاد کودکان برای بازی با گوشی برای خیلی از خانوادهها تبدیل به یک معضل بزرگ شد، چون دیگر به همین راحتی نمیتوانستند آنها را از گوشی موبایل جداکنند و فرزندشان معتاد به گوشی موبایل شده بود.
در مورد راحلهای مواجهه با این مسئله مائده علی اکبری، روانشناس و روان درمانگر چنین میگوید: در وهله اول بزرگترها باید از خود بپرسند که چه شده است که فرزند من، این همه وابسته به موبایل شده است.
* قدم اول: علت بیحوصلگی کودکمان را پیدا کنیم
در بررسیهایمان اولین موردی که ما به آن میرسیم این است که کودکان معمولا زمانی که بیحوصله میشوند؛ به بازی با موبایل پناه میآورند. در مورد بیحوصلگی کودکان،کاری که والدین باید انجام دهند این است که علت بیحوصلگی کودک را پیدا کنند. گاهی اوقات این بیحوصلگیها ریشه فیزیولوژیک دارند و با یک سری آزمایشها مشخص میشود که کودک کم خونی، اختلالات هورمونی، مشکل تیروئید، کمبود ویتامین و… دارد. همین طور تغذیه سالم در روحیه کودک خیلی تاثیرگذار است و والدین باید سعی کنند یک سبک غذایی سالم که مصرف تنقلات ناسالم در آن کمتر است را برای فرزند خود ایجاد کنند.
*قدم دوم: بررسی فعالیتهای سرگرم کننده کودک
والدین باید چک کنند که برنامه روزانه و هفتگی فرزندشان چقدر دچار یکنواختی شده است؟ شاید بعضی از اوقات لوازم بازی که در اختیار فرزند خود قرار دادهاند برایش مناسب نیست و او را سرگرم نمیکند.
*قدم سوم :بررسی مسایل کاری و روانی پدر و مادر
بعضی کودکان، والدین پر مشغلهای دارند. گاهی مادر حتی شاغل نیست ولی دچار افسردگی است و حوصله وقت گذرانی با فرزندش را ندارد یا پدری بیش از حد خود را با کار بیرون سرگرم کرده و زمانی که به خانه میآید دیگر حال بازی با کودکش را ندارد. در مواردی هم پدر و مادر نقش بسیار محدود کنندهای را برای فرزندان خود دارند و اجازه ارتباط با هم سالانشان را به آنها نمیدهند و کودک همیشه تنها و منزوی است.
*راهکارهای رفع کسلی کودکان
علی اکبری در توضیح راهکارهای رفع کسلی و بیحوصله شدن کودکان چنین میگوید: ابتدا والدین باید در فضای خانه برای فرزندشان مسولیت ایجاد کنند، یعنی حتی در کارهای کوچک از آنها کمک بگیرند. برای مثال مادری که میخواهد کیک درست کند از فرزندش بخواهد که در درست کردن کیک به آنها کمک کند؛ اگر در خانه گل دارند، در آب دادن به گلها یا کاشت دانههای کوچک در گلدانها، درست کردن کاردستی، نقاشی کشیدن و کارهای خلاقانه باهم فعالیت مشترک داشته باشند.همچنین والدین میتوانند برای کودکان خود کارتونهای آموزشی مناسب سنشان را در نظر بگیرند. پدر و مادر حتما یک بخشی از روز را به بیرون بردن کودک از خانه اختصاص دهند، مثلا با هم پارک بروند تا کودک بتواند باهمسالان خود بازی کند.
*تعامل والدین با فرزندشان چگونه باید باشد؟
والدین باید علایق فرزندشان را بشناسند و سعی کنند امکانات مناسب با توجه به سن فرزند خود را برایش آماده کنند، تا استعداد و توانمندی و مهارتش را مدیریت کرده و با این کار برای او انگیزه و عزت نفس ایجاد کنند. مثلا اگر کودک آنها به نقاشی کردن علاقه دارد، با فراهم کردن شرایط و ابزار مناسب برای کودکشان سعی کنند کودکشان را به سمت فعالیتی که علاقه دارد هدایت کنند و از خالی ماندن زمان فرزندشان جلوگیری کنند.
همین طور والدین باید با فرزندان خود در مورد معایب بازی با گوشی صحبت کنند. مثلا بگویند« اگر زیاد با گوشی بازی کنی چشات ضعیف میشه.» معمولا کودکانی که از سن خیلی کم، زمان زیادی درگیر بازی با گوشی باشند، دیرتر از هم سالان خود شروع به حرف زدن میکنند و به مرور حتی در ادای کلمات هم به مشکل بر میخورند.
*راهکارهای حرف شنوی کودکان از پدر و مادر
علی اکبری در پاسخ به اینکه چه کار کنیم که فرزندان از پدر و مادر خود حرف شنوی داشته باشند میگوید: اولین کار این است که والدین چارچوپ و قانون و ثبات در رفتار داشته باشند و قاطعانه رفتار کنند.
دوم در رفتار با کودک منصف باشند، یعنی اینکه اینطور نباشد که خودشان مدام با گوشی کار کنند ولی به بچه خود بگویند تو حق نداری دست به گوشی موبایل بزنی.
سوم اینکه رفتار دوستانه و حمایتگر با آنها داشته باشند و تشویق و تعریف را همیشه درکارهای مثبت فرزندشان داشته باشند. این باعث میشود که آنها احساس کنند والدین همراه آنها هستند.
پایان پیام