به گزارش پایگاه خبری تحلیلی تسریر، به نقل از پایگاه خبری علمی و تخصصی میگنا، طبق تخمین‌ها، یک نفر از هر ۴ بزرگسال، سبک دلبستگی اجتنابی دارد. این سبک می‌تواند در طیف خفیف تا شدید باشد. وقتی در رابطه با یک شخصیت اجتنابی-نادیده‌انگار هستید، ممکن است احساس تنهایی، ناامیدی، بی‌ارزشی یا دوست داشتنی نبودن کنید.
شخصیت اجتنابی در رابطه ممکن است شما را دوست داشته باشد اما به شدت از طرد شدن و از دست دادن استقلال خود می‌ترسد. او برای محافظت از خود، فاصله هیجانی‌اش را با شما حفظ می‌کند. اگر شریک عاطفی شما ویژگی‌های زیر را داشته باشد، احتمالا سبک دلبستگی اجتنابی دارد:
- در پذیرش کامل شریک عاطفی یا رابطه خود تردید دارند
- وقتی از آنها در مورد آینده می‌پرسید، نشانه‌های تردید در پاسخ‌شان پیداست.
- اگر از اصطلاحات «دوست پسر یا دوست دختر» یا «زوج» استفاده کنید، معذب می‌شوند.
- به ندرت می‌گوید «دوستت دارم» یا اصلا نمی‌گوید.
- حرف‌های نفی اندر نفی می‌زند. مثلا: «اینطوری نیست که دوستت نداشته باشم» یا «اینطور نیست که برای من مهم نباشی.
- از نظر هیجانی محدودیت‌هایی دارند
- وقتی از رنج‌های خود با او دردل می‌کنید، نمی‌‌داند چه بگوید.
- ماندن با احساسات ناراحت‌کننده را هدر دادن وقت می‌داند و سعی می‌کند ظاهر آرامی را در سختی‌ها حفظ کند.
- ترس‌های عمیق خود را شدیدا انکار می‌کند.
- به نظر قادر است احساسات خود را خفه کند.
- از تعارضات دوری می‌کند. چون از بیان هیجانات قوی بیزار است و اعتماد به نفس کافی برای حل تعارضات رابطه را ندارد. بنابراین ممکن است به دنبال پیش آمدن اختلافات، از شما فاصله بگیرد.
- اهمیت رابطه را دست کم می‌شمارند
- وقتی عکسی دونفره با او را در شبکه اجتماعی خود پست می‌کنید، احساس ناراحتی می‌کند.
- یک یا چندین رابطه گذشته خود را خیلی رمانتیک جلوه می‌دهد، به حدی که شما احساس محبوبیت کمتری می‌کنید.
- کار، سرگرمی یا سایر فعالیت‌ها را مهم‌تر از رابطه با شما می‌بینند.
- با تعهد مشکل دارند
- تاریخچه‌ای از ترک روابطه یا روابط با پایان نامشخص دارند.
- به صورت دوره‌ای از شما فاصله می‌گیرند و می‌گویند به استراحت نیاز دارند.
- مشخصا می‌گویند که نسبت به احساسات خود به شما مطمین نیستند و می‌خواهند با افراد دیگری نیز ملاقات کنند.
- شخصیت اجتنابی در رابطه.
- رابطه را در حالت بدون صمیمیت نگه می‌دارند.
- از شما انتقاد می‌کنند یا در کارهایتان ایراد پیدا می‌کنند.
- شدیدا از برنامه‌ها و زمان شخصی خود مراقبت می‌کنند.
- وقتی زمان با هم بودن بیشتری درخواست می‌کنید، دستپاچه می‌شوند.
- ابراز هیجانات را محدود می‌کنند.
- اگر احساس کنند رابطه بیش از حد صمیمی شده است، برنامه‌هایشان با شما را کنسل می‌کنند.
- پیام‌های متناقض می‌فرستند.
- ابراز هیجان نیازمند شناخت هیجان است. شخصیت اجتنابی در رابطه ، ارتباطی با هیجانات خود ندارد. فکر کردن به هیجانات، او را به هم می‌ریزد. در نتیجه، وقتی حرف از احساسات می‌شود، احساس گمگشتگی دارد. پس پاسخ مبهم می‌دهد، بحث را عوض می‌کند، شما را به پرتقاضا بودن متهم می‌کند یا اصلا جوابی نمی‌دهد.
- دور یا کناره‌گیر به نظر می‌رسند
شخصیت اجتنابی در رابطه ، تلاش شما برای نزدیکی را به عنوان «نیازمند بودن» شما می‌بیند. بنابراین:
- وقتی سعی می‌کنید از او دلگرمی بجویید یا برای برقراری ارتباط جسمی یا عاطفی تلاش می‌کنید، نمی‌تواند پاسخ مناسب دهد.
- بدون هیچ دلیل مشخصی، از شما یا رابطه ناامید می‌شوند.
- شما را «بیش‌وابسته» یا «نیازمند» می‌خوانند.
- به شما می‌گویند که دلگرمی را درون خودتان جستجو کنید نه در آنها.
- خود را در کار یا فعالیت‌های انفرادی دفن می‌کنند.
برخورد با شریک اجتنابی
چطور به شریک اجتنابی در رابطه نزدیک شویم و با او ارتباط برقرار کنیم؟ در ادامه ۱۰ راهکار برای برخورد با شخصیت اجتنابی را می‌خوانید:
- تعقیب نکنید
وقتی پارتنر اجتنابی از شما فاصله می‌گیرد، تعقیب کردن آنها فقط باعث دورتر شدن‌شان می‌شود. خیلی سخت است، اما باید به آنها فضا دهید و بگویید که هر وقت برگشتند، آنها را می‌پذیرید.
- انتقاد نکنید
افراد اجتنابی نسبت به انتقاد بسیار حساس هستند. بهتر است به جای شکایت از رفتارهایی که در آنها نمی‌پسندید، بگویید چه رفتارهایی از آنان انتظار دارید. برای مثال اگر دو روز است که شریک اجتنابی با شما تماس نگرفته، به جای گله کردن، بگویید چقدر ارتباط روزانه برای‌تان ارزش دارد. درخواست کنید که اگر موافق است، یک هفته طبق خواست شما تماس روزانه داشته باشید.
- از فرضیات و دیدگاه‌های خود آگاه باشید
ما تمایل داریم روایت‌هایی در مورد شریک عاطفی‌مان بسازیم و سپس برای تایید آن شواهد جمع کنیم. مثلا اگر پارتنر خود را بی‌توجه می‌دانید، ممکن است فقط رفتارهای بدون توجه او را ببینید و اقدامات محبت‌آمیزش را نادیده بگیرید. برای دوری از این روایت‌های منفی، نسبت به شریک خود کنجکاو باشید. بپرسید چه چیزی در زندگی برایشان بیشترین ارزش را دارد. پیدا کنید چه چیزی آنها را اذیت می‌کند و انتظار دارند چه رفتاری را در شما به گونه‌ای متفاوت ببینند. بدون قضاوت گوش دهید.
- تهدید نکنید
برخی افراد اجتنابی احتمالا در محیطی بزرگ شدند که از آنها خواسته می‌شد به گونه‌ای خاص رفتار کنند و اگر اینگونه نبود با تهدید روبرو می‌شدند. لطفا این خاطره را برای آنها تکرار نکنید. هرچند دیدن اینکه پارتنر شما سرسختانه دست نیافتنی یا نادیده‌انگار به نظر می‌رسد دشوار است، درخواست تغییر یا تهدید به ترک احتمالا تنها موضع اجتنابی آنها را محکم‌تر می‌کند.
- با مهارت به آنها نزدیک شوید
سعی کنید قبل از ابراز احساسات شدید در مورد رابطه خود، تمرکز کنید. مواجهه با احساسات قوی برای افراد اجتنابی توان‌فرساست. آنها به احتمال زیاد نمی‌توانند برای مدت طولانی در این زمینه درگیر شوند. بنابراین ممکن است کنار بکشند و شما را بیشتر آسیب‌دیده یا ناامید سازند. بکوشید با چنین جملاتی شروع کنید: «من احساس ناراحتی می‌کنم و می‌خوام در موردش باهات حرف بزنم تا بتونم ازش بگذرم. می‌خوای با شنیدن حرفام بهم کمک کنی؟».
به آنها اطمینان دهید که نیازی نیست احساسات و حال بد شما را ترمیم کنند. بگویید که تنها شنیدن احساسات شما کمک‌کننده خواهد بود. این می‌تواند بیان عاطفیی را مدل‌سازی کند که آنها نیز می‌توانند از آن بیاموزند.
- عجله نکنید
اگر همیشه در رابطه متوجه نوعی فاصله هیجانی بودید و ناگهان شریک اجتنابی شروع به نزدیک‌شدن به شما کرد، عجله نکنید. ممکن است وسوسه شوید که همه آرزوها و نگرانی‌هایی را که تا کنون ناچارا ناگفته نگه داشته بودید، روی سر او خالی کنید. اما لطفا این کار را نکنید. در عوض، از صمیمیت بدون عجله برای رسیدن به چیزی بیشتر لذت ببرید. این می‌تواند باعث شود شریک اجتنابی‌تان احساس راحتی کند و درهای بیشتری را از صمیمیت باز کند.
- یک نقشه راه به او بدهید
جهان‌بینی شما و پارتنرتان ممکن است تفاوت زیادی با هم داشته باشند. وقتی می‌خواهید راجع به موضوع حساسی صحبت کنید، توضیح مقاصدتان می‌تواند شریک اجتنابی را در حالت راحتی قرار دهد.
برای مثال، اگر به دنبال نزدیکی بیشتری هستید، بگویید:
«من واقعا برای صمیمیت با تو ارزش قایلم. می‌دونم که تو به زمان تنهایی نیاز داری و این موضوع برات خیلی مهمه. گاهی وقتی تو احساس نزدیکی با من نداری، احساس تنهایی می‌کنم یا حس می‌کنم برات مهم نیستم. می‌دونم که تو منشا این احساسات من نیستی و وظیفه‌ای هم برای ترمیمش نداری. موافقی در مورد این حرف بزنیم که چه کار می‌تونیم بکنیم تا هر کدوم از ما احساس کنه به نیازش توجه شده؟»
- سعی کنید دلبستگی ایمنی شکل دهید
یک موهبتِ بودن با شریک دلبسته اجتنابی این است که توانایی شما را در خوداتکایی و کنترل احساسات خود افزایش می‌دهد. اضطراب می‌تواند بدترین ترس‌های اولیه و رفتارهای مقابله‌ای ناکارآمد را در ما بالا بیاورد.
هیچ‌کس یا هیچ رابطه‌ای نمی‌تواند تمام نیازهای شما را برطرف کند. اگر یک شریک اجتنابی دارید، به دنبال منابع حمایتی و آسایش در بیرون از رابطه باشید.
جالب اینجاست که وقتی شریکان اجتنابی می‌بینند شما با انجام کارهایی بدون آنها خوشحال هستید، ممکن است به‌تان نزدیک‌تر شوند. زیرا اکنون ترس‌شان از اینکه کاملا به آنها وابسته هستید، کمتر شده است.
- تقویت مثبت را امتحان کنید
آنچه ممکن است برای شما همچون یک گام کوچک به نظر برسد، می‌تواند برای فرد اجتنابی یک جهش بزرگ باشد. شاید خود آنها حس بدی به این موضوع داشته باشند، اما نمی‌توانند به سادگی سبک محافظتی‌ای را که عمیقا درشان نهادینه شده تغییر دهند.
اگر آنها به شما نزدیک شدند یا میزانی از آسیب‌پذیری خود را به‌تان نشان دادند، هر چقدر هم که کوچک بود از آن تقدیر کنید. اجازه دهید بدانند که این کارشان چه حسی در شما ایجاد کرد. اقرار کنید که می‌دانید چقدر این موضوع برایشان سخت بوده است. هر گونه تلاشی را در جهت صمیمیت یا ابراز هیجان معتبر بشمارید و تشویق کنید.
- شخصی‌سازی نکنید
وقتی یک شریک اجتنابی کناره‌گیری می‌کند، به خودتان یادآوری کنید این نحوه مقابله آنان با احساسات دشوار است. هرچند ممکن است احساس کنید آنها عمدا چنین رفتاری با شخص شما داشتند. اما بدانید که این یک مکانیسم خودکار بقای عاطفی است.
افراد دلبسته اجتنابی احساس دارند، خواهان صمیمیت اند و پریشانی عاطفی را تجربه می‌کنند. آنها فقط احساسات خود را کمی نامحسوس‌تر و غیر مستقیم‌تر از دیگران تجربه و اظهار می‌کنند. شما ممکن است به دنبال کناره‌گیری یا انزوای آنها احساس آسیب‌دیدگی کنید. اما زیربنای بی‌تفاوتی آشکار آنها، ترس است. به یاد داشته باشید: شما حق انتخاب دارید.
اگر خیلی از گام‌های بالا را طی کردید، احتمالا به عنوان یک شخص و در رابطه رشد می‌کنید. منطقی است که انتظار داشته باشید و از او بخواهید که برای یک تعهد مشابه تلاش کند.
اگر در طول زمان، با وجود تلاش‌های خود و بیان نیازهایتان، کوشش اندکی از جانب شریک عاطفی‌تان دیدید، شاید متوجه شوید که ترک آنها بهترین کار است. اگر ماندید، این کار را از روی انتخاب آگاهانه با دانستن چالش‌ها و مزایا انجام دهید، نه از روی امید نابجا، احساس گناه و تعهد یا ترس از نیافتن پارتنر دیگر.
در صورت نیاز، به دنبال درمان باشید. درمان‌های فردی و زوجی می‌توانند در ناامنی‌های دلبستگی به شما کمک کنند. زوج درمانی می‌تواند فضایی ایمن برای افراد دلبسته اجتنابی باشد تا به راحتی خود را افشا کنند.
انتهای پیام
