به گزارش پایگاه خبری تحلیلی تسریر، به نقل از میگنا، امروز با گسترش تکنولوژی و به دنبال آسیب‌های استفاده ابزاری والدین از کودکان درفضای مجازی، شاهد فیلم و عکس‌های مختلف و متنوع از کودکان هستیم. برخی از والدین از غذا خوردن تا نوع حرف زدن و لباس پوشیدن فرزندشان فیلم و عکس می‌گیرند و در فضای مجازی منتشر می‌کنند.
هر چقدر این فیلم و عکس‌ها لایک بیشتری بخورند و فالور برای صفحه زیاد کنند، والدین خوشحال تر و پر انگیزه تر برای بارگذاری فیلم‌های مختلف دیگر از کودشان می‌شوند. افزایش فالور و لایک در شبکه‌های اجتماعی همانند اینستاگرام می‌تواند برای خانواده کسب در آمد کند. والدین با گرفتن تبلیغات در صفحه کودکشان در آمد زایی می‌کنند.
کودک در دنیای کودکی خود ابزاری برای والدین شده است تا آنها را به معروفیت و پول برساند. این کودک دیگر حریم خصوصی ندارد؛ چون هرجا می‌رود، دوربین پدر یا مادر بالای سر او است تا از تمام حرکات و رفتار کودک فیلم بگیرند و در شبکه اجتماعی بارگذاری کنند. طبعا این نوع از رفتار که در جامعه نیز رو به افزایش است، آسیب‌هایی برای کودک دارد.
پریسا یاسمی نژاد،روانشناس کودک و نوجوان دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی با بیان اینکه واژه کودک کار برای کودکانی استفاده می‌شود که به قصد کسب درآمد از سوی خانواده مجبور به کار پایین تر از سن قانونی هستند، اظهار کرد: انجام این فعالیت به عنوان منبع درآمدی که عموما هم بهره آن نصیب خانواده یا والدین می‌شود، مصداق بارز کودک آزاری است.
روان آشفته‌ای که همیشه با کودکان کار همراه است
وی با انتقاد از سود جویی برخی والدین از کودکان که به تازگی در فضای مجازی باب شده، هشدار داد: تبعات روانی که متوجه این کودکان است تا همیشه همراه آنها خواهد بود.
روانشناس کودک و نوجوان با تاکید بر اینکه هیچ تفاوتی به لحاظ مفهوم بین کودکی که در فضای مجازی با ظاهری شیک فعالیت می‌کند با کودکی که اصطلاحا سرچهار راه با ظاهری نامناسب کسب درآمد می‌کند وجود ندارد خاطرنشان کرد:برای هر دو دسته این کودکان واژه کودک کار اطلاق می‌شود.
یاسمی نژاد با اشاره به اینکه فعالیت کودکان در فضای مجازی با هدف کسب درآمد قطعا آسیب‌های روانی برای آنان در پی خواهد داشت، عنوان کرد: علاوه بر ضربه‌های روانی که سلامت این کودکان را در آینده نشانه گرفته، فعالیت‌هایی که در فضای مجازی انجام می‌شود نیز به هیچ عنوان سنخیتی با سن و سال کودک ندارد.
وی با اشاره به این که کودک کار مجازی، نوع جدیدی از بهره کشی و سوء استفاده از کودک است، تاکید کرد: کودک آزاری به این معنی است که والدین رفتاری با کودک داشته باشند که باعث شود کودک از نظر جسمی و روانی دچار آسیب شود.
ریشه اصلی فعالیت کودکان در فضاهای مجازی درآمد زایی است
روانشناس کودک و نوجوان با بیان اینکه ریشه اصلی فعالیت کودکان در فضاهای مجازی درآمد زایی است، ادامه داد: متاسفانه این کودکان ابزاری برای خانواده و منبعی برای درآمد هستند.
وی با اشاره به اینکه برخی خانواده‌ها علاوه بر بحث درآمد، از کودکان برای شهرت و دیده شدن خود استفاه می‌کنند، ادامه داد: مثلا کودکی که چهره زیبایی دارد یا اصطلاحا خوش سرو زبان است ابزاری در دست والدینی است که از بیماری‌های روان رنج می‌برند و تمایل دارند به هر قیمتی دیده شوند.
روانشناس کودک و نوجوان با بیان اینکه آسیب های روانی که به کودکان کار وارد می‌شود، موضوعی نیست که به راحتی درمان شود، ادامه داد: سالها وقت و انرژی لازم است تا یک روانشناس بتواند آسیب‌های وارد شده به روان کودکان کار را کاهش دهد، این معضل با چند جلسه مشاوره برطرف نمی‌شود.
ناآگاهی والدین بلای جان کودکان
اطلاع رسانی و آموزش صحیح به خانواده‌ها با هدف پیشگیری از آسیب‌های فعالیت در فضای مجازی از دیگر مواردی بود که یاسمی نژاد به آن پرداخت. وی افزود: بسیاری از خانواده‌ها از ناآگاهی رنج می‌برند، آنها حتی متوجه این موضوع نیستند که با روان کودک خود چه می‌کنند.
روانشناس کودک و نوجوان تصریح کرد:دومین راهبرد پیشگیرانه برای کمک به متوقف کردن خسارت‌های روانی فعالیت در فضای مجازی برای کودکان کار را، نظارت دقیق تر دستگاه‌های قانونی و نهادهای قانون‌گذار عنوان کرد. یاسمی نژاد افزود: دولت‌ها برای کاهش فعالیت کودکان در فضای مجازی، قوانین مدنی همراه با ضمانت‌های اجرایی وضع کنند.
وی به سایر افرادی که به عنوان دنبال کننده صفحات کودکان را در فضای مجازی دنبال می‌کنند، توصیه کرد: زمانی که تعداد زیادی از افراد جامعه صفحات این کودکان را دنبال می‌کنند، در واقع به نوعی والدین و خانواده‌های ناآگاه را تشویق به سوء استفاده از کودک می‌کنند؛ توصیه می‌شود عموم مردم جامعه نیز این صفحات را دنبال نکنند تا بیش از این کودکان قربانی منفعت طلبی نشوند.
کودک در دنیای کودکی خود ابزاری برای والدین شده است تا آنها را به معروفیت و پول برساند. این کودک دیگر حریم خصوصی ندارد؛ چون هرجا می‌رود، دوربین پدر یا مادر بالای سر او است تا از تمام حرکات و رفتار کودک فیلم بگیرند و در شبکه اجتماعی بارگذاری کنند. طبعا این نوع از رفتار که در جامعه نیز رو به افزایش است، آسیب‌هایی برای کودک دارد.
پریسا یاسمی نژاد،روانشناس کودک و نوجوان دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی با بیان اینکه واژه کودک کار برای کودکانی استفاده می‌شود که به قصد کسب درآمد از سوی خانواده مجبور به کار پایین تر از سن قانونی هستند، اظهار کرد: انجام این فعالیت به عنوان منبع درآمدی که عموما هم بهره آن نصیب خانواده یا والدین می‌شود، مصداق بارز کودک آزاری است.
روان آشفته‌ای که همیشه با کودکان کار همراه است
وی با انتقاد از سود جویی برخی والدین از کودکان که به تازگی در فضای مجازی باب شده، هشدار داد: تبعات روانی که متوجه این کودکان است تا همیشه همراه آنها خواهد بود.
روانشناس کودک و نوجوان با تاکید بر اینکه هیچ تفاوتی به لحاظ مفهوم بین کودکی که در فضای مجازی با ظاهری شیک فعالیت می‌کند با کودکی که اصطلاحا سرچهار راه با ظاهری نامناسب کسب درآمد می‌کند وجود ندارد خاطرنشان کرد:برای هر دو دسته این کودکان واژه کودک کار اطلاق می‌شود.
یاسمی نژاد با اشاره به اینکه فعالیت کودکان در فضای مجازی با هدف کسب درآمد قطعا آسیب‌های روانی برای آنان در پی خواهد داشت، عنوان کرد: علاوه بر ضربه‌های روانی که سلامت این کودکان را در آینده نشانه گرفته، فعالیت‌هایی که در فضای مجازی انجام می‌شود نیز به هیچ عنوان سنخیتی با سن و سال کودک ندارد.
وی با اشاره به این که کودک کار مجازی، نوع جدیدی از بهره کشی و سوء استفاده از کودک است، تاکید کرد: کودک آزاری به این معنی است که والدین رفتاری با کودک داشته باشند که باعث شود کودک از نظر جسمی و روانی دچار آسیب شود.
ریشه اصلی فعالیت کودکان در فضاهای مجازی درآمد زایی است
روانشناس کودک و نوجوان با بیان اینکه ریشه اصلی فعالیت کودکان در فضاهای مجازی درآمد زایی است، ادامه داد: متاسفانه این کودکان ابزاری برای خانواده و منبعی برای درآمد هستند.
وی با اشاره به اینکه برخی خانواده‌ها علاوه بر بحث درآمد، از کودکان برای شهرت و دیده شدن خود استفاه می‌کنند، ادامه داد: مثلا کودکی که چهره زیبایی دارد یا اصطلاحا خوش سرو زبان است ابزاری در دست والدینی است که از بیماری‌های روان رنج می‌برند و تمایل دارند به هر قیمتی دیده شوند.
روانشناس کودک و نوجوان با بیان اینکه آسیب های روانی که به کودکان کار وارد می‌شود، موضوعی نیست که به راحتی درمان شود، ادامه داد: سالها وقت و انرژی لازم است تا یک روانشناس بتواند آسیب‌های وارد شده به روان کودکان کار را کاهش دهد، این معضل با چند جلسه مشاوره برطرف نمی‌شود.
ناآگاهی والدین بلای جان کودکان
اطلاع رسانی و آموزش صحیح به خانواده‌ها با هدف پیشگیری از آسیب‌های فعالیت در فضای مجازی از دیگر مواردی بود که یاسمی نژاد به آن پرداخت. وی افزود: بسیاری از خانواده‌ها از ناآگاهی رنج می‌برند، آنها حتی متوجه این موضوع نیستند که با روان کودک خود چه می‌کنند.
روانشناس کودک و نوجوان تصریح کرد:دومین راهبرد پیشگیرانه برای کمک به متوقف کردن خسارت‌های روانی فعالیت در فضای مجازی برای کودکان کار را، نظارت دقیق تر دستگاه‌های قانونی و نهادهای قانون‌گذار عنوان کرد. یاسمی نژاد افزود: دولت‌ها برای کاهش فعالیت کودکان در فضای مجازی، قوانین مدنی همراه با ضمانت‌های اجرایی وضع کنند.
وی به سایر افرادی که به عنوان دنبال کننده صفحات کودکان را در فضای مجازی دنبال می‌کنند، توصیه کرد: زمانی که تعداد زیادی از افراد جامعه صفحات این کودکان را دنبال می‌کنند، در واقع به نوعی والدین و خانواده‌های ناآگاه را تشویق به سوء استفاده از کودک می‌کنند؛ توصیه می‌شود عموم مردم جامعه نیز این صفحات را دنبال نکنند تا بیش از این کودکان قربانی منفعت طلبی نشوند.
انتهای پیام
