به گزارش تسریر، برای زیباتر دیده شدن دست به هر کاری می زند و خودش را در معرض انواع و اقسام تیغ های جراحی قرار می دهد. بعد از عمل زیبایی گوش یا اتوپلاستی ای که اخیرا انجام داده بود، حالا خودش را برای جراحی زیبایی درشت کردن چشم آماده میکرد. جایی از صورت و بدنش نبود که زیر تیغ جراحی نرفته باشد. همیشه فکر می کرد که با متفاوت بودن، می تواند افراد زیادی را به خود جلب کند.
برای شناخته شدن به عنوان یک فرد زیباروی خاص و اهل مد، به سادگی به تیزی تیغ جراحی تن می داد. عمل های زیبایی که در سال های اخیر بسیار باب شده است مخصوصا بین گروهی از جوان ترها برای دیده شدن، پذیرفته شدن در جمع های دوستانه یا به بهانه تغییر کردن هر خطری را به جان می خرند اما نمی دانند که گاهی این تصور ذهنی طوری مانند خوره به جان آدم می افتد که تا پای مرگ هم پیش می رود.
جراحی هایی که تبدیل به ناهنجاری می شود و برای مقابله با آنها پای قانون و مجازات هم به میان می آید. این روزها افراد زیادی با انواع جراحی های زیبایی مخصوصا عمل های نامتعارف و پرخطر، خود را با خیالی آسوده و در پی داشتن یک ظاهری متفاوت به تیغ های جراحی می سپارند.
در این میان گروهی از این جراحان زیبایی هم به خوبی از این آب گل آلود ماهی می گیرند و با تبلیغات مهیج و وسوسه انگیز، هر روز مشتریان خودرا بیشتر وبیشتر به قهقرای زیبایی جویی نامتعارف سوق می دهند تا کیسه ای که برای آنها دوخته اند، پر وپیمان تر شود. البته دراین میان افرادی هم هستند که با جان خود بازی می کنند و حین این عمل های به ظاهر زیبایی، به زندگی خود پایان میدهند.
به گزارش تسریر، سعیده سرافراز، روان شناس بالینی درباره علل گرایش این افراد به عمل های زیبایی نامتعارف می گوید: «این گونه از جراحی های زیبایی در واقع عرف جامعه نیست و افراد آن را عادی تلقی نمی کنند. جراحی های خاصی که در اکثر مواقع آسیب رسان هم هستند. برخی از افراد با هزینه های زیاد، تبعات این جراحی ها را می پذیرند و زندگی، زمان و انرژی خود را صرف عمل های نامتعارف می کنند.
در این اشخاص علاوه بر بروز اختلالات قابل درمان تر روان شناختی، اختلال در سطح هویت فردی و شخصیتی نیز دیده می شود. علت عمومی این رفتارها، اختلال عمیق شخصیتی است. استانداردهای نامتعارفی که دنیای زیبایی شناسی ناهنجار ادامه می دهد تا از انسان ها یک موجودی غیر از آنچه که هستند بسازد و آنها را به هر سمتی سوق دهد.»
این روان شناس می افزاید: «علاوه بر اشکالات شخصیتی و ناهنجاری های رفتاری که این افراد تجربه می کنند، گروه هایی در این بین دخیل هستند که از این ناهنجاری ها و تغییرات عجیب و غریب ظاهری منافعی کسب می کنند. این به آن معناست که انسان ها از اصل زندگی دور شده و توجه آنان به ظاهر می شود.»
سرافراز معتقد است که گرایش افراد به این عمل های جراحی بعضا به علت گم کردن هدف و معنای زندگی آنان است چرا که در سال های اخیر، نوع متفاوتی از عدم پذیرش و فرار از خود را میان انسان ها با انجام عمل های زیبایی نامتعارف شاهد هستیم. وی تصریح می کند: «نپذیرفتن هویت واقعی شاید گونه دیگری از خودکشی یا خودآزاری باشد. نارضایتی افراد از خود تا جایی پیش می رود که آنان با ابتدایی ترین ظاهر خود هم مشکل دارند. این گونه از افراد پس از انجام عمل های زیبایی نامتعارف هم احساس خوبی نسبت به خود و دنیای اطراف شان ندارند.»
طبق اظهارات این روان شناس، فردی که جراحی های زیبایی را در حد نامتعارف انجام می دهد در مقابل کسی که یک شخصیت جدیدی را بازسازی می کند، به نوعی کارهای تهاجمی انجام می دهد، یعنی هر اقدامی که منجر به آسیبی در بدن شود از عمل های جراحی گرفته تا دخالت های فیزیکی، به عنوان درمان های تهاجمی شناخته می شود. سرافراز با اشاره به تحت تاثیر قرار گرفتن وضعیت جسمانی افراد پس از انجام عمل های زیبایی نامتعارف عنوان می کند: «تاثیرات روانی این گونه عمل ها به مراتب بدتر از اثرات جسمانی آن خواهد بود. یکی از اهداف این افراد برای انجام این عمل ها، دیده شدن از سوی تمام آدم هاست.
بسیاری از این عمل ها منجر به زیبایی نمی شود ولی این خاصیت ذهن و مغز است که یک فرد با انجام این جراحی ها به دنبال به دست آوردن اعتماد به نفس، احساس ارزشمندی از دست رفته و بازسازی آن است. اما از یک جایی به بعد و زمانی که تعداد این جراحی ها بیش از حد می شود، آن فرد توجهی را از اطرافیانش کسب می کند که تقویت کننده رفتارهای بعدی اوست.»
به گفته سرافراز، جامعه جهانی در جوامع مختلف از کودکان گرفته تا افراد مسن، معیارهای زیبایی را به حدی دستکاری و تخریب کرده اند که افراد در مواجهه با خود دچار ابهاماتی می شوند.
سعیده سرافراز ضمن بیان استانداردهای زیبایی از گذشته تاکنون می گوید: «در گذشته، طبیعی و اصیل بودن بسیار مورد تایید بود اما امروزه معیارها برای زیبایی متفاوت شده است.
اگر افراد فرمان مدیریت ذهن شان را در ارتباط با این معیارها رها کنند و گیرنده زیبایی در دست فرد دیگری باشد، موضوع زیبایی به یک ناهنجاری و آسیب تبدیل خواهد شد.
در این مواقع فرد با انجام هر عمل زیبایی، احساس رضایت نمی کند و این زنگ خطری برای این گونه افراد است. تمرکز ما به جنبه های روانی به جای جسمانی، نیازمند آگاهی است و این موضوع به محیط اطراف نیز بستگی دارد.» صنعت زیبایی تا جایی پیش رفته که افراد از آن به عنوان وسیله ای برای ارتقای جایگاه مطلوب اجتماعی خود استفاده می کنند و نوعی بنگاه اقتصادی را برای برخی عمل های زیبایی نامتعارف درجامعه شاهد هستیم.
تنها راهکار این مساله تقویت اعتماد به نفس جوانان و نوجوانان است که در صورت عدم تقویت این حس درآینده ای نه چندان دور درمعرض انواع مشکلات روحی و روانی قرار خواهیم گرفت.
