به گزارش تسریر به نقل از نیو اطلس، آسم یک بیماری فوق‌العاده شایع است که معمولا با درمان علائم آن کنترل می‌شود. یک پژوهش جدید، روش بالقوه‌ای را برای هدف قرار دادن علت اصلی بیماری نشان داده است. این روش، از مولکولی استفاده می‌کند که به جلوگیری از بروز تغییرات ساختاری در راه‌های هوایی موش‌های مبتلا به آسم می‌پردازد و همه علائم را در عرض چند هفته از بین می‌برد.
آسم توسط آلرژن‌های استنشاقی ایجاد می‌شود که می‌توانند واکنش‌های التهابی را به همراه داشته باشند. این واکنش‌ها، مجاری هوایی را منقبض می‌کنند و تنفس شخص را مختل می‌سازند. این علائم حاد را می‌توان با مسکن‌های استنشاقی و داروهای کورتیکواستروئیدی کنترل کرد. تغییرات ساختاری که طی فرآیند موسوم به “بازسازی راه هوایی” رخ می‌دهند، می‌توانند به بروز مشکلات بلندمدت منجر شوند که هیچ گزینه درمانی برای آنها وجود ندارد.
سلول‌های بنیادی موسوم به “پریسیت”(Pericyte) هنگام واکنش نشان دادن به آلرژن‌ها، به سوی سطح راه‌های هوایی حرکت می‌کنند و به سلول‌های دیگری تبدیل می‌شوند که راه‌های هوایی را به مرور زمان ضخیم‌تر می‌کنند. این امر، تنفس را محدودتر می‌کند و می‌تواند به بروز علائم مزمن مانند تنگی نفس و خس‌خس سینه منجر شود.
پژوهشگران “دانشگاه استون”(Aston University) و “کالج سلطنتی لندن”(Imperial College London) در یک مطالعه جدید، مولکولی را نشان دادند که ممکن است از بازسازی راه هوایی جلوگیری کند. این مولکول که با نام “LIT-927” شناخته می‌شود، با مسدود کردن سیگنال‌دهی پروتئینی به نام “CXCL12” کار می‌کند و این همان چیزی است که پریسیت‌ها را تحریک می‌کند تا به دیواره‌های راه هوایی مهاجرت کنند.
در آزمایش‌هایی که روی موش‌های مبتلا به آسم انجام شد، پژوهشگران دریافتند که علائم حیوانات پس از دو هفته درمان با LIT-927 ناپدید شدند. دیواره‌های راه هوایی آنها نیز بسیار نازک‌تر از دیواره‌های راه هوایی موش‌های درمان‌نشده بود.
اگرچه این پیشرفت، امیدوارکننده به نظر می‌رسد اما هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن پیش از آزمایش آن در انسان وجود دارد. پژوهشگران قصد دارند در مرحله بعد بررسی کند که چه مقدار از دارو باید تجویز شود و دارو در چه مرحله‌ای از پیشروی بیماری بهتر عمل می‌کند.
دکتر “جیل جانسون”(Jill Johnson)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: ما امیدواریم که این روش با هدف قرار دادن مستقیم تغییرات راه هوایی، نهایتا بتواند درمان دائمی و موثرتری نسبت به درمان‌های کنونی ارائه دهد؛ به ویژه برای بیماران مبتلا به آسم شدید که به استروئیدها پاسخ نمی‌دهند. با وجود این، پژوهش ما هنوز در مرحله اولیه است و پیش از این که بتوانیم آزمایش آن را در انسان آغاز کنیم، تحقیقات بیشتری لازم است.
این پژوهش، در مجله “Respiratory Research” به چاپ رسید.
