به گزارش تسریر، براساس یک مطالعه جدید از دانشگاه ویسکانسین-مادیسون، دو مورد از شایع ترین تغییرات ژنتیکی که منجر به بروز سلول های سرطانی می شوند و قبلاً تصور می شد توسط سیگنال های مختلف سلولی مشخص و کنترل شده است، در واقع با هم کار می کنند.
تاکنون محققان برای معالجه سرطان روی داروهایی متمرکز شده اند که یکی از دو مورد را مهار می کنند. به گفته محققان، روش های درمانی بهتر می توانند اثرات مشترک داشته باشند.
پژوهشگران دریافتند: سلول ها پروتئینی به نام p53 تولید می کنند که در هسته سلول برای واکنش به استرس عمل می کند اما جهش در ژن باعث می شود p53 شایع ترین ناهنجاری ژنتیکی در سرطان باشد. به گزارش سیناپرس، همچنین تکثیر سلول های سرطان اغلب با جهش هایی که مسیر مستقر در سطح سلول به نام PI3K/AKT را فعال می کنند، مرتبط است.
مسیرهای سیگنالینگ سلولی به سلول ها اجازه می دهد تا کارهای مهم ارتباطی را که عملکرد سلول های سالم را حفظ می کنند، انجام دهند. این روند کمی شبیه به ارسال نامه است که به یک سری خاص از مراحل و تمبرهای مناسب و علائم در پاکت نیاز دارد تا نامه ای را به آدرس صحیح برساند.
در مطالعات اخیر، تیمی به سرپرستی محققان سرطان ریچارد اندرسون (Richard A. Anderson) و وینسنت کرینز (Vincent Cryns) ارتباط مستقیمی بین مسیرهای P53 و PI3K/AKT کشف کرده اند. این یافته ها پیوندهایی را در مسیرهایی که اهداف امیدوار کننده ای برای درمان های جدید سرطان ایجاد می کنند، شناسایی کرده است.
اندرسون استاد دانشکده پزشکی دانشگاه ویسکانسین می گوید: ما مدتی است که می دانیم مولکول های پیام رسان های لیپید مسیر PI3K/AKT را که در غشاها موجود است، فعال کرده و در هسته سلول ها نیز وجود دارد. اما کاری که آنها در هسته و به دور از غشاها انجام می دادند یک راز بود.
مو چن (Mo Chen) دانشمند همکار و پژوهشگر این مطالعه جدید، از داروهای شیمی درمانی برای استرس سلول های سرطانی استفاده کرده و به دی ان ای آنها آسیب می رساند، چراکه آنها در حال تکرار یا ایجاد نسخه های جدید از خود بودند و این عملی است که سلول های سرطانی اغلب انجام می دهند.
وی دریافت که پروتئین هایی به نام آنزیم ها که بخشی از مسیر PI3K/AKT هستند به پروتئین جهش یافته p53 در هسته سلول متصل شده و پیام رسان های لیپید را به p53 وصل می کنند. این کشف نشان می دهد که این دو عامل به طور مستقیم در ارتباط هستند.
کرینز پزشک متخصص و استاد دانشکده پزشکی می گوید: به جای ورود به آپوپتوز که روند فعال خودکشی سلولی است، سلول های سرطانی دی ان ای آسیب دیده ناشی از شیمی درمانی را ترمیم کرده و رشد سرطان را تقویت کردند.
او می افزاید: این نتایج همچنین پیامدهای مهمی برای درمان سرطان دارد. درمان های فعلی که PI3K را هدف قرار می دهد ممکن است کارا نباشند زیرا آنها بر روی آنزیم متفاوتی نسبت به مسیری که تیم تحقیقاتی کشف کرده است، کار می کنند.
آنزیم موجود در مسیر جدید IPMK نامیده می شود و غیرفعال نگه داشتن آن پروتئین های p53 را از اتصال و فعال کردن مسیر ATK دور نگه می دارد. این اتفاق درست مانند تصحیح آدرس در یک پاکت نامه است که دیگر به مقصد اشتباه نمی رود. به گزارش سیناپرس، این امر مانع از بهره مندی سلول های سرطانی شده و IPMK را به یک هدف جدید دارویی تبدیل می کند. محققان همچنین آنزیم دیگری به نام PIPKIa را شناسایی کرده اند که تنظیم کننده اصلی P53 و AKT در هسته سلول است.
در مطالعه جدید، تیم تحقیقاتی نشان داد که مسدود کردن PIPKIa با رویکردهای ژنتیکی یا دارویی باعث مرگ سلول های سرطانی با جلوگیری از فعال شدن P53 AKT در هسته سلول می شود. کرینز در این باره می گوید: این امر بدان معنی است که مهار کننده های دارویی PIPKIa باعث کاهش سطح جهش p53 و فعال شدن AKT در هسته می شوند. تیم پژوهشی به طور فعال در جستجوی مهار کننده های بهتر PIPKIa است که می تواند برای درمان سرطان با جهش p53 یا مسیر غیر طبیعی فعال PI3K/AKT استفاده شود.
