به گزارش تسریر، ناخنک نوعی بافت همبندی مثلثی شکل است که به علت رشد بیش از حد کره چشم ایجاد می شود و به سمت قرنیه گسترش پیدا می کند.
به نظر می رسد ناخنک پدیده ای دژنراتیو و تحریکی باشد که تحت تاثیر اشعه ماوراء بنفش ایجاد می شود زیرا در افرادی که ساعات زیادی را در هوای آزاد به خصوص در نواحی استوایی می گذرانند شایع تر است. در صورتی که ناخنک روی محور بینایی برسد یا باعث ناراحتی قابل توجه بیمار شود ضرورت دارد که با جراحی آن را بردارند.
در ۳۰ تا ۵۰ درصد بیماران ناخنک بعد از عمل جراحی به وجود می آید. پرتو درمانی با اشعه بتا احتمال عود پس از جراحی را کم می کند اما خود اینکار بدون عارضه نیست. قطره چشمی میتومایسین( نوعی داروی آنتی متابولیت) در جلوگیری از عود ناخنک موثر است. میتومایسین C داروی ضد نئوپلاسمی است که عوارضی مانند التهاب، فوتوفوبی، اشک ریزش و درد ایجاد می کند.
