به گزارش تسریر، نازنین خسروی، گفت: اضطراب یک واکنش طبیعی به تشخیص سرطان در فرد است. این واکنش می‌تواند در تمام مراحل معاینه، تشخیص و درمان رخ دهد؛ علائم این واکنش روانی شامل لرزش، ضربان قلب تند یا نامنظم و نگرانی شدید است. برای کنترل و مدیریت اضطراب، اطرافیان می‌بایست همدلانه از کنجکاوی و پرسیدن سوال‌های فراوان در مورد بیماری و مراحل درمان کودک خودداری کنند. چرا که پاسخگویی مداوم، برای کودک و خانواده بار روانی بسیاری در پی خواهد داشت. در این مرحله روانشناس با کمک به برون‌ریزی هیجانی در پذیرش بیماری و سازگار کردن کودک و خانواده‌اش با شرایط، نقش بسیار مهمی را ایفا می‌کند.
وی در خصوص معنای پذیرش و سازگاری در حین بیماری، افزود: پذیرش و سازگاری دو مفهوم مهم در بیماری سرطان است. پذیرش به این معنا است که خانواده کودک بیمار نباید خود را از دیگران جدا کنند، بلکه باید توجه داشته باشند که خانواده‌های دیگری نیز وجود دارند که کودکشان درگیر این بیماری هست.
خسروی ادامه داد: در واقع بهتر است به جای پرسیدن سوال چرا من؟ به این سوال پاسخ دهید چرا من نه؟ مگر چه فرقی بین ما و دیگری وجود دارد؟ بیماری می‌تواند سراغ هرکسی برود. در ادامه در صورتی که بتوانند بیماری را بپذیرند، وارد مفهوم سازگاری می‌شویم. سازگاری یکی از مهم‌ترین جنبه‌های سلامتی روان است و در صورتی که بیمار و خانواده نتوانند به این مفهوم دست یابند، نمی‌توانند نسبت به موقعیت تنش‌زا و استرس‌زا، واکنش مناسبی داشته باشند. در واقع سازگاری یعنی تغییر زندگی و سبک آن، متناسب و منطبق با شرایط جدید پیش آمده. سازگاری به معنای رضایت از شرایط نیست بلکه راهی است که کمک می‌کند تا پذیرش ذهنی و روانی ایجاد شده در خصوص بیماری را به صورت کامل تثبیت کند.
وی اظهار داشت: روش‌های روان درمانی زیادی وجود دارد که می‌تواند تأثیرات مثبتی بر کیفیت زندگی بیمار و خانواده ایجاد کند. یکی از اصلی‌ترین عوامل مؤثر بر سطح کیفیت زندگی توجه به سلامت جسمانی، روانی و اجتماعی در کنار یکدیگر است. بنابراین روانشناس سعی می‌کند که در کنار بیمار و خانواده در این مسیر، تسهیل‌گر پذیرش بیماری باشد اما همکاری و تمایل خانواده و بیمار برای دریافت این خدمات تخصصی، اهمیت بسیار زیادی دارد.
