به گزارش تسریر به نقل از ساینمگ، پژوهش جدیدی که به سرپرستی پژوهشگران “دانشکده پزشکی دانشگاه مریلند”(UMSOM) انجام شده است، نشان می‌دهد کودکان دبستانی که کمتر از ۹ ساعت در شب می‌خوابند، در مقایسه با کودکانی که ۹ تا ۱۲ ساعت خواب توصیه‌شده در شبانه‌روز را دارند، در مناطق خاصی از مغز که مسئول حافظه، هوش و تندرستی هستند، تفاوت قابل توجهی را نشان می‌دهند.
چنین تفاوت‌هایی، با افزایش مشکلات سلامت روانی مانند افسردگی، اضطراب و رفتارهای تکانشی در افرادی که کمبود خواب داشتند، مرتبط بودند. خواب ناکافی با بروز مشکلات شناختی در حافظه، حل کردن مسئله و تصمیم‌گیری نیز مرتبط بود.
“آکادمی پزشکی خواب آمریکا”(AASM) توصیه می‌کند که کودکان شش تا ۱۲ ساله باید ۹ تا ۱۲ ساعت در شبانه‌روز به طور منظم بخوابند تا سلامتی مطلوبی را داشته باشند. هیچ پژوهشی تاکنون تاثیر بلندمدت خواب ناکافی را بر رشد عصبی-شناختی کودکان بررسی نکرده است.
پژوهشگران برای انجام دادن این مطالعه، داده‌های مربوط به بیش از ۸۳۰۰ کودک ۹ تا ۱۰ ساله را جمع‌آوری کردند که در مطالعه “رشد شناختی مغز نوجوانان”(ABCD) ثبت نام کرده بودند. آنها تصاویر ام‌آرآی، سوابق پزشکی و نظرسنجی‌های تکمیل‌شده توسط شرکت‌کنندگان و والدین آنها را در زمان ثبت‌نام و طی ملاقات بعدی با آنها در ۱۱ تا ۱۲ سالگی بررسی کردند. مطالعه ABCD که توسط “مؤسسه ملی بهداشت”(NIH) حمایت می‌شود، بزرگترین مطالعه بلندمدت در مورد رشد مغز و سلامتی کودک در آمریکا است.
دکتر “زی وانگ”(Ze Wang)، استاد رادیولوژی تشخیصی و پزشکی هسته‌ای در دانشکده پزشکی دانشگاه مریلند و از پژوهشگران این پروژه گفت: ما دریافتیم کودکانی که خواب ناکافی کمتر از ۹ ساعت هنگام شب را در ابتدای مطالعه داشتند، در مقایسه با کودکانی که عادات خواب سالم داشتند، دارای ماده خاکستری کمتری در مناطق خاصی از مغز هستند که مسئول توجه، حافظه و کنترل به شمار می‌روند. این تفاوت‌ها که پس از دو سال نیز ادامه یافتند، نتیجه‌ای نگران‌کننده به شمار می‌روند که حاکی از آسیب بلندمدت برای کسانی هستند که خواب کافی ندارند.
این یکی از نخستین یافته‌هایی است که تأثیر بلندمدت کمبود خواب را بر رشد عصبی-شناختی کودکان نشان می‌دهد. به گفته دکتر وانگ و همکارانش، این یافته‌ها از توصیه‌های کنونی مربوط به خواب در کودکان نیز پشتیبانی می‌کنند.
این گروه پژوهشی در ارزیابی‌های بعدی دریافتند که شرکت‌کنندگان گروه خواب کافی، به تدریج طی دو سال تمایل دارند کمتر بخوابند که با ورود کودکان به سال‌های نوجوانی، امری طبیعی است. این در حالی بود که الگوی خواب شرکت‌کنندگان گروه خواب ناکافی تغییری نکرد. پژوهشگران، وضعیت اجتماعی و اقتصادی، جنسیت، وضعیت بلوغ و سایر عواملی را که می‌توانند بر میزان خواب کودک و بر مغز و شناخت تأثیر بگذارند، کنترل کردند.
وانگ ادامه داد: ما تلاش کردیم این دو گروه را تا حد امکان با هم تطبیق دهیم تا بتوانیم تأثیر بلندمدت خواب بسیار کم بر مغز را پیش از نوجوانی بیشتر درک کنیم. برای تایید یافته‌های ما و بررسی این موضوع که آیا هر مداخله‌ای می‌تواند عادات خواب را بهبود ببخشد و نقایص عصبی را معکوس کند، پژوهش بیشتری مورد نیاز است.
“آکادمی پزشکی اطفال آمریکا”(AAP)، والدین را تشویق می‌کند تا عادات خواب خوب را در فرزندان خود ترویج کنند. توصیه‌های آنها شامل قرار دادن خواب کافی در اولویت‌های خانواده، رعایت برنامه خواب منظم، تشویق به فعالیت بدنی هنگام روز، محدود کردن زمان استفاده از صفحه‌های نمایش و حذف کامل صفحه نمایش یک ساعت پیش از خواب هستند.
“آلبرت ریس”(Albert Reece)، از پژوهشگران این پروژه گفت: این یکی از یافته‌های مهم پژوهش ما است که به اهمیت مطالعات بلندمدت در مورد مغز کودک در حال رشد اشاره دارد. خواب اغلب در روزهای پرمشغله کودکی که پر از تکالیف و فعالیت‌های فوق برنامه است، نادیده گرفته می‌شود. اکنون می‌بینیم که این کار چقدر می‌تواند برای رشد کودک مضر باشد.
این پژوهش، در مجله “Lancet Child & Adolescent Health” به چاپ رسید.
