به گزارش تسریر، آسم بیماری مزمن مجاری هوایی است که با واکنش بیش از حد به طیف وسیعی از محرک‌ها شناخته می‌شود؛ این پاسخ بیش‌ازحد به التهاب و انسداد مجاری هوایی می‌انجامد. آسم در فواصل معین بروز می‌کند؛ معمولاً حملات آسم، کوتاه‌مدت است و هر حمله بیش از چند دقیقه تا چند ساعت طول نمی‌کشد؛ بعد از پایان این مدت و درمان‌های مناسب به نظر می‌رسد که بیمار بهبودی کامل پیداکرده است. یکی از دلایل تورم راه‌های هوایی در افراد مبتلابه آسم، آلرژی است.
به طور طبیعی در هر بار تنفس، هوا از طریق بینی وارد گلو شده و از آن‌جا به داخل مجاری هوایی رفته و درنهایت وارد شش‌ها می‌شود. درون شُش کیسه‌های زیادی با دیواره پر از رگ وجود دارد که از طریق آن‌ها اکسیژن موجود در هوا وارد جریان خون می‌شود. علائم آسم زمانی بروز پیدا می‌کند که مجاری هوایی متورم شده و ماهیچه‌هایی که در اطرافشان قرار دارد، منقبض می‌شود. مجاری هوایی با ترشحات مخاطی پر شده و همین موضوع باعث می‌شود که هوای کمتری وارد شش‌ها شود. این اتفاقات سبب بروز حملات آسم می‌شود که با سرفه‌های شدید و احساس گرفتگی در قفسه سینه همراه است. حملات آسم معمولاً کوتاه مدت بوده و هر حمله از چند دقیقه تا چند ساعت طول می‌کشد.
علائم آسم
علائم آسم عبارتند از:
– سرفه خشک یا همراه با خلط اندک (مخصوصاً هنگام خندیدن یا تحرکات شدید)
– خس‌خس سینه (ویزینگ)
– تنگی نفس
– احساس فشار در قفسه سینه
– خستگی
علائم آسم بستگی به نوع بیماری دارد. هر فردی که به بیماری آسم مبتلاست، تمام این علائم را تجربه نمی‌کند. از سوی دیگر داشتن یکی از علائم آسم به این معنی نیست که شما به این بیماری مبتلا هستید با این‌حال بهتر است که علائم را جدی بگیرید.
مشخص نیست که چرا برخی افراد به آسم مبتلا می‌شوند و برخی دیگر نه، اما احتمالاً به دلیل ترکیبی از عوامل محیطی و ارثی (ژنتیکی) است.
محرک‌های آسم
قرار گرفتن در معرض محرک‌های مختلف و موادی که باعث ایجاد آلرژی می‌شوند (آلرژن‌ها) می‌تواند علائم و نشانه‌های آسم را تحریک کند. محرک‌های آسم از فردی به فرد دیگر متفاوت است و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
– آلرژن‌های موجود در هوا، مانند گرده، گردوغبار، هاگ‌های کپک، شوره حیوانات خانگی یا ذرات ضایعات سوسک
– عفونت‌های تنفسی مانند سرماخوردگی
– فعالیت بدنی
– هوای سرد
– آلاینده‌ها و محرک‌های هوا مانند دود
– برخی داروها ازجمله مسدود کننده‌های بتا، آسپرین، و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، مانند ایبوپروفن (Advil، Motrin IB، دیگران) و ناپروکسن سدیم (Aleve)
– احساسات شدید و استرس
– سولفیت‌ها و مواد نگهدارنده اضافه شده به برخی از انواع غذاها و نوشیدنی‌ها از جمله میگو، میوه‌های خشک، سیب زمینی فرآوری شده، آبجو و شراب
– بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD)، وضعیتی که در آن اسیدهای معده به گلو برمی‌گردند.
عوامل خطر آسم
– خویشاوند خونی مبتلا به آسم، مانند والدین یا خواهر و برادر
– داشتن یک بیماری آلرژیک دیگر، مانند درماتیت آتوپیک که باعث قرمزی و خارش پوست می‌شود همچنین تب یونجه که باعث آبریزش بینی، احتقان و خارش چشم می‌شود.
– اضافه وزن
– سیگار
– قرار گرفتن در معرض دود
– قرار گرفتن در معرض محرک‌های شغلی، مانند مواد شیمیایی مورد استفاده در کشاورزی، آرایشگری و تولید
عوارض آسم
– علائم و نشانه‌هایی که در خواب، کار و سایر فعالیت‌ها اختلال ایجاد می‌کنند.
– باریک شدن دائمی لوله‌هایی که هوا را به ریه‌ها و از آن‌ها می‌برند (لوله‌های برونش) که بر میزان تنفس خوب شما تأثیر می‌گذارد.
– عوارض جانبی ناشی از مصرف طولانی مدت برخی از داروهایی که برای تثبیت آسم شدید استفاده می‌شوند.
پیشگیری از آسم
در برخی افراد، روش پیشگیری به معنای آن است که در روزهایی که در هوا تعداد بیشتری گرده گیاهان وجود دارد، ساعت‌های بودن در فضای باز را کاهش دهیم. برای گروهی دیگر، پیشگیری به معنای دوری گزیدن از تماس نزدیک با گربه‌ها و در عده‌ای، اجتناب از دود دخانیات و سیگار است.
پزشک متخصص آلرژی به خوبی می‌تواند با تجویز درمان مناسب از جمله داروها، علائم آسم ما را تحت کنترل در آورد و ما را از دلهره حملات آسم رهایی بخشد. آن‌ها می‌توانند راهکارهای شناسایی عوامل محرک آسم و پرهیز از آن‌ها را آموزش دهند.
