به گزارش تسریر به نقل از مدیکال نت، این دو رویکرد شامل آموزش راهبرد یادافزایی که هدف آن مرتبط کردن چیزی که فرد می‌خواهد به خاطر بسپارد به چیز دیگری مانند یک کلمه، عبارت یا آهنگ است و آموزش بازیابی فاصله‌دار که به تدریج زمان بین آزمون‌های به‌خاطر سپردن چیزی افزایش می‌یابد.
افراد مبتلا به اختلال شناختی خفیف که در برخی موارد منجر به تشخیص متعاقب بیماری آلزایمر می‌شود، هنگام استفاده از یکی از این رویکردهای آموزشی شناختی، بهتر می‌توانستند اطلاعات را به‌خاطر بسپارند. با این حال، داده‌ها و اسکن‌های مغزی که نشان می‌دهد کدام مناطق مغز فعال‌تر هستند، نشان می‌دهند که هر فعالیت متفاوت عمل می‌کند.
دکتر بنجامین همپستید، محقق ارشد و مسئول این تحقیق گفت: نتایج تحقیقات ما نشان می‌دهد که می‌توانیم به افراد مبتلا به اختلال شناختی خفیف کمک کنیم تا میزان اطلاعاتی را که یاد می‌گیرند و به‌خاطر می‌سپارند بهبود بخشند؛ با این حال، رویکردهای مختلف آموزش شناختی، مغز را به روش‌های متفاوتی درگیر می‌کنند.
همپستد استاد روان‌پزشکی در دانشکده پزشکی میشیگان و نظام مراقبت بهداشتی وا آن آربور است. وی برنامه تحقیقاتی در زمینه مداخلات مبتنی بر شناخت و تعدیل عصبی را هدایت می‌کند و سرپرست مرکز بالینی است همچنین مرکز تصویربرداری عصبی را در مرکز تحقیقات بیماری آلزایمر میشیگان با بودجه فدرال هدایت می‌کند.
همپستد بیان کرد: آموزش راهبرد یادافزایی باعث افزایش فعالیت در نواحی مغزی که اغلب تحت تأثیر بیماری آلزایمر هستند، می‌شود و شاید علت این که چرا این رویکرد آموزشی به شرکت‌کنندگان کمک می‌کند اطلاعات بیشتر و برای مدت طولانی‌تری را به‌خاطر بسپارند، توضیح دهد. در مقابل، کسانی که تمرینات مبتنی بر تکرار را تکمیل می‌کردند، فعالیت مغزی کاهش یافته‌ای را نشان دادند که بر پردازش کارآمدتر اطلاعات اشاره دارد.
همپستد و گروه وی با دکتر کریش ساتیان، استاد و رئیس دپارتمان عصب‌شناسی ایالت پن و مدیر موسسه علوم اعصاب ایالت پن همکاری کردند. ساتیان خاطرنشان کرد که رویکردهای آموزشی شناختی شاید در همکاری با درمان‌های دارویی جدید در آینده نزدیک برای مبتلایان به اختلالات تخریب‌کننده عصبی اهمیت بیشتری پیدا کنند.
همپستد گفت که در آینده محققان و پزشکان می‌توانند از این نوع اطلاعات برای شناسایی بهترین درمان‌های غیردارویی برای بیماران مبتلا به اختلال حافظه استفاده کنند.
یافته‌های این تحقیق در مجله association Alzheimer’s منتشر شده است.
