به گزارش پایگاه خبری تحلیلی تسریر، شبنم طلوعی با بیان اینکه وقتی زوجین اطلاعات زندگی زناشویی خود به ویژه مشکلات را با والدین مطرح کنند، خود را در معرض دخالتهای دلسوزانه و در عین حال یک طرفانه والدین قرار دادهاند، اظهار کرد: خروج مسائل زندگی مشترک از چارچوب و مرز خانه باعث ایجاد اختلافات جدید و یا افزودن بر اختلافات قبلی میشود، چراکه هر فردی از دیدگاه و دریچه نگاه خود مسائل را تحلیل میکند و مطابق با آن راه حلی ارائه میدهد.
وی ادامه داد: از سوی دیگر گزارش دادن مسائل و اختلافات زندگی مشترک توسط فرد متاهل به والدین نشان از تربیت و پرورش ضعیف او و نداشتن مهارت حل مساله دارد. مهارت حل مساله یکی از مهارتهای مهم زندگی است که از کودکی باید به فرزندان آموزش داده شود و این آموزش به واسطه ایجاد فرصتی برای روبرو شدن با چالشهای زندگی شکل می گیرد.
طلوعی معتقد است که روبرو شدن کودک با چالشها و شکستهای متعدد در زندگی به او میآموزد که چطور از پس مسائل مختلف برآید و اگر والدینی در هیچ عرصه زندگی به کودک خود اجازه حل مساله را نداده باشند؛ همین کودک بعدها در قامت زن یا شوهر توان حل مسائل زندگی مشترک را نخواهد داشت.
این روانشناس با تاکید بر اینکه در چنین مواقعی بهترین راه مراجعه به روانشناس و زوج درمانگر و گرفتن مشاوره است، تصریح کرد: والدین به دلیل احساساتی که نسبت به فرزند خود دارند نمیتوانند اظهارنظر درستی درباره مسائل آنها انجام دهند. از سوی دیگر این ارائه راه حلها براساس تجربه شخصی والدین است که شاید زندگی فرزندان را به میدان آزمون و خطا تبدیل کرده و در انتها نیز ممکن است به شکست زندگی زوجین بیانجامد بنابراین باید آگاهانه و نه تجربه گرایانه به حل مسائل بپردازیم.
وی در عین حال افزود: زوجین باید برخی از مسائل نظیر اعتیاد همسر و یا درگیری فیزیکی فراوان با همسر و یا تصمیم به طلاق را با والدین خود مطرح کنند اما این مطرح کردن تنها باید در قالب یک جمله برای در جریان امور قرار دادن والدین باشد چراکه برای حل مساله باید از روانشناسان متخصص و نه والدین کمک گرفت.
طلوعی در پایان سخنان خود، افزود: خانوادهها در رضایت یا عدم رضایت زندگی زناشویی زوجین بسیار نقش دارند. در واقع تجارب خانواده در شخصیت ما لانه کرده است و همه ما در افکار و رفتار خود امضای الگوهای رفتاری والدین را به همراه داریم از این رو در حل مسائل نباید تجربه گرایانه بلکه باید آگاهانه پیش رویم.
پایان پیام