به گزارش تسریر به نقل از نیواطلس، این تحقیق حول محور موضوعی است که خارش مکانیکی نام گرفته است. محققان نشان داده اند چگونه می‌توان با مسدودسازی یک پروتئین احساس خارش را در موش‌هایی با این بیماری تسکین داد.
بخش اعظم خارشی که انسان حس می‌کند مربوط به فعال شدن سیستم هیستامین است. این سیستم هیستامین را به عنوان بخشی از واکنش بدن به مواردی مانند نیش پشه، گرده گل‌ها یا داروهایی خاص آزاد می‌کند و نوعی خارش و قرمزی در نتیجه این روند دیده می‌شود.
هرچند این فرم از خارش شیمیایی به طور گسترده بررسی شده، اما محققان اخیراً روی پدیده‌ای جداگانه به نام خارش مکانیکی تمرکز کرده اند.
خارش مکانیکی پس از استفاده از یک محرک سبک مانند راه رفتن حشره روی پوست یا یک پتوی پشمی که روی بدن کشیده می‌شود، به وجود می‌آید. در وضعیت مشکلی مانند اگزما، تحریک مکانیکی از طریق خارج ممکن است تورم را بیشتر کند و نوعی چرخه آزردگی را ایجاد کند.
در همین راستا محققان مؤسسه Scripps Research در پژوهش خود پروتئینی در اعصاب حسی شناسایی کردند که مانند نوعی حسگر خارش مکانیکی عمل می‌کند. این نخستین کشف یک پروتئین خارش مکانیکی است که از تحقیقات پیشین درباره پروتئین کانال یونی PIEZO۱ در غشای خارجی سلول‌ها که در پاسخ به اعوجاج مکانیکی باز می‌شود، نشأت می‌گیرد.
تحقیقات نشان می‌دهد PIEZO۱ در برخی بسترهای اعصاب حسی در سطح اندکی فعال می‌شود. محققان نیز روی ایده‌ای با همین پس زمینه تمرکز کردند. آنها با آزمایش روی موش‌ها نشان دادند PIEZO۱ به عنوان یک پروتئین کانال یونی حساس به فشار در ۲ نوع عصب حسی فعالیت می‌کند که نقش مهمی در خارش شیمیایی دارند.
موش‌هایی با نوعی از PIEZO۱ بیش از حد واکنشی نسبت به احساس خارش مکانیکی حساس بودند. از سوی دیگر موش‌های فاقد این پروتئین کمتر بدن خود را می خاراندند. محققان توانستند با استفاده از یک ترکیب PIEZO۱ را مسدود کنند و رفتار خارش در موش‌های مبتلا به اگزما را کاهش دهند.
البته هنوز باید فعالیت بیشتری انجام شود تا یافته‌های به دست آمده به درمان بالینی برای بیماری‌هایی مانند اگزما تبدیل شود اما این یافته‌ها درک انسان از خارش را ارتقا می‌دهد.
محققان در مرحله بعد قصد دارند روی رابطه میان متغیرها در ژن PIEZO۱ و حس خارش در انسان تحقیق کنند.
این تحقیق در ژورنال نیچر منتشر شده است.
