به گزارش تسریر به نقل از آیای، مارها موجوداتی هستند که اغلب لرزه بر اندام انسان میاندازند، اما این حیوانات سمی میتوانند برای انسان بسیار مفید باشند.
اکنون یک تیم تحقیقاتی در حوزه زیستمواد از موسسه استرالیایی مهندسی زیستی و نانوتکنولوژی دانشگاه کوئینزلند(AIBN) به سرپرستی “آماندا کیجاس” محقق فوق دکتری، پروتئینی را در زهر دو مار شامل مار افعی قهوهای و مار فلسدار شرقی استرالیا کشف کردهاند که میتواند به عنوان یک تسریع کننده مفید در فرآیند انعقاد خون بدن انسان عمل کند.
ژلی که زخمها را میبندد
کشف این محققان منجر به تولید ژلی شده است که میتواند خونریزی را با لخته کردن خون در دمای بدن متوقف کند تا زخمها را به سرعت ببندد.
“کیجاس” میگوید: تقریبا ۴۰ درصد از مرگ و میرهای ناشی از آسیب و زخم، ناشی از خونریزی کنترل نشده است و این رقم در پرسنل نظامی که در یک منطقه جنگی دچار خونریزی شدید میشوند، بسیار بیشتر است.
وی افزود: طبیعت ظریفترین و پیچیدهترین مکانیسمها را ایجاد کرده است و ما میتوانیم از آنها برای نجات مردم از مرگ ناشی از خونریزی کنترلنشده بهره ببریم.
وی ادامه داد: تحقیقات ما نشان میدهد که خون از دست رفته با استفاده از این ژل، پنج برابر کمتر میشود و در مقایسه با فرآیند طبیعی بدن، لختهها سه برابر سریعتر تشکیل میشوند.
این محقق افزود: این حتی شامل افراد مبتلا به هموفیلی و کسانی که از داروهای رقیق کننده خون استفاده میکنند نیز میشود.
“کیجاس” میگوید، درمان کمکهای اولیه امروزی با استفاده از گاز پانسمان اغلب در توقف خونریزی در مواقع اضطراری موثر نیستند و زمانی که یک آسیب تروماتیک رخ میدهد، پیچیدگی فرآیند بهبود، ظرفیت بدن را برای کنترل خونریزی بیش از حد، دچار مشکل میکند.
این ژل جدید ممکن است برای درمان زخمهای بزرگ نیز مناسب باشد.
“کیجاس” میگوید: امیدواریم این ژل فرآیندهای ترمیم زخم مورد نیاز برای انعقاد و کاهش جریان خون را تسریع کند و در نهایت ظرفیت بدن برای التیام زخمهای بزرگ را افزایش دهد.
نیش مار و پادزهر
این در حالی است که انسانها سالها است کاربرد دیگری برای سم مار ایجاد کردهاند و آن، محافظت از افرادی است که توسط مارها گزیده میشوند. اما متأسفانه پادزهرها در مقادیر بسیار کم تولید میشوند. آنها همچنین بسیار گران هستند، به این معنی که اکثر مردم به آنها دسترسی ندارند.
در نهایت، این واقعیت وجود دارد که زهر مارها در طول سالها متنوع شده است و تولید تنها یک پادزهر برای هدف قرار دادن انواع مارها را بسیار دشوار کرده است.
به عنوان مثال، یک ماده که در برابر نیش ۱۰ مار مختلف محافظت ایجاد میکرد، تولید آن در سال ۲۰۱۴ متوقف شد، زیرا به اندازه کافی برای ادامه توسعه سودآور نبود. این موضوع ما را به شدت در برابر نیش مارها آسیبپذیر میکند.
اکنون این سؤال پیش میآید که آیا میتوانیم به موقع یک پادزهر مؤثر جدید تولید کنیم تا از عواقب وحشتناک گزیده شدن توسط مارها جلوگیری کنیم؟ محققان در حال برداشتن گامهای بزرگی برای بکار بردن این ماده برای انسانها هستند.
اکنون میتوان امیدوار بود که این ماده جدید به توسعه پادزهرها نیز کمک کند.