فعالیت با شدت کم هم ریسک سکته را کاهش می دهد

این مطالعه نشان می‌دهد که مدت زمان کمتر برای بی تحرکی و زمان بیشتر برای فعالیت بدنی، حتی با شدت های خفیف یا متوسط، با کاهش خطر سکته مرتبط است.

طبق مطالعه انجام شده:

• فعالیت متوسط تا شدید بیشترین کاهش را در مورد خطر سکته داشت.

• حتی فعالیت بدنی سبک نیز احتمال سکته را کاهش می‌دهد.

• بی تحرکی طولانی مدت، خطر سکته را افزایش می‌دهد.

فعالیت به سه دسته سبک، متوسط و شدید تقسیم می‌شود. محققان سطوح فعالیت را در MET یا «معادل متابولیک» اندازه‌گیری کردند. یک MET مقدار اکسیژن مصرفی در حالت استراحت است.

فعالیت سبک (دو MET) شامل کشش، پیاده روی آهسته، گشت در فروشگاه، پرسه زدن در اداره، ایستادن، تهیه غذا، شستن ظروف، نواختن پیانو یا مرتب کردن تخت است.

این مطالعه نشان داد که هر یک ساعت انجام فعالیت‌های سبک منجر به کاهش ۱۴ درصدی احتمال سکته می‌شود.

فعالیت‌های با شدت متوسط (سه تا شش MET) شامل پیاده روی سریع، بازی تنیس دو نفره یا پرتاب توپ در بسکتبال، دوچرخه‌سواری در زمین هموار، بالا رفتن از پله‌ها، شستن پنجره‌ها، تمیز کردن یا جاروبرقی زمین، رقص آهسته، شستشو وان حمام، حمل یک کودک کوچک، شستن ماشین یا باغبانی است.

فعالیت در رده شدید (بیش از شش MET)، به فعالیت‌هایی مانند دویدن (سریع‌تر از پنج مایل در ساعت)، بازی تنیس تک نفره، بسکتبال یا فوتبال، شنا، پریدن، حمل بارهای سنگین، طناب زدن، بازی پرانرژی با کودکان یا سگ‌ها، یا باغبانی سنگین مانند بیل زدن است.

طبق این مطالعه، ۱۷۵ دقیقه در هفته فعالیت متوسط تا شدید با کاهش ۴۳ درصدی خطر سکته در بزرگسالان بالای ۴۵ سال همراه بود.

این مطالعه نشان می‌دهد که اگر زمان بی تحرکی روزانه یک فرد ۱۳ ساعت یا بیشتر باشد، خطر سکته ۴۴ درصد افزایش می‌یابد. علاوه بر این، دوره‌های کم تحرکی بیش از ۱۱ دقیقه با افزایش ۵۳ درصدی خطر سکته در مقایسه با دوره‌های کم تحرک کمتر از ۸ دقیقه همراه بود.

هووارد ایجاد برخی تغییرات کوچک در سبک زندگی را پیشنهاد کرد که می‌تواند تأثیر مثبتی بر سلامت فرد داشته باشد:

• هنگام پخش تبلیغات تلویزیونی در خانه قدم بزنید.

• یک تایمر را تنظیم کنید تا هر ۲۰ تا ۳۰ دقیقه در یک روز کاری بایستید یا حرکت کنید.