به گزارش پایگاه خبری تحلیلی تسریر به نقل از مدیکال نت، زمانی که فعالیت بدنی بیماران که از طریق ردیابی گام‌های روزانه بر روی یک حسگر هوشمند پوشیدنی ارزیابی شد، استقامت و کیفیت زندگی نیز افزایش یافت.
محققان می‌گویند: این یافته‌ها تاکنون قوی‌ترین مدرک را در مورد مزایای بیمار از جراحی به کمک ربات ارائه می‌دهد و اکنون به موسسه ملی تعالی بهداشت و مراقبت انگلستان(NICE) اصرار می‌کنند تا آن را به‌عنوان یک گزینه بالینی در سراسر بریتانیا برای تمام جراحی‌های بزرگ شکم از جمله روده بزرگ، دستگاه گوارش و بیماری‌های زنان در دسترس قرار دهد.
جیمز کاتتو، محقق ارشد، پروفسور جراحی اورولوژی گروه سرطان‌شناسی و متابولیسم دانشگاه شفیلد عنوان کرد: این یک یافته مهم است. با استفاده از این جراحی پیشرفته زمان بستری شدن در بیمارستان کاهش می‌یابد و بهبودی سریع‌تر می‌شود. در نهایت این نوع جراحی مشکل کمبود تخت برای بیماران را کاهش و به بیماران امکان بازگشت سریع‌تر به خانه را می‌دهد. با استفاده از این روش جراحی، شاهد عوارض کمتری و بهبودی سریع‌تر خواهیم بود. این تحقیق همچنین به رویه‌های آینده در مراقبت‌های بهداشتی اشاره می‌کند. به زودی ممکن است بتوانیم کمک به بهبودی سریع پس از ترخیص را نیز در نظر داشته باشیم تا مشکلات در حال توسعه را بیابیم.
پروفسور کاتتو افزود: آزمایش‌های قبلی جراحی رباتیک بر نتایج طولانی‌مدت متمرکز شده‌اند. آنها میزان مشابه درمان سرطان و سطوح مشابهی از بهبودی طولانی‌مدت پس از جراحی را نشان داده‌اند. هیچ‌یک به تفاوت‌ها در روزها و هفته‌های بلافاصله پس از جراحی توجه نکرده‌اند.
محقق مشترک، پروفسور جان کلی، پروفسور اوروانکولوژی در بخش جراحی و علوم مداخله‌ای و جراح مشاور در بیمارستان تراست دانشگاه کالج لندن نیز در این رابطه گفت: باوجود اینکه جراحی به کمک ربات به طور گسترده در دسترس است، هیچ ارزیابی بالینی از مزیت کلی آن برای بهبودی بیماران وجود نداشته است.
وی توضیح داد: در این تحقیق ما می‌خواستیم تعیین کنیم که آیا جراحی به کمک ربات در مقایسه با جراحی باز باعث کاهش زمان سپری شده در بیمارستان، کاهش بستری مجدد و منجر به سطوح بهتر آمادگی جسمانی و کیفیت زندگی می‌شود یا خیر؛ همه این موارد در این تحقیق نشان داده شد.
یافته غیرمنتظره این تحقیق کاهش چشمگیر لخته‌های خون در بیمارانی بود که تحت عمل جراحی رباتیک قرار گرفتند، بود. این نشان دهنده یک جراحی ایمن در بیمارانی است. این جراحی از عوارض بسیار کمتر، تحرک زودهنگام و بازگشت سریع‌تر به زندگی عادی برخوردار است.
برخلاف جراحی باز که در آن جراح به طور مستقیم روی بیمار عمل می‌کند و برش‌های بزرگی در پوست و ماهیچه ایجاد می‌کند، جراحی به کمک ربات به جراحان اجازه می‌دهد تا ابزارهای کم تهاجمی را از راه دور با استفاده از میز فرمان و با کمک نمای سه‌بعدی هدایت کنند. این نوع جراحی در حال حاضر فقط در تعداد کمی از بیمارستان‌های بریتانیا در دسترس است.
جراحی باز همچنان توصیه “استاندارد طلایی” موسسه ملی تعالی بهداشت و مراقبت انگلستان را برای جراحی‌های بسیار پیچیده دارد، اگرچه گروه تحقیقاتی امیدوار است این موضوع تغییر کند.
پروفسور کلی اضافه کرد: با توجه به یافته‌های مثبت، دیدگاه جراحی باز به‌عنوان استاندارد طلایی برای جراحی‌های بزرگ اکنون برای اولین بار به چالش کشیده شده است و امیدواریم که همه بیماران واجد شرایطی که نیاز به اعمال جراحی بزرگ شکم دارند، بتوانند گزینه جراحی رباتیک را انتخاب کنند.
ربکا پورتا، مدیر عامل بنیاد اورولوژی گفت: ماموریت بنیاد اورولوژی ساده است؛ نجات جان افراد و کاهش رنج ناشی از بیماری‌ها و سرطان‌های اورولوژی. ما این کار را از طریق سرمایه‌گذاری در تحقیقات پیشرفته، آموزش پیشرو و حمایت از آموزش متخصصان مراقبت سلامت انجام می‌دهیم تا مطمئن شویم زندگی کمتری نابود خواهد شد. ما مفتخریم که از زمان آغاز به کار خود در ۲۷ سال پیش در مرکز تغییر مرحله درمان و مراقبت از بیماران اورولوژی بوده‌ایم و نتایج این کارآزمایی، درمان و مراقبت بیماران مبتلا به سرطان مثانه را بهبود می‌بخشد.
سرطان مثانه در نتیجه رشد غیرطبیعی بافت که به عنوان تومور شناخته شده، در پوشش مثانه ایجاد می‌شود. در برخی موارد تومور به عضله مثانه گسترش می‌یابد و می‌تواند منجر به سرطان ثانویه در سایر قسمت‌های بدن شود. سالانه حدود ۱۰ هزار نفر در بریتانیا به سرطان مثانه مبتلا می‌شوند و بیش از ۳۰۰۰ مورد برداشتن مثانه و بازسازی آن انجام می‌شود که یکی از گران‌ترین سرطان‌ها از لحاظ درمان است.
یافته‌های کارآزمایی
در ۹ بیمارستان بریتانیا ۳۳۸ بیمار مبتلا به سرطان مثانه غیر متاستاتیک به طور تصادفی به ۲ گروه تقسیم شدند؛ ۱۶۹ بیمار جراحی برداشتن مثانه به کمک ربات با بازسازی درون بدنی(فرایند برداشتن بخشی از شکم برای ساخت مثانه جدید) و ۱۶۹ بیمار جراحی باز برداشتن مثانه انجام دادند.
نقطه پایانی اولیه کارآزمایی مدت اقامت در بیمارستان پس از جراحی بود. به طور متوسط گروهی که به کمک ربات عمل کردند، هشت روز در بیمارستان ماندند که در مقایسه با ۱۰ روز اقامت برای گروه جراحی باز به معنای ۲۰ درصد کاهش بود. بستری مجدد در بیمارستان طی ۹۰ روز پس از جراحی نیز به میزان قابل توجهی کاهش یافت که ۲۱ درصد برای گروه جراحی با کمک ربات در مقابل ۳۲ درصد برای گروه جراحی باز بود.
۲۰ عوارض ثانویه دیگر در ۹۰ روز، ۶ و ۱۲ ماه پس از جراحی مورد ارزیابی قرار گرفت. این موارد شامل شیوع لخته خون، عوارض زخم، کیفیت زندگی، ناتوانی، استقامت، سطح فعالیت، و بقا (ناخوشی) بود. تمام پیامدهای ثانویه با جراحی به کمک ربات بهبود یافتند یا اگر بهبود نیافته بودند، به‌طور تقریبی با جراحی باز برابر بودند.
نتایج این تحقیق و تحقیقات قبلی نشان می‌دهد که هم جراحی با کمک ربات و هم جراحی باز به همان اندازه در عود سرطان و طول بقا موثر هستند.
گام‌های بعدی
گروه تحقیقاتی در حال انجام یک تجزیه و تحلیل اقتصادی سلامت برای تعیین سال زندگی تعدیل شده با کیفیت (QALY) است که تاثیر آن بر کمیت و کیفیت زندگی را شامل می‌شود.
یافته‌های این تحقیق در مجله JAMA منتشر شده است.
