به گزارش پایگاه خبری تحلیلی تسریر به نقل از نیواطلس، این دستاورد محققان دانشگاه بوستون «مینی پمپ»(miniPUMP) نام گرفته و به اندازه ۳ سانتیمتر مربع است.
این قلب عملکرد بطن قلب واقعی (بخش پایینی) را تقلید می‌کند و به همان روشی که قلب واقعی خون را پمپ می‌کند، آب را از طریق خود پمپاژ می‌کند.
دستگاه مذکور شامل یک پایه پلاستیکی است که دریچه‌هایی از جنس اکریلیک، لوله‌ها و پمپ روی آن قرار گرفته‌اند. این پمپ شامل قالبی با مجموعه‌ای بهم متصل از مارپیچ‌های اکریلیک متحدالمرکز است. این بخش‌ها از کاردیومیوسیت های زنده انسان (سلول‌های ماهیچه قلب) ساخته شده‌اند. همانطور که آن سلول‌ها به طور هماهنگ منبسط و منقبض می‌شوند، قالب انعطاف پذیر نیز با آنها حرکت می‌کند و آب را از طریق «مینی پمپ» پمپاژ می‌کند.
کاردیومیوسیت ها را می‌توان از سلول‌های پوست، خون یا هرنوع سلول در دسترس دیگری ساخت. سلول‌های مذکور به شکل سلول‌های بنیادی برنامه ریزی می‌شوند و در مرحله بعد تغییراتی در آنها ایجاد می‌شود تا به سلول‌های قلب تبدیل شوند. این بدان معناست که بیماران می‌توانند «مینی پمپ» هایی داشته باشند که از سلول‌های بدن خودشان ساخته شده است و به این ترتیب محققان متوجه شوند داروهای مختلف چگونه روی قلب تاثیر می‌گذارند.
کریستوس میکاس محقق ارشد پژوهش می‌گوید: با کمک این سیستم اگر سلول‌هایی از فرد دریافت شود می‌توان متوجه شد دارو در بدن وی چه واکنشی نشان می‌دهد.
محققان امیدوارند در آینده از این سیستم برای توسعه دستگاه‌هایی به نام «عضو روی تراشه» مانند ریه یا کلیه استفاده کنند.
