به گزارش پایگاه خبری تحلیلی تسریر به نقل از نیواطلس، این بانداژ شامل الکترودهایی است که از نانوسیم های نقره ساخته و حاوی هیدروژلی مبتنی بر جلبک به نام آلژینات (alginate) است. این هیدروژل هم اکنون در بانداژهای جراحی به کار می رود و زیست سازگار است. همچنین این هیدروژل قادر به نگهداشتن رطوبت در سطح مناسب است.
محققان با دستکاری شیمیایی هیدروژل مذکور و اضافه کردن کلسیم به آن توانستند قابلیت و ثبات نانوسیم های نقره را افزایش دهند. هیدروژل مذکور روی یک ورقه سیلیکونی انعطاف پذیر چاپ شد که سطح آن با یک شابلون مشابه استنسیل پوشانده شده بود.
هنگامیکه شابلون برداشته شد، آلژینات به شکل دو الکترود باقی ماند و سپس با سیم به یک منبع برق خارجی متصل شد. با تغیر شکل و اندازه ورقه های سیلیکونی می توان ePatch های مختلفی ساخت که قادر به درمان طیف وسیعی از زخم ها هستند.
در مرحله بعد این فناوری روی موش هایی با زخم آزمایش شد. جریان الکتریکی نه تنها با مهاجرت پوست و سایر سلول‌های دانه‌بندی به محل، بلکه با ایجاد رگ‌های خونی و کاهش التهاب، سرعت بهبود را افزایش داد.
در این پژوهش بهبود زخم های موش های گروه کنترل که هیچ درمانی دریافت نکرده بودند، ۲۰ روز طول کشید، اما موش‌های تحت درمان با ePatch تنها در ۷ روز بهبود یافتند.
علاوه برآن به دلیل خواص آنتی باکتریال نقره، عفونت در حداقل نگه داشته شد. هنگامیکه پس از پایان دوره ترمیم ePatch برداشته شد، موش های تحت درمان با آن اسکار کمتری نسبت به گروه کنترل داشتند.
