به گزارش پایگاه خبری تحلیلی تسریر به نقل از هلث لاین، این مطالعه پیشرفت قابل توجهی در مبارزه با عفونت‌های ناشی از مایکوباکتریوم‌های غیرسلی یا NTM بود، که در حال حاضر شایع‌تر از بیماری سل است و اغلب به افرادی حمله می‌کند که دارای سیستم ایمنی ضعیف یا شرایط از قبل موجود مانند انسداد مزمن ریوی یا فیبروز کیستیک هستند.
پروفسور «مری جکسون»، محقق ارشد، می‌گوید: «در حال حاضر آنتی بیوتیک های بسیار کمی برای درمان عفونت‌های NTM موجود است و برخی از بیماران به هیچ درمانی پاسخ نمی‌دهند.»
او افزود: «این دیدگاه که داروهای ضدمالاریا که قبلاً آزمایش‌های بالینی پیشرفته‌ای را پشت سر گذاشته‌اند، ممکن است به بخشی از داروهای موجود برای مبارزه با این عفونت‌ها تبدیل شوند، می‌تواند تأثیر فوری در درمان داشته باشد.»
جکسون گفت: «داروهای کمی علیه این مایکوباکتریوم مؤثر هستند و برخی عوارض جانبی بدی ایجاد می‌کنند.»
محققان بر این باورند که این باکتری می‌تواند تهدیدات موجود در محیط مانند کاهش سطح اکسیژن، استرس اکسایشی و pH اسیدی را که راه‌های طبیعی بدن ما برای مبارزه با بیماری‌ها هستند، حس کند و به آنها پاسخ دهد. این کار را با فعال کردن تنظیم‌کننده‌ای به نام DosRS انجام می‌دهد که بسیاری از عملکردهای اساسی باکتری مانند تنفس، توانایی تشکیل بیوفیلم و توانایی وارد شدن به حالت غیرفعال را در زمانی که شرایط برای تکثیر باکتری‌ها مساعد نیست، کنترل می‌کند.
آنها دریافتند که در موش‌ها، دو داروی ضد مالاریا موجود می‌توانند از پاسخ دادن DosRS به استرس‌ها جلوگیری کنند، به این معنی که این باکتری در مبارزه با آنتی‌بیوتیک‌ها و واکنش طبیعی سیستم ایمنی به بیماری مبارزه می‌کند.
جکسون افزود: «یکی از کارهایی که این درمان انجام داد، کاهش توانایی باکتری برای تشکیل بیوفیلم بود، در نتیجه توانایی مقاومت در برابر کشتن توسط آنتی بیوتیک ها را کاهش داد.»
این درمان به تنهایی به اندازه ترکیب آنتی بیوتیک هایی که در حال حاضر برای درمان بیماری استفاده می‌شود، در کاهش بارهای باکتریایی در ریه‌ها مؤثر است.
این گزارش هیجان‌انگیز است زیرا این ترکیبات هم در برابر عفونت مؤثر بوده و هم اثربخشی سایر آنتی‌بیوتیک‌ها را افزایش می‌دهند.
