به گزارش پایگاه خبری تحلیلی تسریر از پایگاه اطلاع رسانی نیچر، دی ان ای اطلاعات ژنتیکی را با استفاده از چهار مولکول ذخیره می‌کند که به آن‌ها نوکلئوتید گفته می‌شود.
این نوکلئوتیدها شامل adenine، guanine، cytosine و thymine هستند که به ترتیب با حروف A، G، C و T شناخته می‌شوند و به اصطلاح گفته می‌شود دی ان ای دارای چهار حرف الفبا است و طبیعت با ترکیب این چهار حرف الفبا قادر است بیت‌های مختلفی از اطلاعات را تولید و ذخیره کند.
در واقع دی ای ای با استفاده از این چهار حرف قادر است، اطلاعات ژنتیکی تمام موجودات زنده روی زمین را ذخیره کند بنابراین از لحاظ نظری امکان ذخیره اطلاعات دیجیتال با استفاده از دی ان ای نیز وجود دارد اما اگر به جای چهار حرف از ۱۱ حرف برای این منظور استفاده شود، تعداد بیت‌های اطلاعاتی به میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد.
در این تحقیقات هفت حرف جدید به طور مصنوعی به این الفبا اضافه شد و سیستم خاصی برای بازخوانی اطلاعات این حروف مصنوعی طراحی شد. این سیستم از فناوری یادگیری ماشین برای شناسایی تفاوت بین حروف طبیعی دی ان ای و حروف مصنوعی بهره می‌برد.
دی ان ای بسیار وسیع و متراکم است و به همین علت قابلیت ذخیره‌سازی مقادیر بسیار زیاد اطلاعات را در فضاهای بسیار کوچک دارد. در طبیعت به وفور یافت می‌شود و در شرایط فوق‌العاده سخت روی زمین مقاومت می‌کند حتی محققان توانستند اطلاعات ژنتیکی ذخیره شده در دی ان ای را پس از چندین قرن استخراج کنند بنابراین ساختار ذخیره‌سازی اطلاعات طبیعت، می‌تواند بهترین گزینه برای ذخیره حجم فزاینده اطلاعات دیجیتال تولید شده توسط انسان باشد.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nano Letters منتشر شده است.
